Test: Triumph Speed Triple SE

Onze kritiek is dan ook niet mals als we een week later de Speed Triple weer bij de Benelux importeur moeten inleveren. Oncomfortabel, blokkerend voorwiel bij hard remmen en een lage topsnelheid zijn, naast dwingend sturen en het zware schakelen de voornaamste punten van kritiek. Met grote verbazing wordt ons verhaal aangehoord, niet in de laatste plaats omdat men niet eerder deze kritiek heeft gehoord. “Dat onze Triumph's ietwat zwaar schakelen is algemeen bekend, maar dat is meestal het enige commentaar wat men op de Speed Triple heeft,” aldus de technische man bij Triumph Benelux. “Qua topsnelheid moet de fiets met gemak de 230 grens voorbij fluiten, en ook de vering moet gewoon prima in orde zijn. Hij wil weliswaar flink duiken met remmen, maar dat ie voorin écht te kort zou schieten is ons absoluut vreemd.”  En dus wordt ons ten stelligste beloofd ‘tot op de bodem’ Krachtig vanaf nul tot aan de begrenzer, meer heb je niet nodig Monoblocs gevaarlijk agressief? Niet bij deze Triumph. Wat een verademing, en wat een remkracht! uit te zoeken wat er precies met de fiets aan de hand is. Als we nog geen week later worden gebeld met een ‘je moet er nu nog maar eens op komen rijden,’ zijn we bovengemiddeld geïnteresseerd in een hernieuwde kennismaking met deze fraaie vertoning.

“We weten niet hoe het heeft kunnen gebeuren, maar de fiets stond inderdaad totaal verkeerd afgesteld. Hij is nu terug gezet naar de standaard fabriekssetting, ga eerst maar eens rijden en vertel dan je bevindingen.” Dat het Triumph Benelux menens was wordt al snel duidelijk zodra we de motor de sporen geven voor een hernieuwde kennismaking. Qua vermogen merken we geen verschillen, qua sturen en vering des te meer. Dat eerste is trouwens niet vreemd, de geringe topsnelheid was volgens Triumph volledig aan de gemonteerde dB-killers te wijden. De ‘geresette’ vering is trouwens niet het enige wat aan de motor is aangepast, ook de Metzeler Sportec M3’s zijn vervangen door Dunlop Qualifiers en dát is te merken. Zo gedwongen als een Engelse Bull met ochtendhumeur als de Speed zich met Metzelers liet sturen, zo lichtvoetig gaat het met deze Qualifiers. Dat banden een invloed hebben op het stuurgedrag wisten we wel, maar het wordt opnieuw benadrukt tijdens ons Rendez-Vous.

Tsjonge jonge, prutser, da's toch geen wheelie? 

Niet alleen het stuurgedrag van de fiets is aanzienlijk verbeterd, ook de gekozen veersetting stemt ons tot tevredenheid. Nog steeds wil de machine onder extreem remmen hard duiken, maar het oncomfortabele gevoel van onze eerste kennismaking is compleet verdwenen. We nemen de proef op de som door in het Noord-Hollandse landschap de meest erbarmelijke wegen op te zoeken, maar zelfs dan weet de vering alle oneffenheden mooi op te vangen zonder een aanslag op rug of polsen te doen. Verrekte zeikert. Zo wheelie genoeg voor je dan? Damn, wat een verschil, alsof we met een totaal andere fiets aan het rijden zijn. Terwijl de verschillen in setting slechts minimaal zijn, blijkt de fiets in tegenstelling tot onze eerste kennismaking nu wel in balans, waarmee is aangetoond dat je qua vering al snel zaken compleet kunt verprutsen.

Hadden we de fiets in eerste instantie zó mee gehad, dan was het verhaal heel anders gegaan. Als we de druk nog verder opvoeren door vlak voor een drempel het anker vol uit te gooien blijkt de grens van het toelaatbare bereikt; de vering mist reserve om de hobbel te nemen en slaat door, een blokkerend voorwiel tot gevolg. Nu spreekt dat boekdelen voor de – onder onze omstandigheden – te lichte veerkarakteristiek, maar het geeft ook aan hoe ongenadig hard met deze Speed kan worden afgeremd. De Brembo Monoblocs, in combinatie met de axiale rempomp is als het huwelijk tussen Jolante Kabau van Kasbergen en Wesley Snijders: een droompaar. Daar waar de Monoblocs bij Ducati vooral uitblinken in ondoseerbaarheid is de Speed Triple precies tegen het – duidelijk hoorbare - blokkeerpunt aan te remmen.  Eindelijk kan de fiets worden gereden zoals oorspronkelijk door Triumph bedoeld en door gasten als Kevin Carmichael veelvuldig gebezigd: bruut en agressief tot op het bot, waarbij dankzij de uitzonderlijk goed doseerbare achterrem de motor met gemak in Supermoto stijl de hoek om te krijgen is.