Test: Yamaha YZF-R125

Lichte motorfietsen, ooit waren ze ook in ons kleine kikkerlandje razend populair, maar die tijd ligt helaas al ver achter ons. In tegenstelling tot veel Europese landen, waar je een 125cc ook met een autorijbewijs mag rijden, is de Nederlandse wetgeving een stuk minder flexibel waardoor met het vergrijzen van de markt het segment langzaam een stille dood is gestorven. Terwijl er in dat lichte segment wel degelijk verdomd leuke motorfietsen worden gemaakt en het perfecte machines zijn om je motor carrière mee te beginnen. Mooie lijnen, de juiste versnelling om in de smalle powerband te blijven en vooral anticiperen op het verkeer, waardoor je veel vooruit moet denken. Dat lichte motorfietsen verdomd leuk zijn waren wij in het verleden al achter gekomen bij eerdere ontmoetingen met een Mito125 en Aprilia RS125 en we waren dan ook aangenaam verrast toen in 2007 op de Salon van Parijs door Yamaha het doek werd gelicht van de YZF-R125, een regelrechte kloon van de grotere R6. Tot we in gesprek raakte met Yamaha’s PR man, die de feestvreugde meteen wist te temperen door te stellen dat de motor niet naar Nederland zou worden gehaald. Omdat er volgens Yamaha in Nederland ‘toch geen markt voor zou zijn’.

Onze smeekbeden ten spijt moesten we wachten tot de lente van 2012, toen Yamaha besloot de motor alsnog naar Nederland te halen. Met dank aan het nieuwe ophanden zijnde stappenrijbewijs, dat een motorrijder in spe tot 24 jaar verplicht om op een 125cc te beginnen. Het A1 rijbewijs kan vanaf je 18e verjaardag worden gehaald, waarna je het twee jaar met een motor met maximaal 125cc, een vermogen van 11 kW (14,7 Pk) en een vermogen/gewichtsverhouding van maximaal 0,1 kW per kg zult moeten doen.
Kost een paar centen, maar je krijgt wel veel waar voor je geld. De balkjes van de benzinevoorraad-indicator wilden maar niet zakken

Op een dikke fiets was dit toch echt een serieuze bocht geweest

Overduidelijk de kenmerkende lijnen van de YZF-R6, voor de forse demper heeft Yamaha nog een Akrapovic in het accessoire-pakketNadat het verzoek meteen bij de importeur was neergelegd was het wachten totdat de fiets voor ons beschikbaar zou zijn. Een “Sorry, maar dat wordt toch echt pas het najaar” stemde ons niet tot vrolijkheid, totdat bleek dat dit exact de periode van onze eerste TTT Bergtraining zou zijn. Geen betere plek om een 125cc op z’n rijkwaliteiten te beoordelen dan in een fraai Duits stuurgebied, en bovendien was het een uitgesproken kans om te zien hoe de fiets zich ten opzichte van de zwaardere fietsen van onze cursisten zou houden.

We zeiden het al, de YZF-R125 is een regelrechte nazaat van de YZF-R6, waarmee Yamaha zich richt op de jeugdige volwassene die supersports nog steeds übervet vindt maar voor wie motoren als de YZF-R6 of YZF-R1 onbereikbare machines zijn geworden. Fietsen die hij (of zij natuurlijk) never nooit kan betalen, laat staan dat hij (of zij) er pas op mag rijden als het volwaardige rijbewijs A in bezit is. Yamaha prijst de YZF-R125 op haar eigen website aan als een perfecte kennismaking met de wereld van de supersport, dankzij z’n herkenbare R-styling, sportieve performance en stuurgedrag. Een uitspraak die je ongetwijfeld wilt geloven, alleen al dankzij de absoluut geslaagde styling van de fiets. Sterker, parkeer de fiets op een terras en zeker weten dat er genoeg mensen verbaast zullen zijn naar ‘maar’ een 125cc aan het kijken te zijn. De strakke lijnen van de stroomlijn, de kenmerkende vossenogen-koplamunit, het smalle kontje en de laaggeplaatste korte einddemper, alles lijkt zo te zijn overgenomen van de R6, maar dan op de afmetingen van de R125 aangepast. Hoewel… waar je bij een lichte motorfiets misschien compacte afmetingen zou verwachten blijkt de R125 alleszins klein zodra het been over het zadel wordt geworpen.

Dat begint al bij de zithoogte, die met z’n 818 mm veel hoger is dan je bij een honderdvijfentwintig zou verwachten. Toch voelt het niet zo hoog, dankzij het feit dat de motor smal is gebouwd en dus ook ons 1.72 mtr kleine opperhoofd probleemloos z’n voeten plat op de grond weet te zetten. Weinig op aan te merken dus, aan de zithouding waar zadel, clipons en voetsteunen precies zitten waar je ze bij een sportieve fiets mag verwachten. Net als z’n grotere broers licht ook bij de R125 het dashboard feestelijk op zodra de motor op contact wordt gezet, waarna een korte druk op de startknop voldoende is om de 124,7 cc ééncilinder feestelijk onder je te laten pruttelen. Geen agressieve brul à la Moto3, geen fraaie gejank zoals de vroegere tweetakten dat heerlijk konden doen als aan het gas werd gedraaid, maar een bescheiden geroffel dat klinkt als een kater die onderwater wordt gevild. Gelukkig heeft Yamaha daarvoor nog een Akrapovic in het accessoire pakket, die ongetwijfeld voor meer feestvreugde zal zorgen.