Test: Suzuki GSX-R600 MotoGP replica

Ondanks de sportieve focus van de gixxer zijn de eerste meters op de 600 zoals je ze verwacht van een sportieve Suzuki. Vertrouwenwekkend en soepel. De zit is racy, maar zeker niet té en het blok pakt van onderuit direct al mooi op. Hoewel het blok tov van het vorige model slechts 3 pk sterker werd is het met name het gebied in het midden en onderin sterk verbeterd. Niet alleen pakt de motor mooier op, maar het blok is vanuit de onderste regionen merkbaar sterker geworden. Hierdoor is er ondanks de vZouden ze overal moeten doen, wegennet in circuitvorm aanleggenerhoogde sportiviteit beter mee te rijden op straat. Als je het gas helemaal opendraait produceert het blok bij 13.500 toeren een topvermogen van 128 pk... Tenzij je dus op een Belgisch exemplaar rijdt met een aangepaste CDI. Om de heren verzekeraars positief te stemmen en dientengevolge een flink bult Belgische euro's te besparen reikt het topvermogen op deze machine niet hoger dan 100 pk. Is aan te passen, dat wel. Niet meer door in draadjes te knippen zoals vroeger. Wie het volle vermogen wil zal de complete CDI moeten vervangen. In dat opzicht is de drive mode selector wellicht een iets te grote kers op een iets te kleine taart. Met een druk op één van de twee knoppen is te kiezen uit twee modi: vol vermogen en regen modus. (Waarom niet gewoon één aan/uit knop?) Ondanks de 28 verloren pk's is de inmenging van het systeem duidelijk merkbaar. In de regenmodus wordt de initiële gasreactie danig getemperd en voelt de Suzuki, helemaal in deze 100 pk versie, aan als een schoothondje met een muilkorf.

Op een korte test na is de dms dus onberoerd gelaten. Met de Dual Mode Selector knop in standje A (vol vermogen) valt op dat de 28 pk's op straat niet eens echt worden gemist. Het vermogen is alleen in de bovenste regionen getemperd en daar maak je op straat toch minder gebruik van. De wetenschap van de missende paarden blijft echter een kleine domper. Gelukkig maakt het sterke middengebied van de 600, gecombineerd met het verslavende inlaatgeluid veel goed. Door aanpassingen aan het inlaatsysteem is het blok niet alleen krachtiger geworden in het middengebied, maar is het met name het geluid dat om de aandacht vraagt. BDe Suzuki voelt zich hier duidelijk thuis als een vis in het watereginnend met een een donkere, ingehouden brul en met toenemende overgave schreeuwt het blok het uit naarmate de toeren stijgen, om het nog een keer over te doen op het moment dat er een hogere versnelling wordt ingeschakeld. Echt een zeer geslaagde en verslavingwekkende soundtrack waar de soundengineers nog steeds trots op kunnen zijn.

Rijdt als nieuw

De rijkwaliteiten van de kleine gixxer zijn niet alleen gebaseerd op bravoure. Als deze nieuwe oude door een sluwe marketeer geïntroduceerd zou zijn als dé nieuwe Suzuki GSX-R600 zou ondergetekende zonder blikken of blozen beschreven hebben dat Suzuki erin is geslaagd de 600 weer net iets beter en soepeler ten tonele te laten verschijnen. Wat maar aangeeft hoe goed dit inmiddels drie jaar oude model anno 2014 nog steeds is. Zoals eerder beschreven is de gasaanname een schoolvoorbeeld van de juiste mix tussen souplesse en daadkracht. Daarnaast voelt het rijwielgedeelte aan alsof iemand de motor specifiek naar mijn gewicht en rijgedrag heeft ingesteld. Opvallend, want voorheen stond de vering van de oudere vloot GSX-R'en uit fabriek vaak zeer zacht ingesteld. O 
Hogere wiskunde is niet vereist om de GSX-R te kunnen bedienen

Nog steeds weinig mis mee
 
Dé vernieuwing voor 2011, de Showa BPF. De lijnen van de neus komen in deze MotoGP replica zelfs beter tot hun rechtncomfortabel is het echter niet en het gevoel met het wegdek is bovengemiddeld. Zet een geoefend persoon op de motor en je kan er braille mee lezen. Souplesse en daadkracht zijn ook de juiste woorden om te beschrijven hoe de Suzuki rijdt op snelheid. Lange afstanden op de snelweg zijn een peulenschil en tot een snelheid van 160km/h biedt het kuipruitje en de kuip zelf voldoende bescherming. Veel kilometers binnen een korte tijd zij op deze 600 dan ook niet erg vermoeiend. Het enige dat iets van roet in het eten tracht te gooien zijn de hoog geplaatste voetsteunen waardoor je benen in een flinke hoek worden gedwongen. Op zich geen probleem, want degene die in de markt is voor deze motor zal hem niet kopen om alleen maar lange afstanden op de snelweg te rijden. Maar soms zijn dat soort afstanden gewoon nodig om te komen waar je wilt en in dat licht doet de Soes het gewoon goed. Tel daarbij het fijne, koppelrijke blok bij op, waardoor je de 600 op de snelweg redelijk schakellui kunt rijden en niks houdt een retourtje Alpen meer tegen.

Helaas zijn de Alpen niet de locatie waar we deze supersport aan de tand kunnen voelen. Toch treffen we voor Nederlandse begrippen een redelijk bochtig parcours en ook daar stelt de GSX-R600 niet teleur. De motor lijkt wat overredingskracht nodig te hebben bij het insturen van de bocht, wat waarschijnlijk het gevolg is van de plat gereden achterband die na navraag gebruikt blijkt te zijn voor veel rechtdoor werk en een flinke burnout. SZelfs de witte lijn ter markering van het circuit is permanent aanwezignel ben je hier echter aan gewend en als de Soes eenmaal op één oor ligt gebeurt de rest als vanzelf en met veel vertrouwen en feedback. Wat een speelgoed! De Brembo monoblocks halen als het nodig is op een overtuigende manier de snelheid eruit, maar dan wel op z'n Suzuki's: genoeg remkracht, maar nooit te veel en zonder verrassingen. Uiteindelijk precies wat je wilt misschien, hoewel de buitenwereldse vertraging die monoblocks op andere modellen teweeg weten te brengen uit blijft en dat is stiekem wel een beetje jammer. Toch zijn de remmen op deze Suzuki gewoon een pluspunt, helemaal als je bedenkt dat ABS, geheel in de stijl van 2011, ontbreekt. Net als 2011 ligt de discussie over wel of geen ABS gelukkig ver achter ons, toch moet geschreven worden dat we de remhulp gedurende de test geen moment gemist hebben. Het voordeel van remmen is dat je als gevolg weer mag optrekken en dat is, ondanks de 28 missende paarden, echt een feest op deze GSXR. De versnellingsbak valt daarbij niet altijd even positief op. De bak houdt het allemaal prima bij, maar meer dan een voldoende krijgt de zesbak niet. Op snelheid lijkt er weinig aan de hand, maar vooral bij lage snelheid en veel snelheidswisselingen en schakelmomenten voelt de bak wat hakerig aan. Een beetje alsof het schakelpedaaltje door een slechte plaatsing of smering te veel input nodig heeft om de bak tot actie te dwingen. Wellicht een sterk staaltje muggenzifterij, maar het doet net iets af aan de verder solide rijervaring die deze GSX-R 600 biedt.