Test: Aprilia SMV 750 Dorsoduro

Goed zitten is altijd van belang, zo ook op de Dorsoduro. Maar op deze Aprilia is het bijna net zo belangrijk om niet stil te zitten, zoals bij een rodeopaard. Zit stil en de Dorsoduro doet wat je van hem vraagt. Beweeg, schuif en verzit en hij geeft je ongekend veel rijplezier. Bij gewoon rijden stuurt de machine al scherp, maar werken met je lichaam levert een nog actiever ritje op dan normaal. Zeker in het kortere stuurwerk geeft dat nog meer fun! Op een bocht af, even de rem erbij, naar het voorste deel van het zadel schuiven (voor de geoefende rijders het linker- dan wel rechterbeen uitsteken) en gas er op! Eventueel omgooien naar de andere kant (dan wel het andere been uitsteken!) en nog een keer om. Je merkt dat de machine bij zulke acties sneller reageert en rotondes waren nog nooit zo leuk! Moet het wel droog zijn want op een natte ondergrond wordt het toch een ander verhaal. En nat was het in de week dat we over de Dorsoduro konden beschikken, het was bijna alleen droog met halen en brengen. Maar dat mocht de pret niet drukken want gelukkig beschikt ook deze Aprilia, net als de Shiver, over drie verschillende mappings. Je kunt kiezen uit 'T' (Touring), 'S' (Sport) en 'R' (Rain) en deze mappings kun je selecteren d.m.v. een druk op de knop. Dat kan óók rijdend maar dan dien je wel even het gashandle te sluiten. Stand 'T' levert je een rustige gasreactie op die bijna traag overkomt terwijl de 'S' stand meteen een wereld van verschil is. Veel happiger hangt de Dorsoduro aan het gas en hij voelt ook merkbaar sterker. De 'R' stand is dus eigenlijk bedoelt voor in de regen maar in de praktijk - en dat is waar we over berichten - zul je die niet veel gebruiken. Stand 'T' voldoet eigenlijk prima in regenachtige omstandigheden want in 'R' beschik je over zo'n 35% minder vermogen en dan wordt de Aprilia wel erg sloom. 

Starten doet de Aprilia onder alle omstandigheden goed, hoewel we nog geen nachtvorst hadden ten tijde van onze week met de Dorsoduro. Het blok loopt mooi rond en pakt prima op. De tweede generatie 'ride by wire' is sterk verbeterd en werkt dan ook prima. De aangepaste injectie (nu met microspray injectoren en aangepaste mapping) zorgt inderdaad voor een compleet andere (lees: vlottere) vermogensafgifte. In langzaam stadsverkeer moet je wel even zoeken naar de meest geschikte versnelling omdat de tweecilinder anders wat wil bokken, als een rodeo paard. Als het erg krap wordt, of als je bijna stilstaat, moet je iets spelen met de koppeling en het gas - voorzichtig, als bij een dressuur - maar het verloopt eigenlijk altijd soepel. In zo'n situatie liever niet de 'S' mapping gebruiken. Eenmaal buiten de stadskern kun je de teugels laten vieren en krijgt het renpaard in de SMV 750 het helemaal naar zijn zin. Vanaf ruim 5000 tpm gooit de volbloed er nog een schep bovenop en bij het dubbel aantal omwentelingen grijpt de begrenzer in. Even daarvoor is het eigenlijk al over met de pret en bouwt de V-twin iets af. Na het ophalen reed ik over een dijk naar onze chef redactie en nog nooit heb ik dat stuk zó snel afgelegd, waarvoor hulde aan dit raspaard! Aangezien wegbeheerders steeds meer drempels dumpen op 'onze' dijkwegen lijkt dit het ultieme wapen om deze hindernissen te nemen.