Test: Moto Guzzi Bellagio

Nadat de motor is opgehaald bij Guzzi importeur Tricolore wordt de motor in eerste dagen als woon-werk vervoer gebruikt, totdat - uitgerekend op de dag dat we de grens over willen steken - de tellerunit de geest geeft. En dat is toch wel lastig, per slot van rekening worden bekeuringen vrolijk doorgestuurd en dan is het wel handig op voorhand te weten dát je te hard hebt gereden. Gelukkig voor ons weet Tricolore op de valreep de unit te repareren, waarna we ons op kunnen maken voor de eerste echte test die de motor zal ondergaan, de drukke weekend avondspits over de A2 en A67 richting het altijd Belgie, alwaar in Gent we een rendez-vous hebben gepland met de rest van de redactie die tegelijkertijd een scootertest had ingepland. Iets wat de motor verbluffend goed afgaat. Bij een pure, naakte motor als de Bellagio zou je juist verwachten volop met je snufferd in de wind te zitten, maar desondanks is snelweg rijden goed vol te houden. Sterker nog: zelfs na 400+ kilometers die 's zondags over Franse, Belgische én Nederlandse snelwegen worden afgelegd is het redelijk fris afstappen van deze Moto Guzzi. Natuurlijk, het is geen motor om tempo 200+ te rijden, maar tot 150-160 km/u is het prima vol te houden. Het comfortabele zadel maakt dat we pas tegen het eind van die rit langzaamaan zadelpijn begonnen te krijgen. En dat na een rit van dik vijfhonderd kilometer, twee tankstops én een gemiddelde snelheid van 130 km/u. Enkel de windruis maakt dat je, zolang je geen oordoppen gebruikt, last van tuterende oren krijgt, maar a) dat is een naked niet aan te rekenen en b) heeft meer te maken met hoe goed je helm je hoofd omsluit.

Erg lekker
De zithouding van de motor is dankzij het brede stuur erg agressief, maar ook erg ontspannen. De voetsteunen zitten prettig, pas op meer dan de helft van de reis gaan we ons meer verzitten, maar dit is meer uit verveling (omdat de omgeving niet echt mooi is en snelweg rijden niet bepaald spannend te noemen is) dan wat anders. De vibraties die de dwarsgeplaatste V-Twin weet te produceren zijn daarbij minimaal. Natuurlijk, het is een twin en tweecilinders trillen, het is net als een speld in een hooiberg: je weet dat 'ie er is, maar het is wel flink zoeken. Enkel bij stevig optrekken vanuit een hoge versnelling, daarbij genietend van het heerlijke geluid wat airbox en uitlaat weten te produceren, zijn ze licht merkbaar. Maar dat is ook alles, en daarbij: de motor scheeuwt dusdanig uit zijn airbox dat het je doet rillen van genot, je de rest voor lief neemt en vaker dan strikt noodzakelijk is de motor even door laat trekken. Omdat het zo lekker is, en nog eens...en nog... 

Spiegelwaas
De trillingen van het blok zorgen echter wel voor een ander wél irritant minpuntje: het zicht in de spiegels. Of beter gezegd: de schimmige waas die enkel nog in de spiegels te zien is. Vanuit stilstand lijkt er geen vuiltje aan de lucht en is het zicht naar achteren prima voor elkaar, maar wee-oh-wee zodra je gaat rijden. Ware het niet dat ze bij wet zijn verplicht hadden ze al lang in de doos overbodige onpraktische onderdelen gelegen. En dat is zondermeer jammer. Enkel door de koppeling in te trekken wisten we tijdens het rijden dit probleem te omzeilen, maar handig is anders.

Concullega's

Nadat de voltallige redactie zich heeft genesteld in het Formule 1 hotel in Gent, de terassen onveilig zijn gemaakt en het tijd is de broodnodige nachtrust tot ons te nemen is echter nog steeds geen duidelijk beeld ontstaan waar de Bellagion het best te plaatsen. Enerzijds is het een echte cruiser als bijvoorbeeld de VN900, M1800R of H-D Sportster,

Verbruik
Bij het verbruik was een duidelijk verschil te zien met toen we in Parijs rondreden, constant snelheid moesten aanpassen op de snelweg (brommers bij he) of helemaal alleen gelijkmatig 400 km tutteren. Al met al was het verbruik helemaal niet slecht te noemen.

• Maximaal 1 op 11
• Gemiddeld 1 op 16
• Minimaal 1 op 20

anderzijds heeft hij wat agressiefs zoals bijvoorbeeld een Moto Morini Corsaro, maar dan wat meer ontspannen. Ten opzichte van de Japanse cruisers onderscheidt de Bellagio zich door zijn rij-eigenschappen, die, erm... Italiaans zijn. Dat Moto Guzzi de fiets graag als een Sportster ziet is daarbij geeneens zo vreemd, de Amerikanen hebben zo'n brand marketing dat het meer om gevoel en emotie dan abstrakte rijkwaliteiten gaat, en precies dát gevoel krijg je ook bij deze Bellagio.