Introductie: Aprilia SRV850

Ondanks de ietwat vage vering is het zondermeer vette fun om met de SRV850 te rijden, en vooral het feit dat je veel vermogen tot je beschikking hebt bij het uitkomen van de bocht maakt rijden met de scooter erg vermakelijk. Het geluid van de massieve V-Twin is opmerkelijk scooter en er is niets dat de grootte van de cilinderinhoud verraad, als je op je eigen gehoor afgaat. Het had wat dat betreft net zo goed een 300cc ééncilinder viertakt motor kunnen zijn.

Om te parkeren is de Aprilia SRV850 voorzien van een handrem, die naast het contactslot is geplaatst. De maxi scooter is voorzien van zowel een zijstandaard als een middenbok, en de hellingshoek is een van de beste die ik ooit op een scooter heb ervaren. Je moet behoorlijk plat door de bocht gaan voordat de middenbok over het asfalt gaat schrapen.

Aprilia heeft voor het gemak een ontsluitknop voor het openen van het zadel toegepast, maar daarvoor dient de scooter wel op contact te staan. Onder het zadel is naast de tankdop een 16 liter ruim opbergvak terug te vinden, waar precies een integraalhelm in past. Met dank aan de 18,5 liter benzinetank die een groot deel van die ruimte onder het zadel in beslag heeft genomen. Alsof dat nog niet genoeg is ontbreekt bovendien een handschoenenvak in de kuip, waardoor deze SRV850 geen bonuspunten krijgt voor wat betreft iets ontzettend praktisch als opbergruimte. Bovendien, tijdens onze rit was de RSV850 alles behalve dorstig, dus die tank had best wel wat kleiner gemogen.

Je zou kunnen zeggen dat de Aprilia SRV850 de Hayabusa onder de motorscooters is, maar dan zonder Suzuki’s oerlelijke kamelen uiterlijk maar Aprilia’s inmiddels tot handelskenmerk verworden RSV4 neusje, dat bovendien erg aerodynamisch is gestroomlijnd.
Vooruit, gejat van de Dorsoduro, maar 't resultaat is wel stukken beter dan die dubbele lampen van Gilera's GP800

Inderdaad, flink gedempt. Afgaand op je gehoor zou je ook op een 300cc ééncilinder kunnen zittenDe drie naast elkaar geplaatste koplampen, het forse maar wel gestroomlijnde en bovendien donker getinte windscherm, de fraaie spiegels met ingebouwde knipperlichten, alleen afgaand op de neus zou je haast eerder denken naar een motorfiets aan het kijken te zijn. Hoe fraai het ook is, echt praktisch is het windscherm echter niet. Niet alleen is het niet instelbaar, het is bovendien erg sportief gestroomlijnd waardoor je op hoge snelheid je zo klein mogelijk moet maken door je kont zover mogelijk naar achteren te plaatsen, en dat is niet bepaald meer een comfortabele zithouding te noemen. Mocht je veel op de snelweg willen rijden, dan is een integraalhelm zeker aan te bevelen.

Daar staat weer tegenover dat je inhaalmanoeuvres niet strategisch in hoeft te plannen. Simpelweg het gas opendraaien is voldoende om snelheid te maken, het motorblok klimt gretig in toeren waardoor je ook op hoge snelheid rap meters zult maken. Van de drie koplampen branden de twee buitenste alleen bij gedimd licht (bij groot licht branden ze alle drie), maar dat is afdoende om in de binnenspiegel van menig automobilist als dikke motorfiets aan te worden gezien. Mede ook dankzij de gigantische haast on-scooter topsnelheid die de 200 km/u grens eenvoudig doorbreekt. Het windscherm mag je misschien niet helemaal uit de wind houden, maar je benen zijn daarentegen door de kuipvorm ontzettend goed beschut. Het achterlicht is overgenomen van Aprilia’s andere vette beest, de Dorsoduro, en onderstreept de sportieve uitstraling van de SRV850.