Vergelijk: Aprilia Shiver en Triumph Street Triple

The Looks!

We weten inmiddels dat de Italianen kaas gegeten hebben van een mooi stukje design. Zo ook deze Shiver; strak, doch sierlijk! Een fiets om alleen al op het uiterlijk helemaal verliefd op te worden. Niet voor niets dat de dealers (en niet alleen dealers) knarsetanden zaten te wachten totdat de fiets, die al in het voorjaar van afgelopen jaar werd geintroduceerd, zou worden uitgeleverd. De hele fiets is grijs/zilver, op het buizenframe na, dat goudkeurig is. Een buizenframe dat volgens Aprilia  het beste frame in deze klasse is, en dat moeten we dan maar voor kennis aannemen. Met zoveel ervaring opgedaan in de racerij zullen de Italianen heus wel weten waar de mosterd te halen is. Bij Aprilia zijn ze er dan ook waanzinnig trots op, en dat wordt in alle talen verkondigd.

De Shiver heeft een uniek afwerkingsniveau, dat komt in de buurt van de MV Augusta Brutale, alleen is die motor twee en een half keer zo duur. En heeft een handjevol meer paarden ter beschikking. De motor is van voor tot achter zo verfijnd gebouwd, dat elke keer je ernaar kijkt, je wel iets nieuws ontdekt aan dit prachtige design. Een hoekige ruitvormige koplamp en de hoekige vormen van de Aprilia maakt dat de motor er wat agressief uitziet. Zonder er al op gezeten te hebben krijg je het gevoel: dit kan knallen!

Daar waar bij Triumph voor het display terugviel op de Daytona 675 werd door Aprilia een compleet nieuwe cockpit ontworpen voor de Shiver. De Triumph blinkt uit in afleesbaarheid (en wat een zicht, 's avonds die blauw verlichte tellers), bij Aprilia heeft men slim de bedieningsschakelaar op het stuur gezet, waardoor het veel eenvoudiger is het - uitgebreide - menu te scrollen.

De wendbare en stoere Street Triple heeft daarentegen wat rondere vormen en ziet er wat liefelijker uit. De Street Triple heeft het compacte aluminium frame en de unieke schommelarm van de Daytona 675, wat dezelfde messcherpe besturing oplevert.De twee koplampen zorgen voor een ietwat eigenzinnig en bijdehand uiterlijk. Door dat onderkuipje, wat de Aprilia weer niet heeft, krijgt deze Street Triple een wat racy look. De twee dikke uitlaten onder de kont en het hoge stuur compenseren die look en maken er weer een naked van. Het plaatje is compleet. Door het zwarte blok en frame lijkt de motor er nog meer uit te springen. Het is ook niet zomaar groen waar we het hier over hebben. Nee, dit is echt appeltjesgroen! Doordat de kleur niet te zoetsappig is, maakt dat de motor pittig overkomt, waardoor niet alleen de dames hiervoor hoeven te vallen. De afwerking is erg netjes, ook als je in het dashboard kijkt zijn de draden mooi weggewerkt en je hebt een leuk uitzicht op de stalen remleidingen met Nissin-remklauwen met twee zuigers. Deze combinatie zorgt trouwens voor uitstekende remprestaties die, kan ik wel zeggen, tot de top van deze klasse behoren. Als deze remklauwen vier zuigers zouden hebben, zou je wellicht een flinke salto maken, zo ongelooflijk goed remt deze fiets. Aprilia heeft tevens stalen remleidingen. De remschijven die er opgezet zijn, zitten ook op de Tuono 1000 R en de RSV 1000 R. Desondanks is de remkrachtverdeling een stuk ‘liever’ dan die van de Triumph.

Jaaaaaaaaaaaa, zo'n ritje langs de dijk, dijk, dijk...