Test: BMW R1200RS

We schrijven het jaar 1976 – de tijd dat motoren nog enkel uit twee wielen, een tank, een stuur en een motorblok bestonden – als BMW ‘s werelds eerste van stroomlijn voorziene motor lanceert: de R100RS, een motor die volgens de Duitsers sportieve stuureigenschappen met ongekend comfort op lange afstand combineerde, dankzij die in de windtunnel ontwikkelde – en daarmee aerodynamisch verantwoorde – stroomlijn. Zestien jaar lang was de R100RS een vaste waarde in het gamma van BMW, waarna de fiets in 1993 door de R1100RS werd opgevolgd. DTjoh. Een blokkie om in eigen regio, da's weer effe wennen hoore R1100RS zag de introductie van de telelever voorwielophanging, een constructie die decennia lang het handelskenmerk van BMW zou zijn. Begin deze eeuw, het jaar 2001 om exact te zijn, kreeg de R1100RS navolging in de R1150RS, maar die motor was slechts vier jaar op de markt, waarna dertig jaar RS Reise Sport traditie in een nieuwe ST Sport Tour traditie in de R1200ST werd omgezet. De ST was echter geen succes, waardoor de boxer fans het jaren zonder sportieve toerfiets moesten doen, tot eind vorig jaar op de Intermot in Keulen de nieuwe R1200RS werd gepresenteerd als gestroomlijnd broertje van de nieuwe R1200R.

Waar de eerdere Boxer-RS’en ondanks – of misschien juist wel vanwege – de windtunnel waren gezegend met een behoorlijk oubollige vormgeving die alleen de motorrijder van het type ‘oud en grijs’ aansprak, oogt de nieuwe R1200RS stukken jonger en dynamischer en spreekt daarmee opnieuw perfect de doelgroep aan. De gemiddelde leeftijd van de hedendaagse motorrijder mag weliswaar een aardig eind richting ‘oud en grijs’ zijn gegaan, maar volgens wetenschappers moet anno 2015 vijftig als het nieuwe dertig worden gezien, en dan zit je precies in de leeftijd dat dingen hip en cool moeten zijn. De sportieve aspiraties van de RS worden nog eens extra onderstreept door z’n neus, die net als de supersportieve S1000RR van BMW’s kenmerkende asymmetrische koplampen is voorzien. De uit meerdere delen opgebouwde tophalf kuip is precies groot genoeg om voldoende windbescherming te bieden, terwijl nog steeds voldoende techniek van het motorblok zichtbaar blijft. Ook het kontje oogt lekker strak en sportief, maar meer dan een pakje kauwgom raak je onder de duo-zit niet kwijt. Standaard zijn trouwens alleen handgrepen voor de duo-passagier voorzien, het door ons geteste model was al van de ophangbeugels voor een kofferset voorzien, waarbij op het bagagerekje ook prima een rugzak of bagagerol kan worden vastgezet.

Effe denken, welke kleur had de Guardia Civil hier ook alweer?

De route vanaf de importeur naar huis dwars door de voor het tijdstip van de dag niet bepaald gebruikelijke file op de A12 (de filedruk zit sinds dit jaar weer in de lift en dat is duidelijk te merken: een vrachtauto met pech en over een afstand van 10 kilometer is het stapvoets rijden of stilstaan) geeft mij de tijd om de techniek van de R1200RS eens tot mij te nemen. De zithouding kan het beste als ontspannen sportief worden omschreven. De recht onder het zadel gepositioneerde voetsteunen zitten lekker hoog om voldoende grondspeling te kunnen waarborgen, maar hebben wel tot gevolg dat de kniehoek behoorlijk sportief bemeten is. De uitsparingen in tank en zijpaneel zijn echter groot genoeg om ook motorrijders met l 
Het neusje maakt 'm heel  herkenbaar. De navigatie (accessoire) is mooi boven de kroonplaat geplaatst

