Introductie Moto Guzzi Norge 8V: Carnaval

Nemen we oudere tests erbij dan profileerde de Norge zich vooral als groottoerist oftewel GT en liet zich dus als zodanig beooordelen. Niet zonder succes overigens, al was wel goed duidelijk dat een Guzzi zich niet zomaar met een andere motor liet vergelijken. Italiaanse flair tegen Japanse of Duitse rotsastheid, dat liet de meningen nog wel eens uiteen lopen. Een Guzzi moet je koesteren, anders koop je ‘m niet. Van flik...Maar daar mogen we, als we de PR praat mogen geloven, gevoeglijk een streep door trekken. Met alle vernieuwingen, verbeteringen en upgrades is de Norge niet veel meer van de groottoerist die hij –volgens de taakomschrijving- zou moeten zijn, maar kunnen we nu eigenlijk meer spreken van een ‘GT like naked’. Oftewel een GT-achtige naked bike. Euh… okee?

Dat is nogal wat. Zomaar even je toerfiets klassificeren als zijnde stiekem toch een naked, dat moet ergens vandaan komen. Om te beginnen kunnen we al gelijk twijfelen over de kunde van Italiaanse opticiens, want wij schrijfwijzers zien toch echt een toermotor staan. Met volle kuip.

Maar oké, laten we ze even wat coulance geven. Tot de grond afbranden kan altijd nog immers. Trouwens, schiet me nu te binnen: het verhaal van de Norge mag misschien bekend zijn (notedopje; om te bewijzen dat hun laatste nieuwe motor geschikt was voor lange afstanden reed Guiseppe Guzzi er in 1928 mee naar Noorwegen en terug, vandaar de naam Norge), wat die oude motor ontbeerde was allereerst een kuip. Ome Guiseppe reed dus ook een naked en daarmee is de analogie met heden weer heel mooi gemaakt. Neemt niet weg dat ónze Norge nog steeds erg veel stroomlijn en overige kapjes en klepjes heeft voor een Naked (de Tuono even niet meegerekend). Nee, zegt Daniele van PR, zo bedoelen we het niet. Hij ríjdt juistals een naked. Uiterlijk is de Norge juist zo veel mogelijk gelijkgehouden aan de oude, wars van vernieuwing als de Guzzirijder is. Dit ondanks dat aan de hele motor geen stripje, geen plaatje of schroefje nog hetzelfde is als dat van de vorige. En daar zijn ze ver in gegaan, heel ver.

Wat heeft de Norge GT8V gemeen met de Suzuki Hayabusa? Beide zijn ontwikkeld in de windtunnel. Nou goed dan, de Norge niet zo extreem veel als de Soes, maar toch heeft de motor de nodige uren in de flightsimulator doorgebracht voor een rustiger, stillere en dus meer comfortabele rit. Vet koel. En mocht het je nog niet bevallen, dan kun je altijd de ruit nog verstellen. En dat gaat tegenwoordig elektrisch. Wel op zijn Guzzi’s zoals later zal blijken, maar het werkt. De veranderingen in de kuip zijn verder gericht op het wegwerken van nare geluidjes en een betere stroming van koele lucht, essentieel voor als je eens op verjaarsbezoek zou willen in Mandello. Kan knap warm worden daar. Om die luchtstroom zo aangenaam mogelijk te houden is de oliekoeler verhuisd, naar onder in de kuip. Tegelijk is deze groter geworden, wat weer goed is voor de temperatuur van het blok zelf. De uitlaten die ook nu weer prachtig langs (of is het door?) de kuip lopen zijn nu dubbelwandig, net als de Stelvio. Dit wederom als isolatie maar ook om het geheel wat mooier te houden. Al verkleuren ze nog steeds;  van het hele rijtje Norges wat voor ons klaarstaat heeft  elk exemplaar een andere  ‘persoonlijke’ tekening.  Ach, zo lang het niemand in de weg zit is dat nou juist karakter. En dat zonder dat het invloed heeft op de werking van de motor. Trouwens maar goed ook, anders zou al het werk wat er in zit toch weer flink teniet gedaan zijn.

...naar flak. en desgewenst in omgekeerde volgorde, tien maal daags een dubbele dosis. Of weet je wat, neem het zekere voor het onzekere en doe nog maar wat meer

Het blok mag dan technisch hetzelfde zijn aan dat van de Stelvio, toch verschilt er nogal wat. Meer nog dan bij de Allroad zijn de verbeteringen ten opzichte van het oude model vooral gericht op souplesse. De toename in vermogen en koppel
De estetisch meest kenmerkende delen en van een kilometer afstand al te herkennen. Een eigen smoel kan de Norge niet worden ontzegd
is dus niet eens zo enorm groot, maar daar staat tegenover dat dit wel geldt over de hele linie. Beide lijnen lopen nu wat vlakker en met minder hobbels, wat zoveel betekent als dat je gewoon altijd voldoende vermogen tot je beschikking hebt. ‘voldoende’ is daarbij het toverwoord. Het blok levert 102 pk bij 7.000 toeren en 104 Newtonmeter bij 5.500 toeren. Bij de oude waren dat 90 en 101, ieder bij een paar honderd toeren meer. Maar dat is natuurlijk niet het meest spannende. Eigenlijk is dat de kettingaangedreven vierklepskop en die loopt toch echt anders dan een stoterstangen-tweeklepper.  Maar dat is dan weer wel hetzelfde als bij de Stelvio, evenals kleine zaken als de dubbele lambdasonde voor nog efficientere omgang met de benzinevoorraad. Het verschil is de tuning, de Norge mag het iets soepeler doen en levert daarvoor maarliefst drie pk’s in. Niks om je druk over te maken dus. integendeel, waren we al goed te spreken over dat andere ding, dat zou nu nog wel eens nóg een stapje beter kunnen zijn.