Test Yamaha FZ1 versus Kawasaki Z1000

Oude glorie vergaat niet

<

Vlak de Z echter niet volledig uit. Ook deze is in het bezit van een lekkere huil die, geheel volgens verwachting, enkel maar toeneemt bij het klimmen van de toerenteller. Overigens, als we het weer eens over geluid hebben; die dubbele Winchesterpijp mag dan over het algemeen knap stil zijn (als bestuurder hoor je maar bar weinig, zoals gezegd is de Kawa nog van de oude stempel en heeft nog geen sound engineer over zich heen gekregen... hier ligt een kans voor de nieuwe, een grote), het was op de Kawaday te Francorchamps dat een zelfde Z, métvierloopsorgel, zich toch kon onderscheiden van het overige geweld met een roffel die zijn weerga niet kende. Het kan dus wel...

Net als de vermogensafgifte trouwens, het ding trekt echt wel dáár en niet kinderachtig ook. Maar zet er dan een FZ1 naast en het voelt direct een stuk minder indrukwekkend aan. Alsof er iets achterblijft... Betekent in het geheel niet dat de Z1000 een klein poesje is, integendeel. Het is die verrekte Yamaha die met zijn C4-achtige vermogensafgifte écht als een kogel van de plek gaat. Wat nou lange gearing? Wees blij, anders viel er helemaal niet meer normaal weg te rijden met het ding. Buiten dat je met de Yamaha, op een sporadisch uitstapje na, bijna gedoemd bent onder de 160 te blijven en heel voorzichtig het gas erop moet zetten is het sturen met het apparaat werkelijk een beleving. Strak is het toverwoord; de motor laat zich door niets dan de berijder van de wijs brengen en dat betekent in de praktijk heftig vegen. Het strakke rijwielgedeelte schept vertrouwen, en dat merk je.

Met enige pech merk je dat enige weken later via de postbode, maar reeler is dat je je continu op zit te vreten als je weer eens niet luistert en het gas een streepje dicht doet met alle eerder besproken effecten van dien. Kijk je in je spiegel dan zal de Kawa nog knap dichtbij zitten. Stuurt als een schicht, maar heeft daar als beperkende factor de eigen wil van het voorwiel bij hogere snelheden bij. Hadden we trouwens al eens goed gekeken naar het voorwiel van de Z? Hoe vaak zie je een two-tone halfgepolijste velg op een fabrieksfiets?

En dat is het hem dan ook: de vraag "Is het niet een beetje zielig om een oude Z naast de FZ1 te zetten?" kan inmiddels beantwoord worden met 'Misschien, maar niet echt.' Ten eerste was tot voor kort niet bekend dat Kawasaki een nieuwe troef in zou zetten (en was feitelijk de oude dus eigenlijk de oude nog niet), ten tweede komt hij nog goed genoeg mee om echt serieus als alternatief te kunnen zien. En oh jee beste Z1000-eigenaars; wat nu te denken van jullie gekoesterde bezit? Is het echt, zoals ze nu ineens bestempeld wordt, ouwe troep? Achterhaalde techniek in een overjarig jasje? Of is het toch nog wel de machine die de legendarische Z serie weer op de kaart zetten? De koppendraaier, de nekverrekker, de ode aan vervlogen tijden? En niet te vergeten: een machtig mooi ding.

Schoonheid blijft een tijdloos begrip en valt niet over te twisten. Er zijn musea die vlekkeloze 70er jaren Z Kawa's hebben staan... zijn die dan achterhaald of hebben ze juist de test des tijds weerstaan? Denk daar maar eens over na. Feit blijft dat we nu vol spanning af kunnen wachten: ten eerste tot de nieuwe Kawa aan de tand gevoeld kan worden en daarnaast hoe deze het zal doen naast een FZ... Dat het gaat donderen is zeker, de rest een graag gespeelde gok.