Test Yamaha FZ1 versus Kawasaki Z1000
Pagina 3
Inhoudsopgave |
---|
Test Yamaha FZ1 versus Kawasaki Z1000 |
Pagina 2 |
Pagina 3 |
Pagina 4 |
Pagina 5 |
Pagina 6 |
"Nieuw"
De volgende foto toont slechts een wervelwind van stofdeeltjes. |
Alhoewel...heel stiekem weten we inmiddels dat Kawasaki het daar niet bij gelaten heeft en nu de Z een nieuw jasje gegeven heeft. Meer ER-6, meer gelijkgetrokken aan de rest van de Groene familie. Maar vooralsnog zullen we daar op moeten wachten.
< < |
Het uiterlijk van de Yamaha verraadt design van de bovenste plank en een tijdsgeest die boven die van de Kawa ligt. Hoeveel kan er veranderen in een korte periode...
De FZ kwam begin dit jaar meer als een donderslag bij heldere hemel dan de Z een paar jaar terug. Of niet? De gelijk geintroduceerde gekuipte versie was wel degelijk een vernieuwde uitvoering van oude bekende Fazer 1000, dus deze zou eenvoudig gezien kunnen worden als spin off, en daarmee zou je niet eens écht ongelijk hebben. Maar aan de andere kant... Yamaha heeft het niet eerder gewaagd een naakte literklasse fiets neer te zetten, even buiten de XJR Retro gekeken, en komt nu dus, plots, met de FZ1N, zoals het model volledig heet. De ontvangst van dit model was niet minder lyrisch dan die van zijn rivaal, en terecht. Zoals wij ook eerder al hebben kunnen ervaren maakt de gele bom zijn beloften meer dan waar. Rijdt goed, stuurt goed, het blok loopt als een kanon en het ziet er allemaal ontzetttend gelikt uit. Net iets minder hoekig dan de zwarte, maar niet geheel gladgestreken lijkt er een fingerspitzen-compromis in het design geslopen te zijn wat de motor echt precÃes goed maakt. Klopt ook natuurlijk... voorlopig. De komende jaren (het is even gokken hoeveel) is dit het uiterlijk wat Yamaha de naakte R1 meegeeft en dus is het per definitie helemaal de look van nu. De designers, die heden ten dage een bureau hebben ergens diep in Japan, (of zou het inmiddels toch Italie zijn?) hebben dankzij de voortschrijdende technologie zodanig de vrije hand kunnen krijgen dat haast niets meer weerstand kan bieden tegen de scherpe pen van de ontwerpwoede. Zelfs een - over het algemeen voornamelijk als functioneel onderdeel beschouwd, ver boven vormgeving geheven - item als de koplamp ontkomt heden ten dage niet meer aan de botte stylingsbijl. Het is aan de technici om er vervolgens een goed functionerende unit van te maken,
< |
iets dat overigens bovengemiddeld goed gelukt is. Eigenlijk is er haast niets te bespeuren wat echt uit de toon valt, ook de uitlaat of het staartje van kentekenplaat en houder (alhoewel meningen hier net iets meer over verdeeld zijn) moeten aansluiten in de rij. Alhoewel... nu we het er over hebben! binnen de redactie viel nogal een onvertogen woord over de spiegels, die toch enigszins buiten de boot vallen. Maar wat wil je ook, die zitten zo ver weg, daar kijkt een Japanner (of een Italiaan trouwens) snel overheen - of onderdoor, om correct te blijven. Zonder gekheid, de spiegels zijn welhaast het enige dat verchroomd is aan deze fiets, en dat had natuurlijk anders gekund.
En in de rechterhoek, met 198 kilo schoon, de titelverdediger; Kaawasaakiiiiiii ZZZzzzz Duuuuiiiizeeeeeend!!!! |