Introductie: Yamaha MT-09

Net als tegenwoordig veel Yamaha’s beschikt ook deze MT-09 zoals gezegd over ride-by-wire gasklepbediening, waardoor je als rijder via de linker stuurarmatuur kunt kiezen uit drie verschillende rijmodi, door Yamaha tot D-Mode gedoopt, en je de wijze waarop het vermogen wordt afgegeven naar eigen smaak en voorkeur aan kunt passen. Bij deze eerste kennismaking op Kroatische landwegen wist het systeem ons echter niet helemaal te overtuigen. In de voor sportief knalwerk bedoelde A-modus was de afstelling (nog) niet optimaal, in het laagtoerige stadse gebruik of bij het accelereren uit de bocht voelde de Japanse driecilinder nogal wat horkerig en stoterig aan. In de B-modus daarentegen, die volgens de ontwikkelaars naar eigen zeggen voor uiteenlopende weers- en verkeersomstandigheden evenals tripjes in de stad is ontwikkeld, functioneert de gasopname duidelijk beter. Uiteraard is in deze modus de acceleratie wel ietwat afgeroomd, h
In detail ziet de MT-09 er gewoon goed uit, en over veel zaken is goed nagedacht

maar of ze 't goed op de Miss Universe verkiezing zou doen... dan hebben we wel eens spannendere modellen gezien

Overzichtelijk en compleet, maar waar is de tijd van analoge toerentellers toch gebleven? En nu we toch azijn aan het pissen zijn: we missen de bediening op het stuuroewel het maximum vermogen van 115 pk nog steeds beschikbaar is. De STD-modus – ofwel de ‘standaard’ instelling – is wat ons betreft nog het beste geslaagd. Hoewel ook in deze modus de gasopname niet perfect is, presteert de driecilinder in deze modus bewonderenswaardig flexibel en weet ‘ie heerlijk te accelereren tot het rode gebied, dat bij 11.300 toeren begint. De vertraging in de gasreactie is nu gering, maar wel lang genoeg om in de stad aangenaam te kunnen tuffen en direct genoeg om de fiets erg precies een bocht uit te sturen.

De topsnelheid ligt ergens rond de 225 km/u, wat misschien niet indrukwekkend lijkt, maar dat is ook niet waar het plezier van de MT-09 moet worden gezocht. Dat zit bij deze naakte landwegen-Roadster namelijk eerder in een mooie bochtige weg, waar met gemiddelde snelheid doorheen kan worden gejaagd. Waarbij je als rijder de nieuw ontwikkelde en boterzacht schakelende zesversnellingsbak zult gaan waarderen, maar tegelijkertijd door het geluid dat door de airbox en het zwaartepunt verlagende korte en onder de motor geplaatste uitlaatsysteem zult worden teleurgesteld. Dat dát stukken beter zou moeten kunnen laat niet alleen Triumph met haar Street Triple, maar bijvoorbeeld ook BMW met de F800 serie zien.

Naast de compleet nieuwe krachtbron is door Yamaha ook een compleet nieuw lichtgewicht aluminium rijwielgedeelte ontwikkeld. Het frame bestaat hierbij uit twee gegoten delen die middels Aluminium Diecast techniek zijn vervaardigd en ter plaatse van het balhoofd en de achterbrug aan elkaar zijn geschroefd. Inderdaad, precies zoals Yamaha ook met de MT-01, de übervette maar ook überdure V-Twin die zes jaar na z’n lancering als regelrechte flop de Yamaha geschiedenis in is gegaan, heeft gedaan. Weten we meteen waar de MT-benaming van deze MT-09 op is gebaseerd. Aan de voorkant is door Yamaha een instelbare upside-down voorvork toegepast, terwijl het achterwiel in een lichtgewicht asymmetrische aluminium achterbrug is gemonteerd die eveneens middels Diecast technologie is vervaardigd en via een horizontaal geplaatste Yamaha Monocross is afgeveerd.

