Vergelijk Triumph Street Triple RX en BMW F800R

Zowel de BMW als de Triumph zijn vernieuwd voor 2015. BMW heeft de bezem door z’n hele werkplaats gehaald en bijna elk model een andere look gegeven, Triumph heeft de markeerstift ter hand genomen en nog eens dik onderstreept waar de sterke punten van hun motoren zitten. in het geval van de F800R is het een opvallende facelift –en een klein beetje tuning- , b 
Typisch BMW. De knopjes, de tellers, de afwerking...

En toch is't allemaal weer net effe anders, net effe frisser
 
Maar nooit helemaal ver van z'n roots. Sportkontje ja, maar dan ook een rekje.  Van voren is het wel een stuk algemenerij Triumph is er een lichte cosmetische chirurgie aan te pas gekomen en kreeg de triple een andere, nog strakkere kont. Beide machines zijn onderhuids misschien nog steeds grotendeels hetzelfde, het is voornamelijk de finishing touch die ze nu nog beter moet maken. Wat dat betekent is dat de motoren volgens verwachting rijden zoals ze altijd al gereden hebben en in beide gevallen is dat echt geen straf. Van een Street Triple worden enkele redactieleden sowieso al warm van binnen en zacht in de knieën, de gedachte dat dat nog net weer iets beter kan is genoeg om ze niet aanspreekbaar te maken. De BMW is en blijft goed en degelijk, het idee dat die iets is aangescherpt maakt ook de tongen los. Prima uitgangspunt dan ook.

Om de Beierse koe maar meteen bij de horens te vatten, hoewel ogenschijnlijk niet enorm anders, is er toch wel wat gebeurd. Natuurlijk, de ‘altijd goed voor een gesprek over smaak’ koplamp is vervangen, dat valt direct op. Saillant detail daarbij is dat de nieuwe koplamp nu nog best sterk lijkt op het exemplaar van de Husqvarna Nuda…. Maar goed. Vlak achter de koplamp wordt het eigenlijk al interessanter. De balhoofdhoek is met 1,2 graden steiler gezet. Dat kan makkelijk, want helemáál a'Wat ruist daar door het....'chteraan vinden we een nieuwe swingarm die maarliefst 48mm lánger is geworden. Voor en achter zijn de veerwegen zo’n 15mm korter geworden. Bij elkaar dus toch, zonder dat je het ziet, een aanzienlijk verschil. 

Tússen de twee wielen vinden we het bekende tweecilinderblok tegen, dat volgens BMW nu net weer een paar -drie- pk’tjes erbij gekregen heeft: nu 90 volgens opgave. Verder staan de kruktappen zoals altijd in 360 graden ontstekingsvolgorde, dus geeft de twin heel regelmatig z’n vermogen af. Een balansas doet de rest en houdt de trillingen sterk binnen de perken. En verder is opnieuw heel erg veel hetzelfde gebleven. Op het stuur vinden we nog een ESA-knop (optioneel zoals altijd bij BMW) die alleen de mate van demping aan de achterzijde aanpast. Voor de veervoorspanning is er nog altijd de draaiknop, aan de voorzijde is er niets instelbaar. Maak het nog af met een paar accessoires en je hebt een nette motor zoals het BMW betaamt.

Of is het meer 'hoor de wind waait door de...'?

Nee, dan Triumph. Ziet er vet gaaf uit, niet? Het is dan ook één van de machines waar op de beurs bijzonder trots het doek vanaf gehaald werd en oh wat is ‘ie vet.. met een bijkomstige lap tekst lijkt het dan ook heel wat: scherpe lijnen, spannende kleuren, rode accenten, geïnspireerd op de TT-winnende Daytona, in het oog springend kleurenschema, nieuw kontje, overgenomen van de Daytona en heel veel ‘toegespitste’ onderdelen en details. En lees dat nu nog eens. Veel meer dan ‘het is de Street Triple met e 
Typisch Triumph, overladen met accessoires, dashboard...

