Introductie: Honda CrossTourer

Het is pas vier uur als we de parkeerplaats van het hotel oprijden. Nog drie uur voordat de shuttle ons weer naar het vliegveld van Barcelona brengt. Nog een rondje van 190 km, zonder pauzes voor film en fotografie, dat moet gemakkelijk kunnen, toch? Ik heb nog helemaal geen zin om te stoppen, want tot nu toe heb ik me kostelijk vermaakt. De Honda Crosstourer is zo comfortabel dat ik nog helemaal niet moe ben geworden, ondanks het tamelijk stevige tempo dat voorrijder erop nahield. Bovendien is de motor superwendbaar, goed geveerd en voorzien van een 129 pk sterke V4 die je elke keer weer kippenvel bezorgd wanneer je het verwarmde gashendel open schroeft. Wat een geluid geeft zo’n V4…

VFR-based

De Honda Crosstourer is helemaal nieuw in het Honda segment. Het is de overtreffende trap in de nieuwe crossover-range, waarin de voordelen van een allroad met die van een wegmotor worden gecombineerd. Oftewel, het is een voor 98% op weggebruik gerichte allroad. Onderhuids is de machine dan ook opgebouwd rond het frame en het motorblok van enkele jaren geleden geïntroduceerde VFR1200F “road-sport”, waarbij uiteraard het nodige werd versleuteld om hem het karakter mee te geven dat bij zijn uiterlijk past. Dat uiterlijk is een zeer geslaagde mix van een allroadstijl en het nieuwe familiedesign, dat met de VFR1200F werd geïntroduceerd. Dat betekent dat ook het kuipwerk van de Crosstourer is opgebouwd uit over elkaar geplaatste panelen, waartussen luchtspleten zitten die de motor ondanks zijn niet al te slanke bouw toch een zekere lichtvoetigheid meegeven. De spleten, die je onder andere tussen de kenmerkende V-vormige koplamp en de zijpanelen vindt, zorgen ook dat er koele lucht naar het luchtfilterhuis en de koeling kan.

Van opzij ziet het kontje er vrij plat uit, maar van boven zie je dat hij wel lekker breed is. Er zit een fikse bagagedrager achter, voorzien van grote handvatten voor de passagier. Standaard heeft deze drager ook bevestigingspunten voor koffers, zodat er geen lelijk kofferrek in de weg hoeft te hangen. Die koffers zijn in aluminium allroad-look uitgevoerd, maar ze zijn wel van kunststof.
Strak afgewerkt en standaard geschikt voor koffers, maar wel een hoog GS gehalte

Informatief én overzichtelijk. .Een Zwitsers zakmes is er niks bij

Honda's Unique Selling Point van de laatste jaren, de meerlaagse stroomlijn die de wind beter moet geleiden Leuk detail is dat de topkoffer een ritssluiting heeft, waarmee je hem kunt vergroten zodat er een integraalhelm in past. Die past anders ook in de linker koffer, de rechter heeft minder ruimte omdat die een uitsparing voor de dikke uitlaatpijp heeft. Een ander leuk detail van de VFR1200X is dat de knipperlichten zijn voorzien van LED lampjes. Die gaan – als het goed is – een motorleven lang mee. Een ander voordeel is volgens Honda dat ze veel sneller opgloeien dan een gloeilamp. Scheelt microseconden. Wat een verschil zal dat maken in mijn levensgeluk…

Lage zit

Wat de eigenaar van een Crosstourer waarschijnlijk meer levensgeluk zal brengen, is het uitermate informatieve dashboard, dat volledig digitaal is uitgevoerd. Het heeft onder meer een benzinemeter, een versnellingsindicator of een “Dual Clutch Mode Indicator”, een buitentemperatuurmeter, twee tripmeters, een klokje en een indicator voor het gemiddelde verbruik, het momentane verbruik of het aantal kilometers dat resteert tot je op manuele aandrijving moet overgaan. De toerenteller is uitgevoerd als horizontale toerenteller. De hoek van het dashboard is zo gekozen dat je het – geholpen door de instelbare helderheid van het scherm – ook goed kunt aflezen in de volle zon, die die ochtend zijn best doet om de Spaanse vrieskou te verdrijven, wat nog niet direct lukt. Ik ben dan ook bijzonder blij met de handkappen, die de handen uit de rijwind houden, en met de optionele handvatverwarming, die Honda op de testmodellen heeft gemonteerd. Ook de windbescherming kan ik wel waarderen. Die is goed, ook door de zitpositie. Je zit op de Crosstourer lekker ontspannen en rechtop, maar niet al te hoog, ondanks de hoge bouw van de motor. Het zadeloppervlak staat 850mm boven asfaltnivau, zodat je een beetje “in” de motor zit. Die biedt daardoor meer windbescherming dan het kleine ruitje zou doen vermoeden.  Dit ruitje kan in een hoge en lage stand worden gemonteerd. In de lage stand buldert het best wel, in de hoge stand ook. Gelukkig is er ook een optionele, hoge toerruit leverbaar. Die zou ik wel willen proberen. Maar voor de rest zit ik helemaal perfect op de Crosstourer. De voetsteunen staan niet te hoog of te ver naar achteren, waardoor mijn knieën lekker flauw gebogen staan. Je voelt ook geen hinderlijke randen op de tank, het sluit mooi aan. Het zadel helemaal perfect. Dat geeft goed steun maar is niet te hard, ook niet te zacht. Het zadeldek is lekker stroef, zodat je ook niet heen en weer glijdt. Het zit zo lekker, dat ik na een hele dag rijden eigenlijk zo aan een tweede rondje had willen beginnen. Of gewoon naar huis had willen rijden. Vliegen is ook niet alles…

Met het risico om als paranoia schizofreen te worden afgevoerd heb ik toch sterk het gevoel dat ze achter me aan zitten