Vergelijk toermachines: Sleuren in Spanje

Na vijf dagen en achttienhonderd kilometer zijn we er klaar mee en leveren de machines weer in voor transport naar hun thuisbasis. Nog namijmerend van het avontuur proberen we het samen te vatten. Want wat gingen we ook alweer doen: Van Noord naar Zuid langs de kust van Spanje, daarbij ook meerdere plaatsen aandoend en onderweg zowel de rijke diversiteit van het land waar te nemen, genietend van vergezichten en het variërende landschap, verwonderend over de lokale gebruiken en schoonheden en uiteindelijk ook nog een goed woord te willen zeggen over de motoren.

Oh ja, die motoren. Met zo’n tocht is waarschijnlijk geen enkele motor perfect. Of je zou ‘je eigen’ machine moeten nemen, maar die is per definitie beter dan álle andere. Van deze drie en zo objectief mogelijk is voor elk van de motoren wel iets te zeggen, maar net zo makkelijk heeft elk van de drie z’n nadelen. De ZZ-R, favoriet van de baas, komt eigenlijk pas echt in z’n element als het lang hard vooruit gaat. Een beetje bocht is daarbij niet erg, maar als toermachine… je zult genoegen moeten nemen met een paar dingen zoals de beperkte bagagemogelijkheden, windbescherming en uiteraard de zithouding. Maar dat laatste gaat ook op voor de Z1000SX; niet per se de houding an sich, maar wel de samenstelling van het zadel. En het ruitje mag wel meer doen – bij lagere snelheid- dan de ZZ-R, maar ideaal is het niet.

Wil je ideaal, dan kom je bij de GTR: niet alleen is diens ruit veel groter, veel verstelbaarder en bovendien elektrisch, maar daarnaast kun je dan ook nog aan de slag met de brievenbus. Tof. Maar die is daarbij dan weer zo groot en omvangrijk geworden dat je echt een heel andere categorie betreedt. Doe je met de Z1000SX ook wel, die is zoals gezegd duidelijk niet goed in sommige zaken, maar des te beter in andere. Ga je van de snelweg af dan verhuist de  Z1000 zo van plaats drie naar plaats één op de ‘grislijst’ (bepaald door de snelheid en volgorde waarin na een stop sleutels van tafel worden…. U begrijpt) en geeft de anderen het nakijken. Andersom zit je op die motor nog het minst comfortabel als er even snel een paar honderd kilometer afgeblaft moet worden.

Op die manier bekeken is de GTR nog het meest constant. Doet alles, doet alles op z’n eigen tempo en is overal wel voor te porren, zo lang ’t maar op eigen tempo kan. En kan daarbij nog ruimte bieden aan passagier, bagage, home entertainment en een koel biertje voor achteraf. En dit zijn nou net de situaties waarbij je het nut van een vakje in de kuip op waarde weet te schatten, als je bij een tolpoortje staat. Maar uiteindelijk is het gewoon zo dat je rijdt wat je zelf rijden wilt, alle drie deze motoren hebben bewezen een tocht van dergelijke omvang aan te kunnen en dan is het aan de koper zelf waar zijn of haar voorkeur van uitgaat. Je komt er toch wel, op elk van de drie machines. En uiteindelijk gaat het helemaal niet over een winnaar of verliezer, het gaat om de ervaring. De reis, dat is al doel op zich.