Introductie: Kawasaki J300

Voor wat de zithouding betreft geeft de J300 weinig reden tot klagen. Persoonlijk was ik bang dat de ruimte voor de voeten aan de krappe kant zou zijn omdat het onderste deel van het beenschild aan de binnenzijde naar binnen loopt, maar dat bleek in de praktijk –zelfs met voor scooters vaak té stugge motorlaarzen - ruim voldoende te zijn. Door de hakken tegen het beenschild te plaatsen kon bovendien toch een ‘been-naar-voren’ zithouding worden gecreëerd, maar de meeste tijd reden we gewoon met de voeten op de vloer. Het stuur, dat een nieuw K 
Het opbergvakje in het beenschild en de ruimte onder het zadel hadden best wel wat ruimer mogen zijn.

Integraalhelm: veel beter. En niet alleen voor de lezer
 
Het beenschild heeft nog een extra haak om een tas aan vast te haken. De 13 liter benzinetank is ruim voldoende om de J300 een goede actieradius te geven. Na dik 150 kilometer stond de tankmeter nog dik boven de helftawasaki design heeft gekregen, ligt prima in de hand hoewel handvatverwarming in deze barkoude en zeiknatte Algarve een welkome aanvulling zou zijn geweest. Nu moet hiervoor een beroep op het accessoirepakket worden gedaan. Het windscherm heeft weliswaar een sportieve snit en zal in de zomer ongetwijfeld heerlijk rijden zijn, maar nu hadden we dat graag een maatje groter gehad. Ook hier heeft Kawasaki aan gedacht door een forse ruit in het accessoirepakket op te nemen die misschien onooglijk mag zijn, maar je wel goed uit de wind zal houden.

Dat de Kawasaki als sportieve maxiscooter moet worden gezien blijkt ook uit de opbergruimte in het beenschild en onder het zadel, die volgens Kawasaki ten opzichte van de Downtown is vergroot. In het beenschild is een enkel afsluitbaar opbergvakje voorzien dat gelijk is aan z’n Taiwanese voorganger en nu een 12V en USB aansluiting heeft. Wel zo gemakkelijk als je telefoon moet worden opgeladen, maar meer dan die telefoon en wat prullaria past er dan niet in.  Onder het zadel moet volgens Kawasaki ruimte zijn voor een A4 aktentas en een integraalhelm, maar dan zit 'ie ook meteen vol. Pas na veel gedraai paste mijn helm erin, maar de Arai in combinatie met een allweatherbroek bleek teveel van het goede. De allweatherbroek met een jethelm paste nét. In de ‘kofferbak’ is verder een handig LED-lampje voorzien dat automatisch aangaat wanneer het zadel wordt opengeklapt. Net als Suzuki’s Burgman familie is ook bij deze J300 het contactslot van een afdekplaatje voorzien dat eenvoudig met de achterkant van de contactsleutel kan worden geopend.

Om het sportieve rijkarakter van de J300 te onderstrepen had Kawasaki een route door het heuvelachtige gebied rond Portimao uitgezet, wat onder normale omstandigheden een geweldige trip zou zijn geweest, maar nu even niet. In Lagos zelf is het weliswaar droog maar zijn de wegen nog kletsnat, terwijl Pluvius richting Portimao de hemelsluizen langzaam maar zeker wagenwijd openzet en het op het bochtige traject door het heuvelachtige gebied alleen maar natter, kouder en mistiger wordt waardoor de beperkingen van de J300 enorm worden uitvergroot. Nu z 
Blikveld vanuit rijderspositie. En nee, die zwarte knop in het midden met Kawa logo is niet de claxon. Met de achterkant van de contactsleutel kan een afdekplaatje voor het slot worden gedraaid

Nou niet beginnen over mijn zithouding he..
 
De 28 pk 299cc ééncilinder gaat best vlot van z'n plek. Ondanks de forse uitlaat klinkt de J300 nog geeneens onaardigou je ons gezeur over het windscherm en de handvatverwarming nog als muggenzifterijk kunnen zien - per slot van rekening hadden we bij mooi weer hier niets te klagen gehad, een écht punt van kritiek was echter de grip die het Maxxis Pro rubber bood. Of beter gezegd: niet bood. Bij een stoplichtsprint brak de achterkant van de scooter volledig uit, wat op een haar na in een prachtige schuiver had geresulteerd. Vol op het gas bij kinderkoppen resulteerde in een spinnend achterwiel, terwijl in de bergen – voornamelijk als over natte plekken moest worden gestuurd – zowel het voor- als achterwiel regelmatig een stap opzij zette. Nu zochten we op dat spontane wegbreken na wel de grens op, maar zeker bij het niveau van deze banden was tractiecontrole een welkome aanvulling geweest. Per slot van rekening word je in nagenoeg elke metropool wel met gladde tramrails of putdeksels geconfronteerd.

Behoudens het gebrek een grip is er maar weinig op de stuureigenschappen en het rijcomfort van de J300 aan te merken. De scooter is het perfecte compromis tussen een lichtvoetige 125cc en een voor lange afstanden of snelwegen comfortabele 600cc: lichtvoetig genoeg om zich als een paling in mosterd-dillesaus door het verkeer te slingeren en sterk genoeg om ook buiten de stad en op de snelweg met het verkeer mee te komen. De 299 cc ééncilinder, die zijn cilinderinhoud heeft gekregen uit een boring x slag van 72,7 x 72 mm, wordt door KDan doen we wel gewoon alsóf de zon schijntawasaki opgegeven voor een vermogen van 28 pk bij 7.750 toeren en een koppel van 28,7 Nm bij 6.250 toeren per minuut, maar de J300 voelt zonder meer sterker aan. Het motorblok klimt in toeren snel naar het maximale koppel en houdt dat toerental gedurende de verdere acceleratie vast. Snelheden tot 100 kilometer per uur zijn kinderspel en 130 km/u op de teller haalt de J300 ook best vlot. Heuvelaf haalden we een topsnelheid van 150 km/u wat een meer dan uitstekende waarde zou zijn geweest, ware het niet dat het volgens de GPS van de gemonteerde Garmin dik tien kilometer langzamer was.

Zo sterk als het motorblok aanvoelt, zo strak is ook het rijwielgedeelte waar ook op topsnelheid niet de kleinste instabiliteit in is te bespeuren. De vering is strak genoeg om sportief over een bochtige weg te jagen terwijl de veerwegen van 110 mm voor en 100 mm achter voldoende zijn om de ergste oneffenheden glad te strijken. Pas op wegdek van gatenkaas niveau werden de klappen direct doorgegeven, alles daarboven werd door de vering netjes geabsorbeerd. Ook de (in de Benelux standaard van ABS voorziene) remmen zijn goed op hun taken berust, in Kawasaki traditie is ook deze J300 van wavedisks voorzien en zelfs de remleidingen zijn staalomvlochten. Jammer is wel dat een handrem ontbreekt, waardoor de scooter altijd ‘bergop’ moet worden geparkeerd. In de vloerplaten zijn trouwens mooi uitsparingen voorzien waardoor je niet als John Wayne op de scooter zit zodra je voor het verkeerslicht staat. Of net als wij door een eigenzinnige Garmin over modderige rivierbeddingen en golfbanen wordt gestuurd.