Test: Kawasaki VN900

Sportief

En dat komt mooi uit, aangezien de eerste kilometers met de VN900 vanuit Hoofddorp - zijn thuisbasis - richting Eindhoven - mijn thuisbasis - voornamelijk over de snelweg moeten worden genomen. Een noodzakelijk kwaad, alleen al vanwege het drukke avondspits verkeer. Om maar niet te spreken van de vele anti-sluiproute maatregelen die als paddenstoelen uit de grond aan het schieten zijn. Toch zal het niet lang duren voordat de saaie snelweg wordt ingeruild voor het fraaiere werk binnendoor. Wegen waar de VN900 zich als een vis in het water voelt en waar we het grootste gedeelte van deze test op zullen vertoeven. Niet dat snelweg rijden ondoenlijk zou zijn door zadelpijn of eventuele rukwinden, verre van dat, maar doordat de VN900 zo puur is dat je vanzelf gaat genieten van je rit.

En laten we eerlijk zijn; er is maar weinig moois te vinden aan de A2 tussen Amsterdam en Eindhoven. Kleine wegen zijn dus het credo van deze VN900, en dan vooral mooie wegen langs boerderijen, graanvelden of waterwegen langs een dijk. Afgewisseld met een pontje om de route controleren en even uit te puffen in de hete zomerzon. Zo"n hittegolf als afgelopen zomer is best goed te doen zolang je rijdt, maar stilstaan is - zeker wanneer gekleed in leer - een ware ramp en dient dan ook zoveel mogelijk vermeden te worden. Blij dat ik ditmaal het leer heb kunnen inruilen voor ademend textiel. Da"s beter uit te houden onder deze weersomstandigheden. Laten rollen is de VN900 op het lijf geschreven.

De 903cc V-Twin laat zich met speels gemak over de smalste boerenweggetjes laveren. Natuurlijk, het is geen koppelmonster zoals bijvoorbeeld zijn grote broer, de VN2000. Daarvoor ontbreekt het de motor simpelweg aan cc"s, maar toch weet de V-Twin bevredigende klappen te produceren. Daarbij is de motor lekker compact, wat maakt dat hij - we zeiden het al - met speels gemak door het verkeer is de sturen. Kleine koerswijzigingen door een iets naar binnenstaande auto of een rare remactie door een auto zonder bruikbare spiegels weet de VN900 dan ook met gemak op te lossen.

Je laat eens een collega los...Met een doordeweeks tijdverdrijf om de rekeningen te betalen ernaast is het gebruikelijk om de overgebleven tijd zo nuttig mogelijk in te delen. Dus op het moment dat er meerdere motoren tegelijkertijd bij verschillende redacteurs onder de pannen zijn is het niet meer dan logisch dat agenda"s naast elkaar gelegd worden. Bovendien, zou jij niet nieuwsgierig zijn nadat er met zóveel enthousiasme over een motor gesproken wordt? Dus ja, als je hoort dat "ie comfortabel zit, lekker chunky cruiserstuur heeft, treeplanken, hak-teenschakeling, noem het arsenaal maar op - en het staat tijdens de fotosessie even onbeheerd langs de weg...

Dat ook dankzij de combinatie voorrem / achterrem, die de - nog altijd - ruim 250 kilo sneller stil weet te zetten dan je op voorhand zou verwachten. Goede vertraging en zeer goed te doseren. Zeker het achterwiel dat zich daarbij zelfs lekker laat blokkeren. Niet goed voor een optimale remvertraging maar wel zo leuk als je even de rebel wilt uithangen voor een verkeerslicht. Ondanks de relatief korte veerweg achter is de feedback naar achteren te allen tijde ruim voldoende, zelfs met duo-passagier is er voldoende mate van confort aanwezig. Als bijrijder zelf heb je ook weinig reden tot klagen. De uitlaten hebben afstand genoeg tot je voeten en het duozitje is dicht genoeg bij de bestuurder geplaatst hetgeen een lekkere zitpositie mogelijk maakt.