Test: Suzuki B-King Street Xtreme

Als een lammetje, zo mak, én als een beest, dat was ons relaas twee jaar geleden toen we voor het eerst hadden kennisgemaakt met de B-King, en dat is met deze Xtreme uitvoering niet anders. Dus om antwoord te geven op de vraag: nee dat rijdt niet anders. Tenminste... bijna niet anders. De kale dikkerd is zeer makkelijk te rijden, lichtvoetig en direct, bijna als een 600 zeg maar. Totdat, je het gas open draait! Wát een brute, maar heel lineaire, power. Het vermogen komt er heel rustig en soepel in, maar naarmate het toerental stijgt en de 7.000 grens passert lijkt het of alle vulkaanuitbarstingen samenkomen in de verbrandingskamers van deze B-King. Slechts één keer eerder met een motor gereden die zó aan mijn armen sleurde, en dat was twee jaar geleden met... de B-King. Dat komt natuurlijk mede door de zitpositie waardoor je jezelf niet zo schrap kunt zetten als bijvoorbeeld bij een supersport. Zelfs met je achterwerk tegen het opstaande randje van het duozitje lukt het maar matig om alles volledig normaal te laten verlopen. Koppelen bij het opschakelen? Forget it! Je hebt je knuisten nodig om het, fraai gekleurde stuurtje dat in een stel even fraaie risers zit geklemd, vast te houden. Tot zover dus geen verschil tussen de Xtreme en de standaard versie twee jaar geleden, maar dan komt het.

Het stofzuiger geluid wat de fiets twee jaar geleden kon produceren is nu ingeruild voor een regelrechte vijfde van Beethoven, en maakt dat je alles nog intenser zult beleven. En wat maakt dat voor je gevoel je toch ;op ;een totaal andere motor aan het rijden bent. Terwijl op papier de verschillen niet eens zo groot zullen zijn. Nu wisten we nog van twee jaar geleden dat vol accelererend door de soepel schakelende zesversnellingsbak we een snelheid van 269km/u (De B-King is begrenst op 250km/u, dus dat zal aardig kloppen) op de klokken wist te zetten, en daarbij aardig onder de indruk waren van de verpetterende acceleratie dat het ditmaal geneens in ons opkwam die meting wederom ten uitvoer te brengen. Imponerend, dat was het en dat is het nog steeds. Toch was de B-King niet per definitie niet benauwend of piekerig, en ook deze Xtreme is wat dat betreft het toonbeeld van souplesse. Het gaat allemaal heel vloeiend en het blijft maar gaan, en gaan, en gaan.

Net als twee jaar geleden moesten ook nu weer mijn ogen wennen aan de snelheid van de King, net als GP coureurs tegen het einde van de winterstop. Misschien niet zozeer vanwege de topsnelheid of gereden kruissnelheden, maar meer de weg daar naartoe die wederom indrukwekkend was en me leerde dat je aan sommige dingen waarschijnlijk wel nooit zult wennen. Het ging wederom allemaal zó snel, daar zul je echt aan moeten wennen. Tenminste, als je het lef hebt alle 185 aanwezige paarden de vrije teugel te geven. Het landschap zal dan aan je voorbij schieten en voor je het weet is die mooie provinciale weg gereduceerd tot een smal fietspad. En dan hebben we het alleen nog maar over de ;rechte lijn, terwijl de B-King - en dus ook deze Xtreme - ;niet vies is van een aardig potje bochtenwerk. Zoals gezegd stuurt deze B-King heel fijn en precies, ook bijvoorbeeld in de stad, waar je soms gedwongen bent tot stapvoets rijden, slalommen, remmen en andere rare fratsen om je door de 'city jungle' te werken. Je hebt bijna geen last van het eigen gewicht van 235 kg.

Buiten de stad, of bebouwde kom, kun je je echt uitleven met de King en vooral het enorme vermogen, maar toch zeker ook de soepele vermogensafgifte, maken dat je je nooit zult vervelen. Rijdend op een leuke landweg of dijk, langzamere verkeersdeelnemer voor je en een draai aan het gashandel maken het tot een stip in je spiegel. Niet eerder zul ;je die tractor zó snel voorbij zijn gereden, tenzij je de afgelopen twee jaar al in de gelegenheid bent geweest om kennis te maken met deze Koning van de Motorjungle. In snel opeenvolgende bochten merk je nog steeds wel dat je met een grote jongen onderweg bent, maar dat mag de pret niet drukken. ;Net als bijvoorbeeld een MT01 weet de King je op dat gebied nog aardig te verrassen. Terwijl bij onze eerste kennismaking ABS nog geen optie was, heeft Suzuki inmiddels wel een ABS uitvoering op de markt gezet, en dat is zondermee een vette plus voor wat betreft de remmelarij. Dat maakt namelijk dat je nu ongegeneerd hard en lomp kunt remmen en je niet meer bang hoeft te zijn de fiets onderuit te remmen. De ietwat zachte vering maakte wel dat het ABS systeem eerder ingreep dan we hadden vermoed, maar we waren op dat moment wel van dik hout planken aan het zagen. Ook het rijwielgedeelte liet op dat moment merken niet echt gedient te zijn van dit soort acties, maar dat zal ongetwijfeld ook met het toch niet onaardige gewicht en de massale voorkomen te maken hebben.