Test Suzuki Address 110

Ondanks dat de kleine ééncilinder, die z’n cilinderinhoud van 113 cc uit een boring x slag van 51,0 x 55,2 mm haalt, er bij 8.000 toeren slechts 9 pk uitperst, is het kleine stukje S27 vanaf de importeur geen ‘Highway to Hell’, zelfs het stijgingspercentage bij de brug over de Lek weerhoudt de Address er niet van om probleemloos aan te haken bij het vrachtverkeer, en als het na de brug weer omlaag gaat weet de snelheidsmeter zelfs het cijfer 100 te passeren. Nu hadden we dit niet graag gedaan op een s 
De 113 cc ééncilinder is goed voor 9 pk. Aantrappen en vliegen happen, of zoiets...
 
Subtiel vewerkt, de handrem voor de achterrem. Voor echte noodstops heb je aan alleen de voorrem niet genoeg.
 
Zo simpel kan het dus zijn. De zit is prima voor elkaar, zolang je maar niet twee uur onafgebroken rijden wilt.nelweg met weinig verkeer waar 130 km/u de maximum snelheid is, maar op de drukke A27, waar vanwege de openstelling van de spitsstrook de maximum snelheid bovendien naar 80 km/u is verlaagd, is het prima te doen. Dat neemt niet weg dat ik maar al te blij ben als de afrit opdoemt, weg van de snelweg is toch beter voor hart en bloedvaten. Een uitstapje dwars door de Utrechtse binnenstad, waar het sinds de nieuwe milieuzone er qua verkeersborden niet fraaier op is geworden – dankzij het woud aan borden is haast hogere wiskunde vereist om uit te vogelen of je met je (vracht)auto nou wel of niet de binnenstad in mag, gaat de Address veel beter af, hoewel drempels niet echt soepel worden geabsorbeerd. Tenminste, niet als je dat met 60 km/u probeert te doen.

De enorme wendbaarheid die de Address in de stad volledig in de kaart speelt, maakt dat op de bochtige dijkweg vaak te vroeg wordt ingestuurd: vanwege de snelheid van insturen zit je eerder op de apex dan je verwachten zou. Het speelse gemak waarmee de Address alles afgaat nodigt echter uit om zo lang als het maar effe kan het gas vol tegen de stuit te houden. Om nog maar over rotondes te zwijgen, juist omdat ABS ontbreekt wordt het een sport om elke keer bij het aanremmen het achterwiel onder luid gepiep zo veel mogelijk uit te laten breken. Het sportieve knallen laat de Address niet ongemoeid, zowel links als rechts geven schraapgeluiden aan dat de grens van de bodemspeling wel is bereikt.

Ondanks dat deze rijstijl niet bepaald WMTC mode waardig is en het verbruik van de Address dus best een tikkie hoger mag zijn dan die 2,04 liter op 100 km, ben ik best verbaasd als na een kilometer of 60 de benzinemeter al meer dan de helft is gezakt. Daarna gaat het nog harder, waardoor na 88,6 kilometer (achteraf uitgerekend, aangezien een tripmeter ontbreekt) met de meter al tegen het rood er maar liefst 3,31 liter moet worden afgetankt. OJe zou het in de regen moeten doen, dá's pas lachen.fwel, 83% dan het geclaimde verbruik. Nu moet daarbij wel de kanttekening worden geplaatst dat op voorhand niet hadden gecheckt hoe vol de volle tank was, maar toch… 83% is niet mis, hoewel een verbruik van 1 op 26,8 nog steeds lachwekkend is.

Het hoge verbruik doet me afvragen of het familiebezoek per Address in Limburg wel zo’n goed idee is geweest, maar hoeveel verkeer zal er deze Pinksterzondag onderweg zijn? Via de Rijnbrug bij Rhenen en de Willem-Alexander brug bij Beneden-Leeuwen, waar niemand het stoort dat ik stiekem over het naastgelegen fietspad rijd – oh, was dat een motor dan, wordt via de dijkweg langs de Maas het pittoreske Grave bereikt, waarna het een stuk lastiger wordt om zonder navigatie zoveel mogelijk binnendoor – en dus ook weg van doorgaande wegen – te blijven. De langere afstand met beduidend minder stop-en-go en mijn meer beschaafde rijstijl van niet continue het gas tegen de stuit maar de snelheid zo rond de 80-90 km/u houdend, komt het verbruik ten goede, hoewel dat in eerste instantie de bLeeg terras, als dit niet voorjaar 2015 is...enzinemeter niet goed is af te lezen: na 121,3 km staat de meter weer tegen het rood, waarna er 3,21 liter moet worden getankt. De route weer terug naar huis geeft een iets zonniger beeld: na exact 110 km en de meter nog niet in het rood gaat er 2,67 liter in de tank.

Hoewel het verbruik tijdens de Limburgse trip met 1 op 37,8 en 1 op 41,2 al stukken beter dan die eerste tankbeurt was, was dit nog steeds veel hoger dan de waarde die Suzuki zelf claimt, en dus restte ons nog maar één optie: te rijden zoals Suzuki had opgegeven de WMTC meting te hebben gedaan: met een constante snelheid van 60 km/u. Nu hebben we bij Freaks al voor hetere vuren gestaan, maar deze uitdaging bleek veel lastiger dan gedacht. Probeer maar eens om 100 kilometer lang niet harder dan 60 km/u te rijden en bovendien die snelheid zo veel mogelijk vast te houden. De Lekdijk vanaf thuis naar Schoonhoven en weer terug moet het kunstje kunnen klaren, waarbij in Nieuwegein opnieuw een stuk fietspad wordt meegepikt teneinde verkeerslichten te omzeilen. De forse wind speelt de Address vandaag niet bepaald in de kaart, maar vanwege het heen-en-terug karakter moeten de voor- en nadelen tegenover elkaar kunnen worden afgewogen. Als ruim anderhalf uur en exact 100,6 km later de Address wordt afgetankt zijn we ontzettend benieuwd naar het verbruik: dichter dan dit is in de praktijk niet bij de WMTC meting te komen. Tenzij je rondjes op het testcircuit van Lelystad gaat rijden. Met militaire precisie wordt de Address afgetankt, maar hoe ik het ook probeer, meer dan 1,97 liter gaat er echt niet in. Waarmee die laatste trip met een verbruik van 1 op 51,1 is afgelegd. Missie geslaagd!

Zal hij hebben gezien dat ik net door het voetgangersgebied reed?