Introductie Suzuki Specials

Beginnen we bij de klapper van de week. Suzuki (Nederland dan, maar om dat er nou elke keer bij te zetten) heeft in de loop der jaren al meerdere pakketten voor de V-Strom ontwikkeld en in de showroom gezet, waaronder de Black Rhino. De naam is dan ook geen onbekende, alleen, tja, wat moet je als er vanuit Japan ineens (nou ja, na een jaar of tien) een nieuwe V-Strom wordt aangekondigd? Inderdaad, dan herhaal je het trucje en kun je binnen het hele V-Strom gamma andermaal meerdere opties bieden. Van de basisuitvoering zonder toeters of bellen, via  de Touring, tot de meest aangeklede, de Black Rhino. En daar ging het ons om.  Kost je wel 2000 euro bovenop de standaardprijs (hij is voor jou voor € 10.999,-), maar dan heb je ook wat.

Meest in het oog springen uiteraard de koffers en dat zijn op zich al bijzondere, komen we zo op. verder hebben we nog handkappen en een carterbescherming, een middenbok (die ga je missen als je ‘m niet hebt, serieus) en een verstelbare ruit. Nou had de oude ook al een zo leuk genoemd varioruitje, maar meer dan een spoiltertje was dat natuurlijk niet. dan is dit wel even wat anders! Zoals we zien hebben we nu te maken met een heuse ruit die in een handomdraai versteld kan worden. En nog zonder gereedschap ook; gewoon twee klemmetjes los, ruit omhoog (of omlaag, wat jij wil) en weer fixeren. Werkt prima en het doet nog echt iets ook.  En het is ook niet bepaald lelijk, dat ook nog eens. En dan hebben we dus nog die koffers, andere dan uit het standaard accessoirepakket en per stuk groot genoeg voor elk meubelstuk wat je ook zou willen verhuizen en voorzien van een handigheid die nog wel eens hoog zou kunnen scoren. De deksels openen namelijk in twee delen, zodat je (bij een tussenstop onderweg, voornamelijk) niet gelijk je complete op kleur gesorteerde lingerieverzameling aan de wereld hoeft te tonen als je slechts een pakje papieren zakdoekjes wil pakken. Een een voudig vergrendelsysteem zorgt ervoor dat je enkel dat deel openmaakt wat je nodig hebt en klaar ben je.  Hofleverancier Givi heeft duidelijk niet stilgezeten en gezien de herkomst werkt alles ook nog eens met één sleutel. Het geheel mag weliswaar nog steeds zo breed zijn als een italiaans cruiseschip, het zit er allemaal een stuk beter op en eenmaal rijdend zal dát je dan ook weinig meer tegenhouden. Of je moest per se iemand willen laten zien hoe dicht je ergens langs kunt rijden, maar dan vraag je er ook om.

Hoe de V-Strom rijdt behoeft in feite geen introductie meer. Voor wat het is doet de twin alles op een zo gemoedelijke, vergevende manier dat het bijna vervelend wordt. En daarbij is deze V-Strom 2.0 ook nog eens extra smeuïg – want voorzien van een flinke update. Wat er nog te klagen viel over de oude is met de nieuwe dus ook verleden tijd en wat over blijft is een haast irritant soepel, onopvallend en niet intimiderend ding.  Maar ook eentje waar iedereen op rijden kan; van beginner, via heropstapper tot ervaren rot. Met name die laatste kunnen er echt uit wringen wat er in zit en daarmee menig ander op theoretisch hoogwaardiger materiaal het nakijken geven. Voor genoeg mensen is dat nog wel het vervelendste.  De V-Strom beperkt zich dus niet tot een bepaalde doelgroep en is daarmee direct kanshebber voor de titel best verkochte motorfiets. Alweer.

In zo'n maanlandschap kun je wel iets lichtvoetigs gebruiken, maar een vol uitgeruste V-Strom? Het kán wel, het hóeft niet

Maar nu wordt het aanbod V-Stroms dus nog wat breder gemaakt door deze Black Rhino kant en klaar aan te bieden. ‘Onderbroek erin en kachelen maar, tot over drie weken’, dat werk. Dat zullen we nog wel eens zien. In eerste instantie voelt de allroad inderdaad nog exact zoals we ‘m in 2011 ook al eens reden en dat belooft wat. Het grote verschil is dat we diep in Spanje zitten (toch een beetje het beoogde reisdoel, zou je het zelf voor het kiezen hebben), het hier niet sneeuwt en we een voorrijder hebben die de weg beter kent dan televisiekijkers de Voice deelnemers. Bovendien zit die ook op een V-Strom, dus als hij iets kan, kunnen wij het absoluut ook.

Zoals te verwachten zijn de verschillen in eerste instantie niet zo enorm groot. Integendeel, het voelt een beetje als een oude schoen, vertrouwd en perfect passend. Maar begin je serieus te sturen, dan komt de extra massa wel wat naar voren. En dan rijden wij nog met lege kroffers, het snel heen en weer gooien van drie van die jongens die bovnedien nog eens zo ver van het zwaartepunt af liggen is vanzelfsprekend te merken. Maar toch minder dan bij het voorgaande model, dankzij de stukken beter passende koffers die ook nog eens nauwer op het subframe gemonteerd zijn.  En dan nog de bijzondere nieuwe opening, waar inderdaad een goed idee achter lijkt te zitten. Naar alle waarschijnlijkheid zullen verdere ervaringen met dit systeem weinig problemen opleveren... het is te hopen.

Ook het nieuwe verstelbare scherm verdient vermelding; belangrijkste punten zijn de werking en de bediening; tot slot smoelt het ook nog eens. Met een flink verstelbaar deel is het effect dit keer echt te merken, mede doordat het ruitje eenvoudig en ook onderweg nog te bedienen is. De ruit schuift op rails die met klemmetjes vastzitten; in het ergeste geval zit een klemmetje niet vast genoeg, maar dat is ook snel genoeg verholpen. Gereedschap is overbodig. En in het kader ‘gemak dient de mens’ kunnen ook de overige accessoires nog geschaard worden; het nut van een middenbok, carterbescherming en handkappen mag duidelijk zijn.

Uiteraard wil het op de weg ook wel van z'n plek