Test: Yamaha FJR1300A

Laat ik het hoge woord maar meteen op tafel gooien: ik ben nooit van de FJR1300 gecharmeerd geweest. Niet dat Yamaha's tourbuffel geen fijne fiets was om mee te rijden, verre van dat,  maar de fiets had de uitstraling van een Griekse pakezel en het vijfversnellingsmotorblok was niet bepaald modern te noemen. Zeker ten tijde van de lancering in 2001, waar de trend richting nóg sportiever en extremer hoogtij vierde, was de FJR1300 een vreemde eend in de bijt. De motor miste de sportieve uitstraling van de ZZR1200, terwijl ten opzichte van de toerbuffels van destijds de motor juist weer karig was uitgevoerd. Natuurlijk, de motor was standaard van cardanaandrijving voorzien, maar voor iets als koffers moest weer dieper in de buidel worden getast, waar deze op bijvoorbeeld de Pan European wél standaard waren gemonteerd.

Dat Yamaha met de FJR1300 weldegelijk een kip met gouden eieren in handen had laten de verkoopcijfers echter zien. Vanaf z'n lancering werden bijna 100.000 units wereldwijd afgezet, wat an sich al zeker geen slechte waarde is, laat staan voor een model dat bij de gemiddelde motorrijder toch beduidend minder tot de verbeelding sprak. De eerste jaren hoefde de fiets weinig concurrentie te dulden en was voor velen juist het ideale compromis tussen die ZZR en Pan European. De concurrentie zat echter niet stil, Kawasaki lanceerde de 1400 GTR, terwijl BMW met de K1300GT op de proppen kwam, twee motoren geheel in lijn met het concept van de FJR: sportief genoeg om lekker te kunnen knallen en comfortabel genoeg om heerlijk te kunnen toeren. Ondanks de lancering van de van semiautomatische transmissie voorziene FJR1300AS in 2006 liepen de verkopen de laatste jaren echter sterk terug, waardoor Yamaha genoodzaakt was om de FJR1300 een flinke update te geven.

Hoewel de sterk -verfrissend- vernieuwde stroomlijn het meest in het oog springt, zijn het vooral de onderhuidse aanpassingen die de FJR1300 weer helemaal bij de tijd hebben moeten brengen. De viercilinder lijnmotor behield zijn inhoud van 1.298 cc, maar kreeg er qua topvermogen drie paarden bij, om nu bij 8.000 toeren 146 pk te mobiliseren, terwijl ook het koppel met enkele Newton-meters naar 138 werd vergroot. Maar dat is echter niet het belangrijkste nieuws, belangrijker is dat de vier-in-lijn nu van Yamaha's YCC-T ride-by-wire is voorzien, waarmee Yamaha in 2006 met de YZF-R6 een wereldprimeur had en anno 2013 bij bijna alle merken gemeengoed is geworden. Voordeel van ride-by-wire is dat de gasopname elektronisch wordt gestuurd, waardoor iets als verschillende rijmodi eenvoudig k 
FJR van voor, nog meer FJR van achter. Die facelift zit 'm voornamelijk in de...face

Maar waarom zou je 'm radicaal anders willen? Je zoekt een toerfiets, geen spijkerbroek
 
Laadruimte zat. En de koffers zijn bestand tegen een stootje...unnen worden toegepast. Zo ook bij deze 2013 FJR1300A, die je als rijder de keuze geeft tussen Sport en Tour, waarbij in de Tour-stand de motor de souplesse van een carburateur-fiets heeft, terwijl in de Sport-stand de motor een heerlijk directe -sportieve- gasreactie heeft. Naast toepassing van verschillende rijmodi, waar we verderop nog wat dieper op in zullen gaan, heeft Yamaha het YCC-T ook gebruikt om de 1.298 cc viercilinder standaard van tractiecontrole en cruise control te voorzien. De tractiecontrole kan niet worden ingesteld, maar kan desgewenst wel worden uitgeschakeld, terwijl de cruise control eenvoudig via de armatuur op de linker stuurhelft kan worden bediend, maar daarover eveneens later meer.

Aan het uiterlijk zijn door Yamaha subtiel aanpassingen gedaan, waarbij nog steeds onmiskenbaar het FJR uiterlijk behouden is gebleven, maar dan wel aangepast naar de huidige tijd. Het strakke 'rechttoe-rechtaan' uiterlijk van z'n voorgangers heeft plaats gemaakt voor een meer wulpse vormgeving, waarbij de ruit dankzij een nieuwe trappenmotor eenvoudiger en sneller in hoogte is aan te passen. De nu meer driedimensionaal vormgegeven koplampunit is subtiel van een LED-strip voorzien, die als dagrijlicht fungeert en de zichtbaarheid van de motor aanzienlijk heeft vergroot. In de kuipdelen zijn losse inserts met snelsluitbevestiging toegepast, waarmee de kuip in een handomdraai kan worden verbreed en daarmee de windbescherming in koude dagen kan worden vergroot. Bij het heerlijk zomerse weer hadden wij echter totaal niet de behoefte om de stand van de inserts aan te passen. De stroomlijn geniet standaard al over meer dan voldoende bescherming, zo leerde ons een tropische onweersbui die de Duitse Autobahn binnen luttele seconden blank wist te zetten en waarbij wij het lede lijf zonder regenkleding droog wisten te houden. Hier heeft Yamaha grote stappen gezet, aangezien windprotectie in het verleden niet bepaald als sterk punt van de FJR1300 kon worden aangemerkt.