Test: Yamaha YZF-R125

De eerste trip krijgt de YZF-R125 het meteen voor z’n kiezen. De uitgestippelde route van de TTT Bergtraining moet nog worden nagereden en dus hebben we een uitstapje van dik 235 kilometer te gaan. Niet iets waar ik op voorhand voor zou hebben getekend, maar mijn scepsis blijkt al snel onterecht zodra de trip wordt ingezet. Natuurlijk, een opgegeven vermogen van 14,75 pk bij 9.000 toeren en een koppel van 12,24 Nm bij 8.000 toeren per minuut is niet bepaald iets om als ervaren rot van onder de indruk te geraken,
Oogt er volwassen uit, met échte clipons. De vering is niet instelbaar. Het achterlicht lijkt zo van de 2003 R1 te zijn overgenomen

Krijg die deuntjes van Normaal en Peter Koelewijn niet meer uit m'n kop zeg..maar daarmee is niet gezegd dat het motorblok uit het stenen tijdperk stamt. Met vier kleppen per cilinder, een bovenliggende nokkenas en benzine-injectie is de 125cc gewoon bij de tijd. Opmerkelijk is trouwens dat Yamaha bij het motorblok van een korte-slag configuratie spreekt, waar een boring x slag van 52,0 mm x 58,6 mm toch echt anders moet worden gezien. Zeker als je motor vergelijkt met de Aprilia RS4 en Honda CBR125R, die beide een boring x slag van 58,0 mm x 47,2 mm hebben. De langere slag heeft wel als voordeel dat de motor over meer koppel beschikt en bij een later toerental over het maximum vermogen beschikt.

Ondanks de in onze ogen dus lange-slag configuratie van het blok pakt de 125cc ééncilinder goed op en kan er lekker vlot over de Duitse wegen worden gereden. Ook het rijden van lage snelheid is geen enkel probleem voor het motorblok, waar bij een vroegere tweetakt je onderin nog door een slak werd ingehaald pakt het vierklepsblok mooi op is voor je het weet de toerenbegrenzer al bereikt. Met het verkeer meerijden is geen enkel probleem, maar dat wordt anders als de – in onze ogen – trage auto’s moeten worden ingehaald. Waar bij een gemiddelde fiets een draai aan het gas voldoende is om een inhaalactie te voltooien moet bij de R125 goed vooruit worden gedacht. Afstand houden, vroegtijdig het gas erop zetten om zo op snelheid precies op het moment dat je de achterkant van je voorligger bereikt en de tegenligger net is gepasseerd. Om vervolgens te hopen dat je voorligger niet besluit een streepje gas bij te geven.

Na een kleine honderd kilometer zijn we echter helemaal gewend en beginnen we steeds meer lol aan de fiets te krijgen. Zeker in de bochtige trajecten weten we goed in de buurt van de dikkere fietsen te blijven en kan de YZF-R125 zijn pluspunten uitspelen. De fiets is met z’n opgegeven gewicht van 138 kilo rijklaar niet alleen vederlicht, maar beschikt bovendien over eens stalen deltabox frame dat bijzonder strak is afgeveerd en is daardoor nog gemakkelijker van richting te veranderen dan een blad wordt omgedraaid. Ook dat was trouwens in het begin wel wennen, het stuurgedrag van dikke fietsen gewend zaten we meer dan eens vroegtijdig aan de binnenkant van de bocht. Nu zal de 18-jarige motorrijder in spe daar veel minder last van hebben, die is niet meer dan een bromscooter gewend. Een fauteuil op wielen is de YZF-R125 zeker niet, voor slechte wegen staat de vering net iets te hard afgesteld, maar dat kan ook alles aan het surplus aan gewicht te danken zijn dat uw redacteur ten opzicht van die 18-jarige knaap op de schaal brengt. Daarbij is het natuurlijk wél een supersport.

Zonnig, droog en zowaar een aangename temperatuur. We hebben het hier dit jaar wel slechter meegemaakt

Waar op vlakke bochtige wegen de YZF-R125 helemaal in z’n element is wordt het een stuk moeizamer zodra een klim moet worden gemaakt. Waar normaal gesproken een streepje gas kan worden bijgezet is de kraan van de 125 al helemaal tegen de stuit, waardoor elke heuvel van het Westerwalder middelgebergte voelt als de beklimming van de Alp d’Huez. Rap terugschakelen is dan ook het devies om de toerentellernaald niet langzaam maar zeker terug te zien lopen.
Beetje slingerweg met krappe bochten en je zult dit beeld vaker in je spiegels zien dan je lief is

Niets te klagen over het rijwielgedeelte van de fiets. Ook de remmen zijn prima op hun taken voorbereid

Volgende keer toch maar weer in leer, voel me nu net zo'n rijdende klaaroverDaar staat dan tegenover dat elke afdaling als een feest wordt gezien wanneer de fiets voor je gevoel ineens over vijf pk extra lijkt te beschikken. Op een vlakke weg bracht de Yamaha het tot 128 km/u op het goed afleesbare en fraai vormgegeven display, maar daarvoor moesten we ons wel opvouwen als een haring die net vacuüm is verpakt. Dat het echter nóg harder kan laat niet veel later een Duitse motorrijder een dag later zien, die op exact dezelfde fiets ons op topsnelheid het nakijken weet te geven. Honderdveertig kilometer per uur, weet de Multistrada 1200 rijdende cursist ons later te vertellen.

En dat is precies wat we op voorhand hadden gedacht. Bij een vermogen van 15 pk is gewicht natuurlijk allesbepalend voor wat de uiteindelijke prestaties van de fiets betreft en die gestroomlijnde jonge knaap zal zeker twintig kilo minder op de weegschaal hebben gebracht. Ondanks dat 128 km/u niet bepaald indrukwekkend is geeft het op de YZF-R125 een enorme kick, wat eigenlijk best een voordeel is. Ga bij een R1 voor de kick en voor je het weet rijd je tempo ‘rijbewijs kwijt’, waar deze R125 tot de laatste pk achter de komma kan worden uitgeperst. Bovendien, eenmaal op een bochtige weg blijkt de fiets het grote jongens behoorlijk lastig te kunnen maken, simpelweg omdat de motor veel gemakkelijker de hoek om kan worden gejaagd. De YZF-R125 is voorzien van een enkele 292 mm remschijf met Brembo tweezuiger remklauw, die over meer dan voldoende remkracht beschikt om de dik tweehonderdvijfentwintig kilo rijklaar inclusief rijder tijdig tot stilstand te krijgen. De remvertraging bouwt progressief op en is goed te doseren, wat een vertrouwd gevoel geeft. Onze testfiets was helaas niet van ABS voorzien, wat in het kader van extra veiligheid – zeker voor de beginnend motorrijder – geen overbodige luxe was geweest.