Vergelijk kleine twins: Vakantie zonder ouders

Met de MT-07 heeft deze klasse opnieuw een ‘new kid in town’ die direct alle aandacht naar zich toe trekt. Terwijl de Honda nog maar een jaar oud is…. De ER-6 is in deze uitvoering misschien echt gloedjenieuw, in de basis is het nog wel een ER zoals we deze kennen en na drie generaties is de Kawa nog altijd direct herkenbaar als ER, net als die eerste uitvoering een jaar of tien geleden. Qua herkenbaarheid zit ’t wel goed. Maar ja, dat zou die Yamaha ook wel eens lukken en dat is degene die keer op keer de meeste voorbijgangers stilzet, zelfs in deze ‘Dark Side’ kleurstelling. Men is gewoon oprecht geïnteresseerd.

Mocht ook wel een keertje, na een lange periode van relatief weinig nieuws laat Yamaha dit jaar weer flink van zich horen en durft daarbij bovendien van gebaande paden af te wijken. Want probeerde het merk voorheen nog in deze vijver te vissen met de kale XJ6 en aangeklede Diversion voorzien van de typische Japanse viercilinders – kogelvrij maar ook vrij van enige mate van beleving - , nu pakken de muziekliefhebbers uit met eerst een driecilinder (MT-09) en kort daarna een tweecilinder, de MT-07 die we hier zien.  En wat een ding. Van de drie wel direct de grootste cilinderinhoud, dat zullen we mee moeten laten wegen in ons eindoordeel. Maar de Yamaha is daarbij ook nog wel zo scherp geprijsd dat je je afvraagt waar ze het vandaan halen. Als je bedenkt dat het maar net een haartje duurder is dan de kleinste van het stel, de Honda, dan is dat ronduit knap te noemen. En Honda was al zo prijsbewust bezig met hun modulaire bouw, slim materiaalgebruik en meer van dat. En dan is er nog de Kawa die nota bene al afgeprijsd is ook.

Whiiii, de weg is van mij! Hierna: de wereld!

Nou hebben alledrie meer dan één ding gemeen. Logisch, want daar zijn ze op uitgezocht. En alsof het geen toeval mocht zijn, hoewel de MT zoals gezegd afwijkt van de viercilindertrend van weleer zijn het nu ineens de twins die de dienst uitmaken. Zul je altijd zien. Geloof echter niet dat elke staande tweecilinder hetzelfde is. De karakters van deze drie lopen verder uiteen dan beide Korea’s. daar komt bij dat de aanwezige cc’s bij alle drie voor het overgrote deel pret-cc’s zijn. Begint de lol op een zwaardere fiets pas ver boven de in ons land geldende limiet, op deze drie kleuters begin je al te lachen voordat je goed en wel rolt.

Of in ons geval: nog voordat we weer vaste grond onder de voeten hebben. Al op de klep van de veerboot weet hier en daar een voorwiel een stiekeme decimeter omhoog te springen, als een puistige puber die drie dagen onbegrensd voor het eerst alleen op vakantie is. De ouders vinden dat meestal een prachtidee, zo’n eiland. Want: wat je ook doet, echt verdwalen kun je niet. En met die instelling is motorrijden op dit eiland ook heel verfrissend: rij een willekeurige kant op en je komt altijd ergens uit. En sneller dan je denkt, want veel wegwijzers met meer dan één cijfer achter een plaatsnaam kent het eiland sowieso al niet. Met de kleine voorkennis die ik heb wordt snel unaniem besloten wie deze keer de reisleider is. De andere twee moeten nog even overtuigd worden van de lol van het rondrijden op een eiland – het originele plan was Eifel maar wegens ‘te platgetreden’ afgeketst door ondergetekende- maar die moeten we dan maar ‘the hard way’ laten kennismaken.

Logisch dat de meeste kilometers in het aanrijtraject liggen dus, maar dat maakt in dit geval niet veel uit. Eenmaal op snelweg en N-wegen is het meer ‘uitzitten’ dan echt veel plezier. Lang rechtuit is nou eenmaal niet het meest enerverende en daar veranderen deze machines niet veel aan. Toch valt er wel iets over deze kilometers te zeggen; met kleine voorsprong is het de Yamaha die hier de punten scoort, simpelweg omdat deze de meeste ruimte biedt, een pré als je het puur van het zitten moet hebben. Bij de ring van Alkmaar gearriveerd ontpopt de MT zich ook als de leukste stoplichtsprinter dankzij zijn vermogensoverwicht, maar de ER-6 weet er toch redelijk in de buurt te blijven, met minder risico op spontane wheelies. Is iets minder vermogen toch nog érgens goed voor. De CB kan uitgewrongen worden tot en met, echt een antwoord op de andere twee heeft deze niet waardoor de strijd snel gestaakt wordt. Spijtig, want de motor ‘staat‘ er wel goed voor, rijwieltechnisch gezien.