..en het herkenbare uiterlijk. Maar 't is net effe anders
 
Die koplampen zeggen genoeg. Alleen 't kontje is nieuw. Voor dit model danen Daytonakontje’ staat er namelijk niet. Dat is het namelijk ook niet. Maar aan de andere kant… dat hoéft ook niet. Hoe maak je het beste nog beter? Mwa… alsof dat al nodig is. Triumph vond ook niet zo hard dat dat nu al nodig zou zijn (we zijn nog maar net bijgekomen van de voorlaatste upgrade, toen de uitlaat verkaste naar beneden) en heeft zich ingehouden. Alleen het effect… dat is dan weer wel waanzinnig. De Street Triple staat er scherper bij dan ooit met dat kontje zo en ergens is het nog niet eens zo’n gekke gedachte: de Street is altijd al een directe afgeleide van de Daytona geweest, dus waarom zou je dat niet nog eens onderstrepen? Doet Aprilia met de Tuono ook; standaard met een toerzitje, in Factorytrim met de achter unit van de RSV4. Precies hetzelfde is dus ook Triumph’s idee, want standaard hebben we nog steeds gewoon het standaard zitje. Niks mis mee.
En dat betekent ook dat we nog steeds gewoon te maken hebben met diezelfde Street Triple als we al enkele jaren kennen. Het R logo heeft nu plaatsgemaakt voor Rx om het nóg exclusiever te maken en hoewel over die exclusiviteit nog te discussiëren valt, is het wat de typering betreft wel enigszins terecht. Je krijgt al meer motor voor die ene R en dat beetje meer is nu nog eens aangevuld. Voor de rest is het nog steeds diezelfde driecilinder, datzelfde frame, dezelfde al eerder genoemde uitlaat onder het blok, diezelfde 106 pk, radiale Nissins, stuureigenschappen, verstelbare Showa vering, noem maar op. En al is het niet nieuwer of ‘bMaakt het echt uit waar we zijn? Bochtje en vrij baan is zat toch?eter’, slechter is het dus ook niet. Wat betekent dat het onderhuids nog steeds dezelfde knalbak is als voorheen.

En dat, lieve kijkbuiskinderen, vinden we maar al te prettig. De BMW is iets aangescherpt, de Triumph is niet slechter geworden, het gat verkleint zich. En dat is ergens wel te merken ook: beide motoren rijden herkenbaar, maar fris. Je zou het krokant kunnen noemen, of alert, helder, maar allesbehalve saai en dat is toch waar je voor gaat rijden. De Triumph kennen we nog het best en herkennen we als zodanig. De BMW daarentegen is toch meer ‘het kleintje’, de BMW die niet voor vol wordt aangezien. Zoals de F650 ‘vroegah’ en dat is op een bepaalde manier ook precies wat ’t altijd al geweest is . Alleen… er is nogal wat veranderd. De twin is in de jaren alleen maar beter geworden en de GS is tegenwoordig gewoon echt een heel tof ding. Dan kan de R dus niet achterblijven en dat is dus ook niet zo. NAl kunnen we wel wat meer ons best gaan doen denkatuurlijk is het nog steeds een BMW en in grote lijnen zoals gezegd nog steeds dezelfde ook, maar toch…. Tóch is ’t gewoon net weer een kekker ding dan het geweest is. Hoe zeer BMW patent lijkt te hebben op het idee dat uiterlijk er echt niet toe doet, is het gewoon wel een stuk makkelijker geworden om naar de F800R te kijken en noem ons maar gek, maar wij denken dat het toch wél uitmaakt. Begering begint bij de looks. En gaat nog even verder. De 800 zit als een BMW, voelt als een BMW en valt in de hand als een BMW, maar wel weer net effe lekkerder. Vergeleken met de Triumph is de F800 net ietsje groter, het stuur wat breder, de zit wat rechter. En een haartje smaller, dus kun je ook weer niet spreken van ‘net even meer’. Daar zet Triumph dan z’n eigen compacte Street Triple tegenover. Één geheel, klaar voor de aanval. En ook geen kleintje trouwens, ’t zitje heeft nog genoeg Daytona-DNA overgehouden. Qua zithoogte bijvoorbeeld, 820mm tegenover 790 van de BMW is best een afstand… al is daar zodra je rolt natuurlijk niets meer over te klagen.