Test Suzuki GSR 750 en Aprilia Shiver

In deze aflevering schenken we aandacht aan de afgelopen voorjaar geïntroduceerde, lang verwachte Suzuki GSR750 en de wat minder over de tong gaande Aprilia Shiver. Laatstgenoemde gaat al een klein seizoen mee en is bezig aan zijn tweede generatie; hiermee zou de Shiver de oneffenheden van de eerste versie wat gladstrijken en gelijk een tweede keer pogen wat meer in het algemene vaarwater te komen. Toch zie je ze nog steeds niet al te veel, ondanks de signaaloranje vlakken waarmee de motor zich duidelijk onderscheidt van de massa. De GSR is Suzuki’s antwoord op de vraag naar meer cc’s en de opvolger van de kleinere GSR600. Maar niet zomaar een; de hele motor is opnieuw ontworpen en niets lijkt dan ook meer op de oude. Wat de score van deze motor betreft zullen we de verkoopcijfers nog eens goed moeten bekijken, maar het feit dat de versie met ABS pas laat in het jaar beschikbaar was zal naar verwachting toch geen wonderen hebben verricht. Desondanks is de motor in het wild al wel met enige regelmaat te spotten.

Weinig nieuws dus wat dat betreft, beide motoren hebben 750 cc en zijn... ‘gemiddeld’ uitgerust. Voor een niet al te extreme prijs krijg je dus wél een upside down maar geen halleluja, soms een radiale klauw maar ook geen bijzondere en ga zo maar door. Niets wat je nooit eerder gezien hebt. Wel logisch ook, de concurrentie is moordend. Dus krijg je tegelijkertijd wél leuke zaken als bovengenoemde en dat voor ook nog eens een zeer concurrerende prijs. En juist die
prijs houdt het nog een beetje in toom. Uiteraard is het simpel mogelijk om een dergelijke motor rondom vol te hangen met bling, carbon, Öhlins en Monobloc, maar dat moet je ook maar wíllen. Een middenklasser is niet voor niets een middenklasser. Als je er maar van alles een beetje mee kunt is het al snel goed en dat is vandaag de dag nog best veel.

Beide machines kunnen zich opmaken voor een herkansing. De Aprilia op de gebruikelijke manier; de vorige versie hebben we in een grijs verleden al eens geprobeerd te vergelijken met een Triumph Street Triple en dat was een flink zware dobber; een paar zaken waren gewoon net niet op het zelfde niveau als de Brit, vooropgegaan door het Ride by wire systeem wat Aprilia op dit model als eerste ooit toepaste. Daarna heeft de motor nog een paar updates en lichte aanpassingen gehad voordat Aprilia in 2010 besloot het roer maar eens ietsje steviger om te gooien. Vaarwel onopvallend zilvergrijs of zwart, welkom singaaloranje. Met een aanpassing aan het blok en in het rijwielgedeelte mocht absoluut gesproken worden van generatie twee en hiermee bekende Aprilia letterlijk kleur. Geen softe aanpak meer; de hele wereld mag weten dat je Aprilia rijdt. Allemaal prima natuurlijk, maar bij Motorfreaks is de nieuwe Shiver eigenlijk nooit in test geweest. De Suzuki is nieuwer en heeft zijn introductie in maart mogen vieren. Daarbij bleek de motor al bijzonder neutraal en toegankelijk, maar hoe deze zich zou houden ten opzichte van de concurrentie bleef onbekend. Totdat we dit ergens in juni zouden proberen. Zouden, want een ongelukkig afslaande automobilist maakte snel een voortijdig einde aan dit verhaal. En werkte onze Ron en passant het ziekenhuis in met een gebroken nekwervel. Tijd dus voor een revanche. Niet naast de Triumph en Monster zoals gepland, maar tegen een minstens even geducht tegenstander, de Shiver.

De neuzen niet dezelfde kant op... terecht of niet?