Vergelijk BMW F800GS en Triumph Tiger 800

De twee gorilla’s van dienst zijn uiteraard de BMW F800 GS en Triumph Tiger 800 en dit vergelijk mag omschreven worden als een van de meer prangende vraagstukken van 2012. Net als Panigale versus S1000RR, MV F3 versus Triumph Daytona (en op eenzelfde voet Brutale versus Street Triple) is de strijd F800-Tiger800 een zeer legitieme; beide motoren doelen zonder uitzondering op dezelfde consument. Neem de specificaties ter hand en zelfs tot in de diepste details zijn de overeenkomsten overduidelijk.

Nu is de concurrentie tussen de twee al iets langer gaande, sinds Triumph in 2011 zijn pijlen nogal openlijk richtte op het segment en met name de BMW was de kat uit de zak. Dat de motor het daarbij zo goed deed dat het BMW wat warm onder de voeten werd mag gezien worden als compliment aan het adres van de Britten. Hoe benauwd BMW het kreeg blijkt wel uit het feit dat halverwege 2012 de GS serie op de schop ging: samen met de F650GS ging ook de F800 in de revisie en kwam er uit zoals we ‘m hier zien. Dit is verre van een budgetversie en minstens evenver verwijderd van het ‘kleintje GS’ idee dat nog enigzins rond de oude versie hing. Eerder is de oer-GS, de boxer, nu de grotere uitvoering van de 800 maar eigenlijk staan ze op gelijk niveau, met elk zijn eigen plus- en minpunten. Binnen het journaille zijn inmiddels meerdere malen een voorkeur voor de 800 ten koste van de 1200 gehoord... wat overigens na de jaarwisseling ook weinig meer waard zal zijn als de nieuwe GS zijn intrede doet. Verstandiger is geen van beide modellen te onderschatten en ieder in een eigen klasse te laten leven.

Wat echter wel opvalt is dat Triumph een stuk minder ‘last’ had van dit fenomeen. Eerstens vanwege een gebrek aan een grotere uitvoering, maar met eenmaal de Tiger 1200 op het toneel was deze niet zozeer een grotere, zwaardere uitvoering van de Tiger800 maar nog veel meer een directe concurrent van de GS en werd dan ook als zodanig beoordeeld (en goedgekeurd).

Kortom, we staan hier met twee tot de tanden bewapende middenzwaargewicht Bokito’s die maar wat graag de leiding van de groep op zich willen nemen. En het moet gezegd worden, ze zijn er beide bijzonder goed voor uitgerust. Al valt de eerste slag direct in het voordeel van de BMW, aangezien de Tiger het zónder handvatverwarming moet doen. In dit geval een sterk punt, al zullen we dit in de eindafrekening meenemen met de meerprijs omdat
Triumph dit ook in het accessoirepakket heeft zitten. Om diezelfde reden zullen we de ‘kaal zonder extra’s’ prijs van beide motoren laten spreken maar wel voor de Triumph in XC-jas aangezien deze nog een stap dichter bij de BMW staat met hogere zadelhoogte, spaakwielen en groter voorwiel. Dat we hier echter toch een standaard Tiger hebben is puur een kwestie van beschikbaarheid.

En niets ten nadele van deze witte machine, qua prestaties doet de ene Tiger niets onder voor de ander en in het dagelijks gebruik zal deze (minimaal) meer straatgerichte uitvoering misschien zelfs nog hogere ogen kunnen gooien. Is een kwestie van voorkeur natuurlijk, maar de eerste die zich hierover uitspreekt is onze eigen hoofdredacteur die zich dankzij zijn binnenbeenlengte toch meer aangetrokken voelt tot de driecilinder. Tot het moment dat het testteam zich verzamelt op de afgesproken lokatie en hij zich kan laven aan de uitnodigende warmte van het BMW-stuur.
Het is hem gegund, hij heeft inmiddels een uur mogen afzien op de niet-verwarmde dricilinder. Een donders goede driecilinder trouwens, wat bij de hernieuwde kennismaking nog maar eens wordt bevestigd. Inderdaad weinig mis met dit ding, precies zoals onze vorige kennismaking inmiddels alweer een eeuwigheid geleden. Het toeval wil echter wel dat die eerste kennismaking bij nog iets lagere temperatuur plaatsvond en de motor er toen niet slechter van werd. Opvallend is hoe dicht de twee motoren bij elkaar staan, behalve een verschil in hoogte van enkele centimeters onderscheidt maar bar weinig de eerste indruk van de twee. Dat gaat nog een flinke klus worden.