Introductie: Suzuki GSX-R750

Als we de Gixxer de baan opsturen voor een eerste kennismaking vraag ik me al snel af of het Spaanse Monteblanco circuit wel de juiste keuze is geweest voor de introductie van deze fiets. De baan kent meer chicanes en krappe hairpins dan een gemiddelde doorgang bij Ikea, ziet er stoffig en griploos uit en is op plaatsen hobbeliger dan een 17-jarige puber die een  overdaad aan mayonaise heeft gegeten.  Wat heet fris als het in Nederland vriest dat het kraakt. Oppassen geblazen dus, wat de GSX-R750 niet ten goede komt. Insturen van de bocht kost redelijk wat kracht en bovendien wil de fiets in de krappe en listige chicanes niet de lijn volgen die ik zelf voor ogen heb. Het asfalt is nog koud en voor ik het in de gaten heb voel ik de fiets over voor- en achterwiel een stap opzij zetten. Maar goed, ze hadden ons ook gewaarschuwd tijdens de briefing voorafgaand aan de eerste rijsessie, dat vanwege de koude asfalttemperatuur de baan niet veel grip zou hebben en dat we vooral niet over cerbstones en witte lijnen zouden moeten rijden. Voor het eerst ben ik dan ook niet bepaald rouwig als de zwart/wit geblokte vlag wordt gezwaaid als teken dat onze eerste rijsessie ten einde is en de GSX-R750 weer ik de pitstraat kan worden geparkeerd.

Dat de problemen meer aan mezelf te wijten zijn dan de GSX-R750 wordt al snel duidelijk als een uur later de motor opnieuw de baan op wordt gestuurd. Het asfalt oogt nog steeds niet vertrouwenswekkend, maar biedt met beduidend aangenamere temperaturen wel meer grip en bovendien begin ik de baan – en dan met name de lastige chicanes en hairpins – steeds beter door te krijgen, waardoor het gas er meer – en vroeger – kan worden opgezet en de Soes een stuk beter in z’n element begint te komen. De truck bij de chicanes is om de eerste bocht zo laat mogelijk in te sturen – en misschien voor je gevoel daar iets te laten liggen, om beter uit te komen voor de tweede bocht. Eenmaal dát door blijkt de Gixxer beduidend gemakkelijk van richting te veranderen en kan het gas er al vroeg vol worden opgezet om me te lanceren naar de volgende bochtencombinatie. 

Met het gas nu vol tegen de stuit stuiten we echter op een volgend probleem. Bij het uitaccelereren van de krappe hairpins, de blinde ophoog draaiende derde versnellingsbocht halverwege het circuit en de laatste bocht voor start/finish wil de Gixxer al snel met z’n kop gaan schudden. Nóg harder rijden en het voorwiel in de lucht houden is een optie, maar een instelbare stuurdemper zou dit probleem waarschijnlijk beter hebben kunnen ondervangen. Net als z’n voorganger is ook deze GSX-R750 uitgerust met een elektronisch geregelde stuurdemper, die meer gaat dempen naarmate er harder wordt gereden, maar naar onze persoonlijke voorkeur en smaak had die nog wel een tikkie strakker mogen zijn. Ook heeft de achterkant van de fiets in de – spaarzame – snelle bochten de neiging om te gaan pompen, maar met volledig instelbare voor- en achtervering hebben we er alle vertrouwen in dat dit in de loop van de dag beter moet gaan worden.