Introductie: Yamaha FZ1 N en FZ1 Fazer

Van échte naakte Street-Sports...

Ik begin mijn trip op de naakte variant die voor 2007 in een prachtige kleurstelling is neergezet. Nu konden we de gele versie van verleden jaar al niet bepaald lelijk noemen, maar deze blauwe tijger met fraai rood bebiesde wielen mag er absoluut ook wezen. Daarbij heeft Yamaha, om het Fazer familiegevoel te onderstrepen, heel slim de FZ1N hetzelfde gestyled als zijn kleine broertje, de FZ6. Ten opzichte van verleden jaar is dat ogenschijnlijk ook de enige verandering die de fiets heeft ondergaan, en optisch gezien is dat ook zo. Daarbij, een fiets al na één jaar volledig op onder het mes nemen is niet alleen vanuit oogpunt van ontwikkelingskosten, maar ook marketingtechnisch te veel van het goede zijn. Het laatste wat je wilt is een model lanceren dat een jaar na introductie al bij het grof vuil kan worden gezet. Niet voor niets is de levensduur van een model heden ten dage al gegroeid naar vijf tot zes jaar.

Dat de FZ1 – behoudens die injectie dan – zondermeer een lekkere fiets is om te rijden, daar waren we het binnen de redactie het afgelopen jaar unaniem over eens. Ik was dan ook meer dan nieuwsgierig hoe dit Rendez-Vous met de fiets zou gaan verlopen. Tijd om de kleding dicht te ritsen en te gaan rijden. Kom maar schatje, gaan wij eens een aardig potje robberen. Vanaf de eerste meters die de FZ1 aflegt is meteen duidelijk dat men bij Yamaha zijn huiswerk afgelopen winter goed heeft gedaan. De motor is enorm soepel en hangt heerlijk aan het gas, en dat was verleden jaar wel anders. Wat een lekkere fiets is dit toch, het agressief brede stuur, de neutrale zithouding, alles zit waar je het verwacht bij een fiets als deze.

Naast een sterk verbeterde mapping van de injectie werd door de engineers bij deze 2007 serie tevens de set-up van de vering aangepast. Omdat vanuit de markt er behoorlijk wat kritiek was gekomen op het - door velen als té sportief ervaren - rijwielgedeelte is de fiets aan zowel voor- als ook achterzijde wat zachter afgeveerd door de fiets wat minder uitgaande demping te geven. Daarnaast werd aan de achterkant een iets lichtere veer toegepast. Hetgeen geeneens een verkeerde keuze blijkt te zijn, niet alleen maakt het de fiets - zeker in stadsverkeer - nét wat comfortabeler, daarnaast maakt zachte vering een fiets minder gevoelig voor gasreacties. Toch heeft de fiets ondanks die softere setup nagenoeg niets ingeboet aan stabiliteit. Sterker nog: op de snelle, brede en goed overzichtelijke bergweg geeft het rijwielgedeelte geen krimp. Daarbij, mocht het je niet stijf genoeg zijn: de vering is zowel voor als achter instelbaar, en dus naar eigen geur en smaak nog aan te passen.