Introductie: Suzuki Burgman 650 Executive

Nou is al die technische blabla misschien wel interessant om een avondje te vullen aan de stamtafel van je lokale mc, maar hoe rijdt dat nou eigenlijk, zo’n scooterding? Laat ik eerst even een paar dingen verduidelijken voordat ik mijn rijervaringen openbaar: ik ben geen scooterfan. Nooit geweest ook. Ik ben een doorgewinterde motorrijder die alles rijdt, van supersport tot klassieker. Ik heb geen ervaring op motorscooters (onlangs heb ik wél een Piaggio Zip 4t 50 cc scootertje gekocht, maar dat was overmacht (lees: vriendin)). Ervaring op een motorscooter heb ik dus niet. Is dat erg? Neen, mijnheer.Ik kan mezelf zo prima inleven in de motorrijder die zich wel eens aarzelend afvraagt of hij zijn gewone motor niet beter kan inruilen voor een tweewieler mét comfort, ruime zitplekken, een goede windbescherming et cetera. En dit alles dan zonder het “echte motorgevoel” te verliezen. Of dat kan? Welnu: het antwoord volgt hieronder!

Cabrio mist 2 wielen

We stappen op de scooter in het Duitse Bensheim, de thuisbasis van Suzuki Europe. Voeten vooruit, aan weerszijden van een soort middenconsole waaronder de elektronica en het motorblok zich bevinden. Je kunt je benen desgewenst ook in een hoek van 90 graden zetten, zodat je onderweg de zithouding een beetje kunt aanpassen. Het zadel is dik en redelijk stevig, en een verstelbare lendesteun maakt de zetel compleet. Na twee uur in het zadel begint het achterwerk enigszins te protesteren, maar na een pauze van een halfuurtje kan het weer prima.
Opbergvakjes genoeg bij de Burgman 650 Executive

De lendesteun is in verschillende standen in te stellenKlap je het zadel omhoog, dan is daar 50 liter opslagruimte, genoeg voor in ieder geval twee integraalhelmen en nog wat prullaria. Aan de onderkant zit een hendeltje, waarmee je de lendesteun voor de rijder over 50 mm naar voren of achteren kunt schuiven. Voor mijn 1.82 meter moet de lendesteun volledig naar achteren geplaatst worden om met mijn knieën niet tegen het dashboard aan te komen.

Onder de stuurhelften zitten twee niet afsluitbare vakjes die elk 1,3 liter inhoud hebben. Daaronder is een groter vak van ruim 5 liter dat wél afsluitbaar is. Daarin zit ook een 12V-aansluiting verstopt. Het zadeldeel voor de passagier heeft meer weg van een fauteuil dan van een scooterzadel, zo groot en breed als deze is. Dan heeft de passagier ook nog een rugsteun tot zijn beschikking en twee royale handgrepen, voor als het écht spannend wordt. Mijn eerste gevoel is alsof ik in een cabrio plaatsneem, in plaats van op een motorfiets. Dat gevoel wordt nog verder versterkt door de aanwezigheid van een heuse handrem, links onder het zadel. Het stuur staat op een comfortabele afstand, maar vereist eerst de nodige studie, zo veel knoppen als er aan zitten. Vooral de linkerkant is imposant, met knoppen in 4 verschillende kleuren voor onder andere de bediening van de transmissie, het selecteren van de rijmodus, wisselen tussen groot licht en stadslicht, de claxon, de knipperlichten én natuurlijk de handvat- en zadelverwarming. Aan de rechterkant de gebruikelijke startknop plus killswitch en een knop om de gevarenlichten aan of uit te zetten. De knoppenwinkel ziet er imposanter uit dan hij is, want al na enkele kilometers kun je de knoppen al blindelings bedienen.

De koning te rijk

Het stuur is goed gepositioneerd, zodat je ontspannen rechtop te kunnen zitten en tussen de stuurhelften door zie je de cockpit. Die is compleet nieuw. Waar de voorganger nog voorzien was van futuristisch aandoende digitale tellerij, daar kiest Suzuki nu voor overzichtelijkheid, met links een analoge snelheidsmeter,
Geen futuristische toeters en bellen, maar een gedegen conventioneel display
 
De knoppenwinkel lijkt indrukwekkend, maar je bent er verbluffend snel aan gewendrechts een analoge toerenteller en in het midden een lcd-scherm met informatie over benzineverbruik, buitentemperatuur, een klokje, de gekozen rijmodus en versnelling, koelvloeistoftemperatuur en de keuze voor verschillende tripmeters. Boven het schermpje zijn waarschuwingslampjes (groter dan voorheen) die waarschuwen voor problemen met de injectie, olieniveau, ABS, startonderbreker en voor als de buitentemperatuur het vriespunt nadert.

Nieuw is de Eco Drive Indicator, die aangeeft wanneer je ecologisch verantwoord omgaat met je gashand. In de praktijk betekent dit eigenlijk dat dit lampje gaat branden wanneer je op constante snelheid rijdt, het gas loslaat, of kleine gascorrecties geeft. Op het lcd-scherm krijg je ook te zien wanneer de Burgman een oliewissel of beurt nodig heeft. Kortom: een buitengewoon complete cockpit, maar wel enigszins saai vormgegeven, dat dan weer wel. Bij het afstappen even met een druk op de knop de spiegels naar binnen laten klappen. Het lijkt potdomme écht een cabrio!

Zo istie open, zo istie dicht. En ja, ook dit scheelt in topsnelheid