Test: Suzuki Burgman 400 vs Yamaha X-Max 400 Momo

Als datzelfde stoplicht dan eindelijk aangeeft dat het gas geopend mag worden is de minder praktisch aanvoelende, maar 16 kilo lichtere X-Max eerder weg dan z'n rivaal. Opvallend genoeg voelt de X-Max minder koppelrijk dan de Suzuki. Bij elke acceleratietest is echter duidelijk de Yamaha het snelste weg, zonder de Burgman een moment te gunnen aan te kunnen haken. Hoewel het geen verschil van dag en nacht is, is het simpelweg onmogelijk om met de Suzuki in het wiel van de X-Max te blijven. En, zoals beschreven, dat valt op. Als we de scooters los van elkaar hadden getest had het gevoel verteld dat niet de X-Max, maar de Burgman de snelste is. Dat laatste strookt ook met de specificaties. Op papier is de Suzuki met 34 pk en 36,3 Nm namelijk het sterkst. Puur op cijfers verliest de X-Max het dus met 31,5 pk en 33,9 Nm van de Burgman. Het zou kunnen dat de meer op comfort gericht vering van de Soes ook een rol in speelt in hoe het vermogen op de het achterwiel wordt overgebracht. Het motorblok van deze scooter voelt simpelweg een stuk meer koppelrijk aan. Volgas accelererend 'hangt' de Burgman echt in de achterveren, terwijl de ophanging van de X-Max niet onder de indruk lijkt van het vermogen van diens ééncilinder. : wie het snelst weg wil zijn bij het stoplicht, of op welk moment, bij welke snelheid dan ook, kiest voor de Yamaha.

Diezelfde sportief afgeveerde Yamaha nodigt door de wat straffere vering, de zithouding en de in het algemeen sportievere handling het meest uit tot het betere stuurwerk. Het gevoel met de weg is op de X-Max veel helderder en de scooter biedt op dit gebied het meeste vertrouwen. Jammer dan ook dat Yamaha geen andere oplossing voor de plaatsing van de middenbok heeft weten te bedenken, aangezien het precies dit onderdeel is dat roet in de sportvoeding gooit. Zonder overdreven je best te doen raakt de middenbok tijdens het snellere bochtenwerk al snel het asfalt. Met een hard metalig en schrapend geluid laat de X-Max weten: tot hier en niet verder. Zonder angst voor herhaling is het dus niet moeilijk te zeggen dat dit echt jammer is. De Burgman die door de zachtere vering meer comfort biedt nodigt namelijk minder uit tot het betere scheurwerk, terwijl je juist bij deze 400 echt je best moet doen om de middenbok het asfalt te laten kussen. De remmen van beide scooters zijn zeer goed voor elkaar met een kleine voorsprong voor de X-Max. De remmen van de Yamaha zijn, het begint bijna saai te worden, net iets krachtiger en sportiever dan die van de Suzuki. De achterrem van de Yamaha kan je nog net even lekker laten gillen voordat het ABS ingrijpt, terwijl de voorrem eerste echt een serieuze vertraging genereert voordat hetzelfde systeem ingrijpt. Bij de Suzuki vindt het ABS net iets eerder de aan knop, zowel voor als achter, maar ook bij de Suzuki ben je al lang en breed je gebit verloren, voordat het ABS wordt aangesproken.

De X-Max stuurt het beste, maar hier wordt niet mee beweerd dat de Burgman niet lekker stuurt. In tegendeel. De Suzuki biedt echter meer dan sportiviteit een gevoel van rust en vertrouwen en is in die zin ook praktischer inzetbaar binnen zijn eh... inzetgebied. Zoals beschreven voelt het motorblok lekker koppelrijk aan en ben je ook op de Burgman snel genoeg weg bij het stoplicht om het overige verkeer voor te blijven. En als de weg dan wat bochtiger wordt is het ook op de Suzuki goed toeven. Even snel een bocht pakken doet deze scooter met veel gemak, maar het gaat te ver om te stellen dat de Burgman uitnodigt tot echt scheurwerk. De stad en haar omgeving is uiteindelijk de plek waar de eigenaren van vergelijkbare voertuigen hun machine zullen gebruiken. Zonder ooit op de Burgman gereden te hebben biedt plaatsnemen op het riante zadel en het plaatsen van je voeten op de ruime treeplanken het meeste een gevoel van thuiskomen. En van ruimte. N 
Het design van de Soes gaat al flink wat jaartjes mee, maar of het achterhaald is? Dacht 't niet...
 
Bij de Soes oogt 't minder spannend, maar je hebt wel meer ruimte...iet alleen de ruimte voor de voeten is groter, ook bagageruimte van de Suzuki is beter voor elkaar. Beide merken claimen ruimte te hebben voor twee integraal helmen. Misschien komt het door onze grote hoofden, maar in ons geval bleek de Suzuki de enige van de twee die deze belofte in de praktijk waar kon maken. Daarnaast bood de Burgman wél plek voor de overbemeten fototas die mee was genomen voor het benodigde beeld, terwijl het zadel van de X-Max met dezelfde belading niet meer dicht te krijgen was. Ook de opbergvakken onder het stuur van Soes zijn ruimer dan die van de Yamaha. Betekent dat dan dat de X-Max echt tegenvalt op dit gebied? Nee, ook op de Yamaha is er aardig wat ruimte. Eén integraal helm of twee potjes kun je makkelijk kwijt en er zijn kleinere fototassen verkrijgbaar.

Groot voordeel van beide middenklassers uit Japan is de 'hybride' inzetbaarheid. Geen zorgen, we hebben het hier niet over accu's, maar over het feit dat deze scooters compact genoeg zijn voor het snellere stadswerk én groot en sterk genoeg voor de snelweg. Meekomen met het verkeer is ook waar er 130 gereden mag worden geen probleem. Beide scooters, dus ook de sportievere X-Max, hebben echter wel hun grens. Die wordt aangegeven door een sterke pendelneiging ver voor de maximale snelheid is bereikt. Zo rond de 140 km/h is het wel gedaan met de rechtuitstabiliteit en kunnen we beter spreken over rechtuitflexibiliteit. Nou zullen geen van beide tweewielers gekocht worden om hun GT kwaliteiten, maar het zou toch mooi zijn als de maximum snelheid bereikt kan worden met iets meer overtuiging vanuit het onderstel.