Zeker in BMW's blauw/witte huiskleuren oogt de RS best sportief
 
De knoppenwinkel die voor het eerst zijn intrede deed bij de K1600. Met de Joggle kan de navigatie - in beperkte mate - worden bediend, de cruise control is écht een plus bij trajectcontrolesangere benen te kunnen huisvesten. Het zadel is met 820 mm niet te hoog geplaatst en langs voren smaller gevormd, waardoor ik met m’n 1.72 mtr probleemloos m’n voeten aan de grond kan zetten. Verrassend genoeg is het zadel trouwens niet in hoogte in te stellen, maar BMW heeft dat gecompenseerd door een Sport Rider (840 mm), Low Rider (790 mm) en Extra Low Rider (760 mm) zadel in het accessoirepakket op te nemen. Het apart en naar mijn mening best fraai vormgegeven stuur, dat uit een gegoten middenstuk en twee stuurpennen bestaat, is hoog boven de kroonplaat gemonteerd, waardoor er een ontspannen zit is ontstaan die enerzijds bij lage snelheid geen druk op je polsen geeft en tegelijkertijd sportief genoeg is om op een bochtige dijkweg in de aanval te kunnen gaan.

Geheel in BMW traditie ook deze R1200RS door de importeur van bijna alle toeters en bellen voorzien die bij de fiets leverbaar zijn: het Comfort pakket met bandenspanningscontrole (RDC), verwarmde handvatten en een RVS uitlaatsysteem, het Touring pakket met dynamisch ESA, voorbereiding op het BMW navigatiesysteem (dat uiteraard tevens is gemonteerd), de onboard computer Pro, kofferbeugels, bagagerek met handgrepen, een middenbok en cruise control en het Dynamisch pakket met de rijmodus Pro met DTC en LED knipperlichten en dagrijverlichting. Daarnaast is onze RS nog van de schakelassistent Pro, de quickshifter waarmee zowel op als terug kan worden geschakeld, de Keyless ride en het afstandsbediend alarm voorzien. EDat rechts rijden is gelukkig hetzelfde gebleven, dat scheeltn mocht dat nog niet genoeg voor je zijn, heeft BMW naast de gebruikelijke kofferset, gefreesde rem- en koppelingshendel en remschakelset uit de HP Parts catalogus, een getint scherm, een Akrapovic einddemper en een puntbak in het accessoirepakket.

Ondanks dat BMW goed over de ergonomie van de knoppenwinkel heeft nagedacht duurt het even voordat ik doorheb hoe een en ander ook al weer werkt. De belangrijkste functies zijn op de linker stuurhelft aangebracht, met uitzondering van de schakelaar voor de rijmodi, die bovenop de armatuur van de rechter stuurhelft is aangebracht en daarmee onder het rijden wat lastiger te bedienen is. Handig is anders om al rijdend te switchen tussen Road, Rain en de twee aanvullende Dynamic Pro modi Dynamic en User, maar het is te doen. Daarbij moet worden aangetekend dat vooral het erg drukke display het switchen onder het rijden lastig maakt: zonder l
eesbril (je bent vijftiger of niet) is je amper duidelijk wat je aan het doen bent. De bediening van de ESA elektronisch geregelde vering en tractiecontrole is daarentegen gebruiksvriendelijk in de linker stuurarmatuur ondergebracht, net als de Joggle waarmee de navigatie tot zekere hoogte kan worden. Waar een druk op de knop voldoende is om bij het ESA te switchen tussen Road en Dynamic leverde het aanpassen van de veervoorspanning meer ergernis op, maar dat kan ook aan onze onkunde worden gewijd. Zoals gezegd is de layout van het digitale display behoorlijk druk – alleen de riante versnellingsindicator springt eruit, maar gelukkig geeft BMW ons de keuze uit drie verschillende layouts. Naast de standaard layout, waarin dus de meeste informatie wordt weergegeven, staat bij optie 1 de toerenteller en optie 2 de snelheidsmeter centraal en is het beeld stukken rustiger.