Test: Suzuki 2015 V-Strom 650 XT

Vandaag maar geen grappen over Paulus de crosskabouter maken...

Net als ik via het modderpad weer het asfalt op wil rijden wordt mijn weg geblokkeerd door een Dacia. Jachtopziener prijkt er op een klein groen bordje achter de voorruit. Hmmhh... als ik perongeluk plaatselijk wild heb doodgereden heeft de vering van de V-Strom dat wel heel overtuigend gladgestreken, want ik heb niks gemerkt. Uit de auto stapt een man in klassiek boswachterstenue, inclusief hoed met veer. Wat er op dat bordje achter me staat wordt er mij gevraagd. Braaf som ik op wat er op het bordje te zien is; namelijk een groen mannetje, een groene hond en iets dat op een groen paard lijkt. En of ik weet wat dat betekent is de te verwachten volgende vraag. Echt een idee heb ik niet, maar het ontbreken van een groen motortje is v 
Geen superuitgebreide instelmogelijkheden, maar net wat handig is

Maar kinderachtig is het wel...
 
De XT in een notendopast geen goed nieuws. Het feit dat er 5 seconden eerder nog een quad op dit pad had gereden en dat het pad vol bandensporen staat wordt professioneel genegeerd door de boswachter als hij vertelt dat dit uiteraard niet de bedoeling is. Ik leg uit dat we een motor aan het testen zijn en dat we altijd alles in het werk stellen onze lezers tevreden te stellen en dat daar soms offers voor moeten worden gebracht. De hoed besteed weinig aandacht aan mijn antwoord en vraagt om m'n rijbewijs dat direct via de centrale wordt gecontroleerd. Terwijl de man wacht op antwoord vraag ik hem wat hij eigenlijk van de V-Strom vindt. Hij zegt niet van dit grote werk te houden. “Veel te zwaar. Vroeger in dienst reden we op van die kleine tweetaktjes, 200cc maximaal en met zijspan, dat werkt veel beter.”

Omdat ik ervan uitga dat de beste man dus een motorliefhebber is en dientengevolge benieuwd naar mijn bevindingen besluit ik uit de doeken te doen wat ik van deze V-Strom vind. “In vergelijking met zijn grotere evenknie, de V-Strom 1000, is deze kleine, want dit is tegenwoordig toch echt een kleinere motor meneer, meer op zijn gemak op een modderig bospaadje dan concurrentie van grotere adventures. Want, beste boswachter, het kan dus allemaal nog veel groter! De vering, die op straat een mooie mix biedt van feedback en comfort, staat tot op zeker niveau ook zijn mannetje hier in de modder van uw achtertuin. Door de soepele gasaaname en het goed te doseren vermogen van omnabij 60 pk mis ik, u waarschijnlijk onbekende, modernigheden als tractioncontrol niet in het totaal. MAls we nou dwars door het bos aan het crossen waren...ocht ik nog groffer terrein willen gaan opzoeken, wat u me waarschijnlijk zult verhinderen, zal de vering naar alle waarschijnlijkheid te beperkt zijn, maar voor wat illegale crosserij op uw priveweg is deze motor meer dan geschikt en zelfs leuk te noemen. Op de openbare weg, waar ik me uiteraard altijd aan de daar geldende bepalingen hou, vind ik deze motor namelijk zeer prettig voorspelbaar en, beste man, die voorspelbaarheid blijft een gegeven, zelfs als het asfalt ophoudt. Dat maakt deze motor een naar mijn mening zeer geschikt stuk gereedschap voor diegene die met zijn allroad toch ook echt eens van die gebaande paden af wil. En dat, meneer, ook nog eens allemaal voor een meer dan beschaafde vraagprijs van nog geen negenduizend euro, of om het voor u begrijpelijk te maken negentienduizendachthonderendrieendertig gulden! Wel zou ik Suzuki toejuichen als ze juist dit model van carterbescherming en middenbok hadden voorzien. In mijn ogen horen dat op dit speciale XT model meer dan slechts opties te zijn, maar dat zult u met mij eens zijn.” A 
De remmen zijn niet echt spannend, maar zeker wel op hun taken berust
 
Hetzelfde geldt eigenlijk voor het motorblok. De ruimte onder het zadel is afdoende voor een remschijfslotls de boswachter na mijn relaas uit de auto stapt kijkt hij mij meewarig aan en vraagt of ik iets zei. Wijselijk besluit ik daarop verder mijn mond te houden. Nadat ik mijn rijbewijs weer terug krijg compleet met waarschuwing me hier niet meer te vertonen neemt de diender van het plaatselijke groen afscheid om zich naar het volgende spoedgeval te haasten.

Uiteindelijk blijkt de V-Strom dus twee zaken helder te hebben gemaakt. Op de eerste plek is deze motor meer dan geschikt om ook eens een alternatieve route te nemen, ook als daar geen asfalt ligt. De spaakwielen dragen dan mooi bij aan het 'adventure' gevoel en de snavel blijft er leuk uitzien, hoewel je daar vanaf het zadel gezien minder van merkt. Echter, en zoals ik de jachtopziener al duidelijk probeerde te maken is het voor het gevoel een gemiste kans dat deze speciale XT niet nét dat beetje meer is aangekleed met bijvoorbeeld die carterbescherming of in ieder geval een middenbok als standaard accessoire. Daarnaast laat het avontuur met deze V-Strom zien dat je niet perse naar vergelegen oorden hoeft af te reizen om iets mee te maken. Helaas is de kans dat je in aanraking komt met de lange en groene arm der wet zeer groot in ons kikkerlandje. Draagt wellicht bij aan het gevoel van spanning en avontuur, maar wat minder aan het idee van vrijheid. De V-Strom kan daar helaas niks aan veranderen, maar mocht je een keer een gekke bui hebben zal deze Suzuki de laatste zijn om je tegen te houden.

"De volgende keer niet meer doen." Kan aan mij liggen, maar als ik het niet meer doe dan kan er toch geen sprake meer van een volgende keer zijn?