Introductie: Honda CBR600F

'Laten we nu maar naar Spanje gaan, dat moet veel beter gaan' zeiden ze...

Hoewel er uiteraard nog altijd harder geracet wordt dan ooit tevoren, hebben crisis en wetgeving inmiddels voor een kentering gezorgd. De echte keiharde supersport race replica is bij lange na zo populair niet meer en de klad zit er dan ook goed in. Daarnaast heeft het groeiende besef ‘dat je er op straat maar bar weinig aan hebt’ de consument eindelijk de ogen geopend en verschuift de trend zichtbaar van ‘haren en snaren’ naar segmenten waar je bij lagere snelheden en onder ruimere omstandigheden ook nog veel plezier mee hebt. We komen in het gebied van de supermoto voor de diehards en de nakeds voor de mensen die het toch wat meer allround zoeken. Een motorfiets vervang je niet zomaar door iets anders, maar uiteindelijk is één zo’n ding in de schuur wel voldoende. Dus die moet dan ook maar goed zijn op meer dan één manier.  Het mag dus iets softer. Daar waren we al achter en meerdere merken hebben daar inmiddels op hun eigen wijze op ingespeeld. We zien een ER-6 in twee uitvoeringen, een Bandit met kuip wordt GSX-F (600 of 1200), Yamaha voert drie Diversions en ook nog eens wat FZ-derivaten en ga zo maar door. Ook Honda heeft overigens enkele alternatieven, waaronder de CBF 600. Maar goed, die is, evenals sommige genoemde voorbeelden, niet echt in dezelfde klasse in te delen. Er is nog een gat wat is opengebleven sinds de CBR zo’n vlucht nam richting supersportiviteit. Verplaatsen we ons in de geest van de hoofdverantwoordelijken voor dit project, dan moet een vergadering in vroeg stadium ongeveer als volgt gegaan zijn:

‘Jongens, de RR is uit de gratie. We hebben iets nodig wat betere cijfers maakt.’
‘Zoals?’
‘Minder extreem. Extreem is uit. Behalve dat het goedkoper moet, moet er ook nog mee gereden kunnen worden en dat schijnt in meer en meer landen een knappe uitdaging te worden. Behalve bovendien dat er nog steeds sportief mee gereden moet kunnen worden, mag het ook op half gas nog wel leuk genoeg zijn. En nee, ik weet wat je denkt, de CBF is daar niet goed genoeg voor. Dat verkoop je RR-eigenaars niet. En er moet wel een kuip op natuurlijk. Eentje die nog werkt als je normaal zit ditkeer. Dus, ideeën?’
‘Dus wel een sportieve motor, maar geen racer? Met toermogelijkheden, maar niet te truttig? Het midden tussen de RR en de CBF, beetje een Hornet met een kuip, ongeveer die hoek?’
‘Precies ja. Ga door. En geef dat dan maar eens een naam. Die moet ook de lading dekken en net zoals de motor niet te truttig worden’.
‘Die is er toch al?’
‘Vertel’
‘CBR 600. F’.
En terstond heeft iemand zijn bonus voor 2011 al in de pocket.

Maar dan komt de truc. We weten inmiddels wat het doel is, maar dan komt de vraag hoe dat in te vullen. En laat het antwoord daarop nou in ons aller neus bijten. Terug in de tijd verraste Honda ons ooit met een sportieve naked in een flitsend streeftighterjasje, de Hornet 600. Stuk scherper dan de CBF en dat moest vooral duidelijk blijven, maar wel een naked en dus mocht het ook wel iets minder extreem dan de CBR, waar heel slim het blok van werd geleend. Dit was derhalve licht teruggetuned en kreeg daarvoor in de plaats een iets koppelrijker middengebied en een heel lineaire vermogenscurve. Maar in al die jaren was het wel nog steeds een teruggetuned CBR blok, in 2007 was deze met de komst van de nieuwe Hornet zelfs geleend uit de toen net geïntroduceerde CBR van hetzelfde jaar in plaats van een ‘ouder’ blok te lenen zoals tot dan gebruikelijk. Dit blok bevindt zich heden ten dage nog steeds in de uiterlijk aangepaste Hornet. Dus als je dan een nieuwe ‘toersportieve’ motor maakt en die de naam CBR wilt geven, wat leent zich dan beter dan een in oorsprong uitgeklede…. CBR? De cirkel is rond.

Kwiek toeren zoals kwiek toeren ooit bedoeld is