Test: KTM Supermoto 990

Full attack

Qua uiterlijk heeft KTM er verstandig aan gedaan slechts in detail hier en daar wat aan te passen voor een frissere look. Veel belangrijker is natuurlijk nog steeds dat het allemaal gewoon werkt zoals het hoort te werken, de boel bij elkaar houden en voor de rest zo afwezig te zijn als maar mogelijk. Dat de tank anderhalve liter meer inhoud heeft gekregen betekent slechts dat deze aan de boven- en voorzijde wat boller is geworden, maar niet waar jij je bevindt; dus heb je er geen last van. Het zadel? Zoals we gewend zijn, smal aan de voorzijde, niet te breed aan de achterkant. Dat vergemakkelijkt het verzitten, wat je dan ook veelal zult doen: rechtuit wat meer op de achterkant, bij het aanremmen páts naar voren, motor onder je kantelen totdat je met een halve ham aan de zijkant zit, poot vooruit en hoeken maar. Uiteraard heb je in de tussentijd ook flink geankerd, twee of meer tikken teruggeschakeld en de achterkant een zet opzij gegeven. Alles in één moeite.

• Vermogensafgifte, vertrouwen, onhoudbare relschopper


•  Zie er eens normaal mee te rijden

De Supermoto mag dan de lichtste niet zijn, dat spreekt ergens wel voor zich, betekent niet dat er niet heel serieus, heel schofterig mee geveegd kan worden. Het lijkt zelfs meer op het tegendeel; de motor is netjes in balans en zal je dan ook niet snel verrassen als het op rijeigenschappen aankomt. Ben je eenmaal gewend aan de rake klappen die de twee zuigers uitdelen, staat niets je meer in de weg om in ‘full attack mode’ hárd op de volgende, de daarop volgende en de daar weer op volgende bocht aan te sturen. Zoals gezegd, het rijwielgedeelte geeft veel vertrouwen en plenty feedback, waardoor je je zonder zorgen alleen maar druk hoeft te maken op het in- en uitkomen van de bocht. Dáárom ziet de motor er zo behoudend uit. White Power zorgt voor het gladtrekken van oneffenheden en het op straat houden van het rubber (voor zover je dat wilt natuurlijk), ook al ben je inmiddels de achterste Pirelli tot schroot aan het vegen. Nog zoiets: nog geen week eerder wil het op een Aprilia Dorsoduro voor geen meter lukken, eenmaal plaatsgenomen op de KTM zijn zwarte strepen van meerdere tientallen meters kinderspel. Oorzaak? Niet in de laatste plaats de Pirelli Scorpions in ieder geval. Niet wat je noemt racerubber, maar in de harde praktijk die de Boze Buitenwereld heet een súperkeus. Juist door het allroadkarater valt de opwarmtijd te verwaarlozen en dus rijd je met goed fatsoen al op je achterwiel de straat uit. Grip in overvloed dus, maar tegelijkertijd geven ze ruim op tijd aan dat ze er een keer genoeg van krijgen. Perfect voor het gekke(n)werk. Dijkje? Net zo makkelijk. Stad? Kom maar op met die Koopgoot! Op reis?Tuurlijk.

Met het avontuur op de 690

nog vers in het geheugen zou ik haast zeggen dat het met deze 990 nóg eens beter te doen moet zijn. Komt natuurlijk nog bij dat KTM er een…tassenset voor ontwikkeld heeft.