Voor wat de styling betreft is de MT-09 erg modern, puristisch en scherp gesneden. Er zijn weliswaar subtiel details van andere Yamaha terug te vinden, maar het complete plaatje oogt wel degelijk erg zelfstandig en agressief. Met haar hoge, eendelige stuur en het relatief laagteplaatste zadel met een zithoogte van 815 mm evenals haar smalle postuur ter plaatse van het motorblok voelt de MT-09 erg goed controleerbaar aan. De ergonomie met rechtop zithouding valt sportief ontspannen uit zal ook de kleinere motorrijd(st)ers onder ons goed bevallen en die bovendien ook van een ander pluspunt zullen profiteren: de MT-09 brengt afgetankt slechts 191 kilo op de schaal en is daarmee zelfs lichter dan Yamaha’s eigen supersport YZF-R6. Ten opzichte van de vergelijkbare FZ8 heeft Yamaha bij deze MT-09 zelfs rond de tien kilo aan gewicht bij het motorblok en nog eens tien kilo bij het rijwielgedeelte bespaard.

Net als de gasrespons is ook de afstelling van het rijwielgedeelte niet helemaal perfect. Hoewel het rijwielgedeelte op zich zeer zeker op z’n taken is berust is het vooral de afstelling van de vering die te wensen overlaat. Aan stabiliteit heeft de MT-09 ook op hoge snelheid geen gebrek, afgezien van het feit dat je met het brede stuur vol in de wind zit, en ook de handling is over het algemeen best wel goed. De combinatie van het heerlijke brede stuur, sportieve geometrie én het relatief lage rijklare gewicht hebben de fiets een heerlijk sportief en lichtvoetig stuurgedrag gegeven. Het probleem zit ‘m vooral in de afstelling van de upside down voorvork, die voor Naked begrippen met 137 mm een relatief grote veerweg heeft, maar het directe gevoel ontbreekt wat bij Nakeds wel zo prettig is. I 
De vering is weliswaar in te stellen, maar kon ons niet echt bekoren. 

Kan natuurlijk ook aan het Kroatische wegdek hebben gelegen, dat niet altijd van deze kwaliteit was
 
Yamaha heeft geen Monoblocs nodig om lekkere remmen te bouwen. Helaas waren de fietsen niet met ABS uitgerust, zoals hij wel in Nederland op de markt zal worden gezetn de basis afstelling voelde de vering ietwat onprecies, wat na enig afstelwerk wel beter werd maar nooit echt optimaal. Het was beter geweest wanneer Yamaha het voorbeeld van Triumph had gevolgd: afzien van instelmogelijkheden en in plaats daarvan de basisafstelling perfectioneren. Het had de Japanners bovendien nog in de gelegenheid gesteld om in een later stadium een MT-09 R te lanceren.

De spectaculaire bochtige, maar bij tijd en wijle ook angstvallig gladde Kroatische wegen rondom Split, waar de Bridgestone banden naarstig op zoek naar grip waren, deden de geplaagde vering ook geen goed. Voor wat de remmen betreft gaven de 298 mm zwevend gemonteerde schijven in het voorwiel met radiaal gemonteerde vierzuiger remklauw echter geen reden tot klagen: met deze combinatie konden heerlijke vertragingen worden gerealiseerd. Helaas moesten wij het met de ABS-loze versie doen en konden we daar geen oordeel over vellen, maar in Nederland zal de fiets alleen met ABS op de markt worden gezet en een test op eigen grondgebied zal daar antwoord op moeten geven. Voor wat comfort betreft gaf de MT-09 geen echte reden tot klagen, of het zou het zadel moeten zijn: tegen het eind van de 300 km lange rit was bij het dunne zadel nog maar weinig comfort te bespeuren. Niet dat je snel dit soort afstanden in een ruk zal afleggen: met een inhoud van 14 liter is de benzinetank niet bepaald groot, wat bij een verbruik van 1:16 je zo rond de 200 km bij de benzinepomp zal brengen. Voor het alledaagse gebruik te optimaliseren heeft Yamaha bovendien een uitgebreid accessoirepakket samengesteld, waar onder andere een flyscreen, een ander uitlaatsysteem, een comfortabel zadel of de gebruikelijke bagageopties zijn ondergebracht.