Test: BMW R1200GS

Bij het rijden moeten de nieuwe DOHC koppen zich kenbaar maken. De motor hangt inderdaad wat directer aan het gas en is in het middengebied wat krachtiger. Geen wereld van verschil met het pre-2010 model. Wat wel opvalt is de onregelmatige stationaire loop van het testexemplaar en de aan-uit reactie bij opendraaien van het gas. Waarschijnlijk is deze motor met ruim 7000 km flink aangepakt en is een vroege onderhoudsbeurt geen overbodige luxe, want ik heb dit nog niet eerder gehad met dit model. Wel zijn de cilinderkoppen erg stil, je hoort de kleppen en hun besturing vrijwel niet.

ESA
De meeste  BMW’s kunnen tegenwoordig met het ESA(electronic suspension adjustment) worden geleverd. Een geniaal idee van BMW. De vering van een motor wordt de anonimiteit uitgetild door deze middels knopjes op het stuur instelbaar te maken en die huidige instelling zichtbaar te maken op de boordcomputer. Daar waar de meeste motorrijders geen geld over hebben voor goede aftermarketvering (Ohlins, Hyperpro, Wilberts,etc.) blijken zij wel geld over te hebben voor ESA. Op zich werkt de elektrische verstelling van de demping wel goed, je voelt duidelijk de verschillen in demping  tussen comfort, normal en sport. De vering zelf is echter slechts van middelmatige kwaliteit waardoor je de instelknopjes ook vaak moet gaan gebruiken, wil je dezelfde “werkgebied” als echt goede aftermarketvering kunnen bestrijken. Anders gezegd: goede vering kan de spagaat tussen contact en comfort wel maken, de BMW heeft daar ESA voor nodig, maar nog lukt het dan niet echt.

Zomaar
Ook met deze versie van de 1200 rij je ongemerkt snel. Er is voldoende power voorhanden, de windbescherming kan er mee door en het remsysteem geeft je veel vertrouwen, hoewel het nogal bruusk in zijn werking is. Sturen met de motor gaat gemakkelijk door het brede stuur,
  de rechte zithouding en het relatief beperkte gewicht. Wel wordt de wegligging bij hogere snelheden stukken minder. Je voelt de motor licht worden van voren en het contact met de weg wordt vaag. Dit zal nog verstrekt worden door mijn lengte en het windvangende textielpak waarmee ik rij. De vraag is echter wel of een topsnelheid van ruim meer dan 200 km/u wel zo zinvol is voor een motor als deze. De koffers uit het accessoirepakket waarmee deze R1200GS op ons verzoek is uitgerust, zijn smal genoeg om makkelijk tussen de files door te rijden, en kunnen daarbij worden uitgeschoven voor de grote boodschappen. Hoewel niet alle elektronische gadgets me in dezelfde mate aanspreken, kijk ik toch vaak snel even of de bandenspanning nog juist is.

De veelzijdigheid is er dus nog steeds, hoewel die intussen niet meer doet denken aan een Zwitsers mes, maar eerder aan een i-phone. Veel grijs plastic, een display met veel instelmogelijkheden en veel knopjes. De gietwielen van de 1200 zijn made in China en zo komt de hele motor over, je mist  dat gevoel van kwaliteit waar de voorgangers zo sterk in waren.  Ieder onderdeel vervult zijn functie, maar er is een liefdeloosheid die een KTM 990 Adventure bijvoorbeeld volkomen vreemd is. Daarmee komen we bij het punt waarop de 1200 GS in mijn ogen de plank misslaat, het emotionele aspect. De motor stuurt, remt en rijdt goed, maar het geheel voelt wat steriel en nuchter aan. Alsof je altijd op weg naar je werk bent met een tweewielige leasebak.