Test: Vectrix VX-1 Elektrische motorscooter

Zero Emissions Here

Technologisch zeker geen low-budget geitenwollen gedoe, maar compomenten van gerenomeerd fabrikaat.
In elkaar gezet in Polen, dat dan weer wel...

Op een elektrisch voertuig hoort dus geen “zero emissions” te staan, maar “Zero Emissions Here”. Toch is dat de reden dat elektrische voertuigen in de nabije toekomst sterk op zullen komen, vooral voor woon-werkverkeer in stadscentra. En dat is precies waar de Vectrix voor is ontwikkeld. En het gaat hier niet om een prototype, maar om een echte straatwaardige scooter die gewoon bij Vectrix-importeur Escini International BV te koop is, voor de tamelijk stevige prijs van € 8.995,-. De scooter wordt in Polen gefabriceerd, maar is wel voorzien van onderdelen uit gerenommeerde fabrieken. Zo heeft de Vectrix een Italiaanse Marzocchi voorvork, Duitse Sachs achterschokdempers, Italiaanse Brembo remmen, een Italiaans design en een Amerikaans dashboard van Texas Instruments. De aandrijftechniek komt eveneens uit Amerika en bestaat uit een koolborstelloze elektromotor die een piekvermogen van 21 kW en een continu vermogen van 7 kW kan leveren. Qua vermogen is deze dus vergelijkbaar met een 250cc benzinescooter. Daarmee valt de Vectrix onder de “lichte” motorscooters, die je al met een “licht” motorrijbewijs mag berijden

Rijden maar…
Escini heeft zelfs enkele demo’s in huisvoor de liefhebbers, zodat je jezelf kunt overtuigen tijdens een “spannende” proefrit. En dat laat een Motorfreak zich natuurlijk geen tweemaal zeggen…Het eerste dat bij die proefrit opvalt, is dat alles erg normaal lijkt. De Vectrix heeft gewoon een stuur, een gewoon dashboard en een gewone, zeer comfortabele zetel met daaronder een flinke bagageruimte. Er is meer dan genoeg beenruimte, er is een handschoenenvakje en hij heeft twee remhendels, precies waar je ze zou verwachten. Pas wanneer je de sleutel omdraait wordt het een beetje “space invaders”. Er staat een batterij bij de brandstofmeter en de linkerklok geeft de kreet “ready”. Om te starten moet je vervolgens beide remhendels inknijpen. Dan roept het dashboard “Go” en beginnen er twee ventilatoren te zoemen om het 125 Volt sterke Nikkel Metaal Hydride accupakket te koelen.

Overzichtelijk en geeneens zoveel anders dan bij een gewone scooter. Echt lange afstanden zijn (nog) niet aan de VX-1 besteed, tenzij je van McDonalds naar McDonalds wilt hoppen om jezelf én de Vectrix weer op te laden. Maar of je dán nog efficient (en gezond) bezig bent...

Zoemen
Wanneer je het gas opendraait en wegrijdt blijft het verbazingwekkend stil. Het traditionele natte-schetengeluid dat viertaktscooters kenmerkt ontbreekt volkomen De Vectrix gebruikt “the force” en zoemt slechts tramachtig wanneer hij weg zoeft. Ik maak daar maximaal gebruik van door de vervelende buurjochies even de stuipen op het lijf te jagen, want ze horen me van geen meter aankomen. Prrrrrr. Prrrrr. Beetje lastig te bevestigen, zo'n bierviltje. Iemand een idee? Ha, eindelijk gerechtigheid! Maar het heeft natuurlijk ook zijn nadelen, want ook mensen die je wel moeten horen, weten niet dat je er aan komt. Ik overweeg nog even om zo’n bierviltje aan de achtervork te binden voor een hoger krakeelniveau. Een autoradio zou het natuurlijk ook doen, al gaat dat natuurlijk weer ten koste van de actieradius…

Maar goed, de Vectrix mag dan stil zijn, dat wil niet zeggen dat er geen power in zit. In tegendeel, hij gaat behoorlijk vlot van de plek. Hij zit zo op 80 km/uur weet hij er ook dan nog een beste sprint uit te trekken wanneer je even in wilt halen. Qua topvermogen valt de Vectrix misschien in de lichte categorie, maar qua trekkracht is het een ander verhaal! Met 65 Nm komt het koppel meer overeen met dat van een zware 650cc powerscooter. Gaaf hoor, het trekt als een beer, zeker van onderuit waar een normale verbrandingsmotor nog niet thuis geeft. Warp 3 gaat hij echter niet halen, want bij 105 km/uur voel je de begrenzer inkomen. Harder gaat hij niet en dat maakt hem minder geschikt voor snelwegen. In theorie dan, want in de praktijk haal je op de Nederlandse snelwegen nog maar zelden de honderd in de spits…