Introductie Moto Guzzi Norge 8V: Carnaval

Ja kijk maar goed, ik ben er zo weer vandoor

In de kleur die Guzzi voor deze introductie heeft uitgezocht zou je de Norge nog kunnen verwarren met een voertuig van de Polizia Municipale. Zou kunnen, al zijn die dan nog voorzien van een klein beetje kleur. Wit is voor ons de enige optie en ’t staat ‘m nog best. Overigens is de motor ook verkrijgbaar in zwart en zilvergrijs.
Aan overzicht weinig te klagen en nog steeds fraai. nu alleen nog een versnellingsindicator
De aanwezigheid van koffers is nog weer handiger; smak het rugtasje erin en we zijn klaar voor een stevig rondje rijden. Vergeleken met de vorige editie is de ophanging van de koffers al een stuk verbeterd. Nu werkt het namelijk wél op logische wijze. En dat wil wat zeggen, aangezien onze logica soms net even wat anders werkt dan die van Guzzi. Wie anders zou bedenken dat je het oliepeilstokje op een onbereikbare plaats áchter de kuip een plekje geeft? Dat was overigens generatie één, is op deze versie opgelost door een heus inspectieluikje toe te voegen.

Evenmin logisch is de bediening van de ruit. Hierin herken je het modulaire werken van de Piaggiogroep; de knoppen voor licht en digitaal menu zijn identiek aan Aprilia en de knopjes verantwoordelijk voor het bedienen der ruit vind je zonder moeite terug op een MP3. Maar daar zijn ze waarschijnlijk iets logischer ingezet. Nu vinden we aan de linker stuurhelft het knopje om de ruit omhóóg te bewegen, aan de ándere kant zit die voor omláág. En ook nog eens naast de standaard bediening, waardoor je dus hetzij een onaards lange duim nodig hebt, hetzij je hand zult moeten verplaatsen om er bij te kunnen. Maar oke, had je voorheen twee handen nodig om de ruit te bedienen, nu kun je toch minstens één hand aan het stuur houden. Er is vooruitgang. Over de overige schakelaars hoeven we niet veel kwijt, die zijn ongewijzigd overgenomen van de andere modellen, gewoon omdat ze werken. Met een duimbewegen kun je dus in het nog altijd fraaie –want ook zo goed als gelijk gebleven- dashboard bepalen wat je wilt zien: kilometerstand, buitentemperatuur (een aangename 23 graden), laadspanning, verbruik, noem maar op. Alleen mis je nog steeds een versnellingsindicatie. Daar kom je uiteraard pas later achter, als die ‘1’ in de rechter bovenhoek maar niet uit beeld wil verdwijnen. Dat is dus ‘trip 1’. Heel iets anders. De belangrijkste tellers zijn analoog en geven de belangrijkste gegevens aan: snelheid, toeren en benzinevoorraad. Wel apart om weer eens een analoge kilometerteller aan te treffen trouwens, zo vaak zie je die gek genoeg niet meer. De teller zelf is ietsjepietsje hoger in dekuip gemonteerd zodat deze wat prominenter in beeld komt.

Vooruitgang is er sowieso wel te bekennen. Net van de Stelvio afgestegen voelt de motor valselijk al heel klein en laag. En stil, warempel. Ondanks dat het blok zo goed als identiek is, is er hoorbaar verschil. Al hoorde ik wel een opmerking van een collega die juist vond dat de motor nu beter te horen was, met een voorrijder die zich per Stelvio verplaatst vlakbij is het verschil in uitlaat-bariton overduidelijk. Zijn al die kunstgrepen dus niet voor niets geweest. De achtklepper heeft er prima zin in en dat werkt aanstekelijk. Ondanks een korte gewenningsperiode om de andere zithouding even eigen te maken en het andere aanzicht van het dashboard te doorgronden (analoog, wennen) wordt de rit progressief in ‘functioneler’ tempo voortgezet. Gaat ‘m prima af, niet alleen laat het blok zien dat alle poeha van de pdf-presentatie van de avond ervoor niet volledig uit Italiaanse lucht bestaat maar ook daadwerkelijk ergens over gaat, maar ook heeft de motor er gewoon eh… zin in. En daarmee bedoelt uw verslaggever dat de Norge zich heel makkelijk en precies laat leiden over of langs de witte streep.

Terwijl het in eigen land nog nawintert is Toscane alvast gezegend met een graadje of 23. Doe daar een weg en een motor als deze bij en mij hoor je niet meer

Sturen gebeurt precies en de wegligging kan met gemak nog meer aan, dus dat geven we de motor dan ook maar. Na klein oponthoud achter een iets eh, rustiger rijdende collega, kan met een snelle inhaalactie de achtervolging op de rest ingezet worden. Zo is ’t prima, lekker eigen tempo boenderen net zo lang totdat je de rest weer tergenkomt. En dat kan nogal duren, wetende dat zij minstens even kwiek aan het toeren zijn. Kan de Norge niks boeien, die laat zich verrassend eenvoudig van het ene op het andere oor leggen. Een schrapend geluid geeft aan dat de slijtboutjes het inmiddels genoeg vinden, wat ook geen verkeerde verrassing is: de gewijzigde positie van middenbok en zijstandaard werpen hun vruchten af nu ze niet meer als eerste bijgeschaafd worden. Overigens is de zijstandaard, hoewel beter, nog steeds niet voor iedereen bereikbaar.
Hieraan is echter nog steeds de zwaar geblesseerde linkerteen mede debet aan, pogingen een minder gevoelig deel van de voet te gebruiken resulteren in een redelijk komisch aandoende rek- en strekactie. En nu we het toch weer over die blessure hebben; ook de Norge is bedeeld met een heerlijk licht bedienbare pook, zo lang je maar altijd de koppeling er bij pakt. Tenminste, áls je al schakelt. Lui rijden is ook een optie. Was de Stelvio al af te knjipen tot knap lage toerentallen, dat doet de Norge dus nog net even iets beter. Maar misschien het grootste verschil zit ‘m in de vering. Aan beide zijden herzien en aan beide zijden voorzien van net wat sterkere veren heeft het balletdanserachtige lichtvoetigegedrag plaatsgemaakt voor een meer Pythonachtige sensatie: nog minstens even snel van richting te veranderen, maar gegarandeerd en absoluut vast op de weg. Genoeg vertrouwenswekkend voor eerdergenoemde acties dus. Je zou haast denken dat je niet met een van volledige kuip voorziene toerbuffel op pad bent.

En dat is nou net waar het Guzzi om te doen is geweest.  Zelfs met volle kuip en koffers, overigens allemaal standaard bijgeleverd; enkel een topkoffer is optie, kun je met de motor vegen alsof je stiekem toch ergens een zwaailamp gevonden hebt. Stoppen doen we met de herziene remmen eveneens prima, bijgestaan door (standaard) uitschakelbaar ABS. Wat wil je nog meer?  Anders zitten? Naar keuze zijn nog zowel een 20mm hoger als 20mm lager zadel leverbaar. Samen met de wel goed werkende ruit moet elke lengte uiteindelijk wel uit de wind kunnen zitten en dan is het nog een kwestie van kijken naar waar je naartoe wilt, de rest gaat vanzelf.