Test Yamaha Diversion F

Dus zoek je iets nieuws. De FZ/Fazer is in de loop der jaren, alhoewel ook leuk en budgetvriendelijk begonnen, uitgegroeid tot een zeer acceptabele, concurrerende naked (of uiteraard voorzien van bikinilijn) maar is daardoor juist zijn instapkwaliteiten een beetje kwijtgeraakt. Veeg van tafel die hap, neem een nieuw vel en begin vrolijk aufneu. Eisen? Probleemloos en goedkoop, verder maakt het niet uit. Als het een beetje smoelt is dat meegenomen want ’t moet nog verkocht kunnen worden ook natuurlijk. Wat daar uit is gekomen weten we inmiddels. Ondanks het stalen buizenframe, vierkante achterbrug als duidelijke aanhangers van de budgetzijde van het project is de motor ook vrolijk voorzien van een “licht” aangepast R6-blok (geen ontwikkelingkosten), abs en…een smoel! En niet zomaar een zwakzinnig bekkie, integendeel. Het ziet er zowaar gelikt uit en dat zowel naakt als voorzien van kuip. Het kan dus toch. Met deze actie bevestigde Yamaha tegelijkertijd de positie van de FRZ6, of liever…dat daar iets gebeuren moest en inmiddels is de F…nee, zijn de FZ8 en FZ8 Fazer een feit. Daarmee is voor Yamaha de reeks weer netjes en compleet; er is nu van klein tot groot voor elk wat wils, van kale XJ6 tot en met de  van toeters en bellen voorziene FZ1 Touring. Om dit kracht bij te zetten heeft Yamaha aan de onderzijde de XJ-serie nog aangevuld met een laatste model; de XJ6 Diversion F. Die F als aanduiding voor de volle kuip die nu de machine siert. Mag je wel zeggen, ‘siert’. Was de motor van zichzelf al een verademing (met wederom beeld van de oorsponkelijke weer in gedachte, koude rillingen over de rug en de vrees badend in het zweet, schreeuwend wakker te worden), met kuipje mocht de machine er al helemáál wezen…. Behalve het idee dat om elk spoor van fris design en ‘aantrekkelijk voor een jong publiek’-potentie genadeloos de nek om te draaien met de leasekleuren bordeauxrood en donkerblauw. Wat schetst onze verbazing als dezelfde lijn ingezet door de Diversion nu doorgezet wordt naar onder bij de F. en wat nog meer is, het geheel is gehuld in een fris kleurtje! Hoezee! Dit mag een Yamaha heten! Dit mag motorfiets heten zelfs, en dit durft uw verslaggever te zeggen zonder te vrezen voor lynchpraktijken of lachsalvo’s. Hier staat een volwassen fiets.

Zin in

Een week te moeten rondsturen met een Diversion –opdracht van hogerhand- brengt ondanks eerdere ervaringen niet echt het meest enerverende vooruitzicht. Nog amper bekomen van een dollemansrit per BMW, Aprilia en MV superbikes, valt een ‘degelijke 600cc’ toch een beetje…laten we zeggen ’in de schaduw’. Maargoed, het moet geen verkeerde motor zijn en er staan wat kilometers op het programma, dus dat komt nog wel mooi uit. Motor inzetten waar deze voor gemaakt is. Prima, doen we. En een Mp3-speler mee, voor onderweg. Ondanks de beste vooruitzichten blijft een snel ritje richting weerszijden van ons land een knap saaie aangelegenheid. En al geeft uw verslaggever grif toe dat eenzelfde route per S1000RR weliswaar enerverender is (grotendeels vanwege frustratie nergens de gelegenheid te krijgen de motor ook maar een kwart van zijn potentie te kunnen laten aanspreken, afgewisseld door punten waar de situatie zich wel voordoet, begeleid door halelujah en onherhaalbare kreten), maar tegelijkertijd is dit een stuk minder comfortabel. Een dodere doener is haast niet denkbaar.