Test Yamaha MT-10

Opeens stond ie daar op een podium, in de spotlights: de nieuwe Yamaha MT-10. Van al het nieuws op de afgelopen EICMA in Milaan was dit niet alleen een van de best geheim gehouden nieuwe modellen, maar ook een van de grootste klappers: een nieuwe naked op basis van de R1. Mét crossplane viercilinder. Dat moest wel een bommetje worden. Het heeft ook even geduurd voordat Yamaha kwam met een opvolgeer van de FZ1. Intussen kregen we ook nog een economische crisis en werd het nog stiller, totdat Yamaha twee jaar geleden terugkwam met een compleet nieuwe reeks, de Masters of Torque serie. Voorzichtig begonnen met de MT-07, gevolgd door de MT-09, daarna kwam nog de MT-03 en nu is daar dan eindelijk die langverwachte nieuwe hypernaked uit Japan, de MT-10. Het antwoord op S1000R, Monster, Z1000 en uiteraard de 1290 Super Duke R. Met de R1 die eveneens in een nieuwe jas vriend en vijand verbaasd deed staan van z’n prestaties en hi tech kon de naked al haast niet meer stuk.

Met een waslijst aan specificaties kan de MT-10 alvast met gemak in de voetsporen treden van de FZ1, er vervolgens met een olijk paardje over overheen om ‘m vervolgens genadeloos af te branden en de smeulende resten met z’n maatje 46 nog even een trap na te geven. De MT-10 is zo’n beetje alles wat Yamaha verzinnen kan in één vuurspuwend pakket. Met de R1 basis, de MT familietrekjes en als klap op de vuurpijl nog een zooi praktische zaken als een optie voor zijkoffers en cruise control aan toe kun je wel spreken van een compleet pakket. Klinkt het bekend?

Vooralsnog maakt de MT-10 alle beloftes meer dan waar en heeft Yamaha dus inderdaad een geduchte concurrent voor “die ene andere” supernaked, voor een flink lagere prijs. Het zal ons benieuwen hoe de Yamaha zich houdt ten opzichte van de concurrentie, maar daar zullen we maar al te graag snel achter komen. Ze mogen zich alvast al flink zenuwachtig gaan maken.

• wat een kanon, wat een kanon
• Remmen hadden iets feller mogen zijn, met 1 op 12 best dorstig