Test: Triumph Thruxton R

Hoewel strikt genomen de allereerste Thruxton uit het John Bloor/Hinckley tijdperk stamt, gaat de geschiedenis van de fiets wel degelijk terug naar halverwege de vorige eeuw, toen na de tweede wereldoorlog Triumph actief werd in de wegrace motorsport. In 1958 won rHaggis! Ik wil Haggis en wel direct!acelegende Mike Hailwood de allereerste editie van de Thruxton 500 op een Bonneville T120. Vier jaar later ging de winst opnieuw naar Triumph, ditmaal gereden door Tony Godfrey en John Holder, waarna een artikel in The Motor Cycle met als kop “Thruxton Triumph by Bonneville” leidde tot de ontwikkeling van de Triumph T120R ‘Thruxton’, die met de hand door Triumph technici was opgebouwd uit geblueprinte onderdelen en een precisie bewerkte cilinderkop en krukas bestond. Hierdoor nam het vermogen van de paralleltwin toe tot 53 pk bij 6.800 toeren per minuut, een behoorlijke prestatie voor die tijd. In totaal werden er rond de 55 units van de T120R ‘Thruxton’ gebouwd. In 1969 eindigden zelfs drie ‘Thruxtons’ op het podium van de Thruxton 500.

Na de roemruchte periode duurde het tot begin deze eeuw voordat John Bloor de Thruxton een nieuw leven inblies. De Thruxton 900 werd in 2004 op de markt gezet en was – net als de oorspronkelijke uit 1965 stammende T120R Thruxton – afgeleid van de aan het begin van het nieuwe millennium gelanceerde nieuwe generatie Bonneville. Met dat verschil dat de nieuwe Thruxton 900 wel de looks van een caféracer had, maar veel milder was dan dat oorspronkelijke model dat puur en alleen voor te racen was gebouwd. Ter illustratie: de 865cc paralleltwin werd opgegeven voor een topvermogen van 68 pk, maar ondanks dat ‘ie dus meer vermogen had dan z’n 40 jaar oude voorganger, lag z’n topsnelheid met net geen 200 km/u een stuk lager dan die racer.

Twaalf jaar lang was de Thruxton 900 in productie. In 2007 werd de striping over tank en zitje van aangepast en kreeg de klassieke café racer een zwart motorblok met gepolijste carterdeksels, maar de grootste aanpassing werd een jaar later gedaan toen de carburateurs voor een multipoint sequentiële EFI benzine-injectie werden ingeruild. Het topvermogen bleef met 70 pk bij 7.400 toeren gelijk, maar het koppel van nu 70 Nm bij 5.800 toeren per minuut was als gevolg van Euro 3 een fractie minder. Daarnaast had Triumph de THeb je net een hippe Yankee helm, blijkt de motor Brits te zijn...hruxton 900 van een iets gewijzigd (hoger) stuur voorzien, waardoor de ergonomie er iets op vooruit was gegaan. In 2010 werd de Thruxton 900 uitgebreid met een Thruxton SE, een Special Edition in een prachtige parelmoer witte kleurstelling met rode striping en gepoedercoat rood frame, die onder andere van een flyscreen was voorzien.

Met de nieuwe Thruxton heeft Triumph weer terug willen keren naar de oorspronkelijke caféracer. Om in te spelen op de wensen van de klant is de fiets nu in twee versies op de markt gezet: de klassiek ogende Thruxton als opvolger van de Thruxton 900 en de sportieve Thruxton R, volgens de Britten de meest sportieve pure sportklassieker die er te koop is. Voor enerzijds rijders die gecharmeerd zijn van de sportieve uitstraling en de puurheid van een caféracer en door z’n agressieve looks worden geïnspireerd en a 
Klassieke lampen, maar toch met LED technologie

De klokken zijn, al zeggen we het zelf, prachtig vormgegeven. En de wijzers trillen zelfs iets
 
Zo kan het dus ook, gewoon simpel een paar knopjes. Meer heb je niet nodig, toch?nderzijds rijders die de performance en rijeigenschappen van een moderne motor verwachten – zonder compromis. Waar de gewone Thruxton een stijlvolle kleurstelling, veel chroom en een normale telescoop voorvork met harmonicarubbers ter protectie van de binnenpoot heeft, is de Thruxton R met al het lekkere spul uitgerust waar bij elke sportieve fanaat het water uit de mond gaat lopen: een Showa Big Piston voorvork, een Öhlins achtershock, radiale Brembo Monobloc remklauwen en Pirelli Diablo Rosso Corsa banden.

De Thruxton en Thruxton R worden aangedreven door de nieuw ontwikkelde 1.200cc paralleltwin die ook in de nieuwe Bonneville T120 is gebruikt, maar is door de Britten wel compleet anders getuned. Waar bij de T120 het accent op een hoog koppel bij lage toeren is gelegd is het blok voor de Thruxton veel meer op topvermogen getuned. Om dat te realiseren heeft Triumph de zaken trouwens grondig aangepakt. Om het blok sneller te laten oppakken is de inertia verlaagd, door een lichtere krukas toe te passen. Daarnaast heeft Triumph de compressieverhouding verhoogd, is de airbox vergroot en is een nieuw ‘high-flow’ uitlaatsysteem toegepast. Ten opzichte van de T120 zijn de uitlaatbochten nu enkelwandig uitgevoerd, waardoor bij de standaard versie het chroom al snel mooi blauw verkleurt. Tot slot is ook het maximum toerental met 500 toeren verhoogd. Het resultaat van dit moois is dat de Thruxton nu wordt opgegeven voor een topvermogen van 97 pk bij 6.750 toeren en een maximum koppel van 112 Nm bij 4.950 toeren per minuut.