Test: Aprilia Caponord 1200 Rally

Dat het 19” voorwiel geen invloed op de zithoogte heeft gehad, die met 840 mm identiek aan de standaard Caponord is, blijkt direct als het been over het zadel wordt gegooid. De motor is voor mijn 1.72 meter lengte goed te hanteren en over de zitpositie heeft Aprilia duidelijk goed over nagedacht: het zadel is tussen de benen wat smaller gevormd, het brede stuur ligt lekker in de hand, het zicht in de spiegels is goed en zelfs iets als de zijstandaard kan te allen tijde probleemloos met de hak van de laars worden uitgeklapt. Toch kon ik hier een klein minpuntje ontdekken: de zit is weliswaar prima voor elkaar en wat houding betreft rijdt je in één ruk door naar Capo Nord, maar het zadel is nét te zacht uitgevoerd waardoor mijn zitvlak nog voor de lunchstop met ongeveer 140 km op de klok begon te protesteren. Dankzij het forsere windscherm zit je aardig beschut – zeker in de hoge stand, maar mijn voorkeur ging desondanks naar de lage stand uit, omdat er dan opmerkelijk minder windruis in mijn helm was. Vanuit het zadel heb je goed zicht op het digitale display, dat wat ons betreft best wel wat uitgebreider had mogen zijn. In een oogopslag is in het display de snelheid, het toerental, de huidige versnelling en de stand van tractiecontrole, gekozen veervoorspanning en rijmodus af te lezen, evenals de benzinevoorraad en de koelvloeistof temperatuur, maar een buitentemperatuurmeter is de Caponord - net als een controlelampje voor de extra LED-verlichting, waarvan de schakelaar wel netjes in de rechtse stuurarmatuur is ondergebracht - vreemd en je zult moeten kiezen óf je de tijd óf de tripinfo (met naast de tripmeter en odometer gemiddelde snelheid, maximum snelheid en totale rijtijd) in beeld wilt zien. Is de informatie in het display niet genoeg voor je, dan biedt het het AMP (Aprilia Multimedia Platform) uitkomst, voor net geen tweehonderd euro kan dit op de Caponord worden gemonteerd, maar daarover later meer.

Overvierkant

Motorisch heeft Aprilia geen wijzigingen aan de Caponord 1200 doorgevoerd. De 90° V-Twin haalt z’n cilinderinhoud van 1.197 cc uit een overvierkante boring x slag van 106 x 67,8 mm (nagenoeg identiek aan het Ducati 1198 Testastretta motorblok) en levert een topvermogen van 125 pk bij 8.000 toeren en een maximum koppel van 115 Nm bij 6.800 toeren per minuut. Dat klinkt misschien niet bepaald indrukwekkend ten opzichte van de 160 pk van de KTM 1290 Super Adventure en Ducati Multistrada 1200 DVT, maar is nog altijd meer dan genoeg om rap naar de 200 km/u te kunnen accelereren. Belangrijker echter dan dat topvermogen is de souplesse van de V-Twin, ook in zesde versnelling loopt het motorblok bij 3.000 al heerlijk soepel rond zonder dat de motor stampend protesteert, ook niet wanneer dan het gas wordt opengezet. Hierdoor is de Caponord ook bij lage snelheid lekker schakellui te rijden. De versnellingsbak is trefzeker, schakelt licht en kan met een beetje gevoel voor timing zelfs bij terugschakelen zonder koppeling worden bediend, hoewel we dat zeker niet aanbevelen.

In Aprilia traditie valt te kiezen uit drie verschillende rijmodi, Sport, Tour en Rain, waarbij in de laatste stand het vermogen tot 100 pk is beperkt. De voorkeur ging naar de Tour modus uit, waarvan de gasrespons precies is zoals je van een reismotor verwachten mag. Zo sterk als we onder de indruk van de soepele V-Twin zijn, zo sterk zijn we ook gecharmeerd van het rijgedrag. We zeiden het al, deze Caponord Rally stuurt te allen tijde heel erg neutraal, met dank aan de aangepaste geometrie, waardoor nu ook de ADD semi-actieve Skyhook vering veel beter uit de verf komt. Vooral de voorkant maakt een rotsvaste i 
Het scherm biedt goede protectie en is eenvoudig in hoogte te stellen. Het zadel is voor lange afstanden een tikkie té zacht, onder het duozadel zit een USB aansluiting voor je Smartphone
 
Vering prutsen is dankzij de ADD Skyhook semi-actieve vering verleden tijd, zelfs de veervoorspanning kan op automaat worden gezet
 
De V-Twin heeft een heerlijk geluid. De zijkoffers kunnen ook gedeeltelijk worden geopend, wat voor het snelle grijpen ontzettend gemakkelijk isndruk: wat we ook doen, de motor is niet van z’n à propos te krijgen en de voorvork geeft daarbij zoveel feedback dat je ook op nat wegdek nog behoorlijk hard pushen kunt. Het voelt alsof de voorband van een laagje Pattex is voorzien, wat deels ook aan de keuze van de voorband te danken is. Aprilia heeft namelijk niet voor de gebruikelijke 110/80 R 19”, maar bredere 120/70 ZR 19” gekozen, waarmee je simpelweg op straat meer grip hebt. De smallere voorband kan echter wel probleemloos worden gemonteerd, mocht je van plan zijn wat vaker offroad te gaan.

Dankzij het vertrouwen in de voorkant kan de Caponord behoorlijk sportief worden gestuurd, waarbij ook tot diep in de bocht kan worden geremd. Hellingshoek ABS is de fiets weliswaar vreemd (daar wordt met Continental wel hard aan gewerkt), maar de voorkant geeft zoals gezegd zoveel feedback dat het geen gemis is. Hoe meer druk er op de voorkant komt, hoe beter de voorvork reageert, waarmee Aprilia laat zien dat ‘one-setting’ inderdaad afdoende kan zijn. De Brembo voorrem miste wat mij betreft directe bite, maar daar zal ongetwijfeld de maagdelijke kilometerstand van amper 250 kilometer debet aan zijn. De Continental ABS is tweekanaals en kan desgewenst ook worden uitgezet, een offroad setting (alleen ABS op het voorwiel) had een mooie aanvulling geweest. Naast stabiliteit bij het remmen en in de bocht gaat ook het omgooien in snelle bochtencombinaties lekker licht, waardoor sportief rijden nooit vermoeiend is. Enkel de achtershock kwam bij het sportieve tempo (wat heet sportief, niet eerder een engineer zo hard zien rijden dan Aprilia’s technische man die ons voor een extra rondje meeneemt) van de middag op een zonovergoten Sardinië ietwat te kort. De combinatie van krappe bochten met veel oneffenheden en het gas vol tegen de stuit was net te veel, waardoor we links en rechts met schraapgeluiden werden verwend.