Test: Kawasaki VN900

Junior Cruiser

De VN900 is gecreeerd als motor voor het middensegment, met als uitgaanspunt de mega VN2000. Een instapmotor voor mensen die het cruiser segment willen ontdekken, met genoeg vermogen om lekker mee te komen in het verkeer en met de big-boys tijdens toertochten. Kloppend hart van de VN900 is een 903cc tellende V-Twin krachtbron die is alles doet denken aan die grotere broer, de VN2000. Sterker nog, de vloeistofgekoelde motor heeft qua verbrandingsruimte dezelfde vorm als die "big-bang", net als het ontwerp van de in- en uitlaatpoorten. In feite staat hier dus een verkleind model van een motor die ontworpen is om, ondanks de afmeting, goed en soepel te lopen. Zijn kleine broer heeft niet de afmetingen, maar wel de ontwikkelingen en dat merk je. De motor voert je soepel over "s lands wegen; een draai aan het gas resulteert in een schitterende opbouw van vermogen zonder een centje pijn. Wil je de grotere jongens bijhouden dan zul je al snel moeten terugschakelen, maar voor je eigen "Remi-ritje" merk je niet eens dat je hier met een "Junior Cruiser" van doen hebt.

De motor is ondanks de essentie van eenvoud volledig motorisch up to date. Met een vloeiende injectie, katalysatoren in de uitlaten en zuurstofsensoren voor iedere cilinder voldoet - zoals inmiddels gebruikenlijk - ook deze VN900 aan de strenge Euro3 norm. Desondanks is Kawasaki erin geslaagd de motor enorm soepel te laten lopen. Opmerkelijk was trouwens ook het verbruik (zie kader elders) dat, in tegenstelling tot veel Euro3 injectiefietsen, erg gunstig te noemen was, maar dat even terzijde. De gaskabels zijn niet futuristisch weggewerkt maar duidelijk aanwezig: simpel, mooi en mechanisch en dat heeft weer een voordeel op je werkplaatskosten. Niet alles is driedubbel weggewerkt en vastgezet en een simpel koppelingskabeltje vervangen is binnen 10 minuten gebeurd. Ook simpel zelf sleutelen zoals de remblokken etc vervangen is goed te doen, alles zit duidelijk in elkaar.

Oog voor detail
Maar het oog wil ook wat. Het valt misschien niet meteen op, maar details zijn zeer zeker wel aanwezig. Misschien niet zo uitspringend, maar toch. Het was dan ook pas gedurende de testperiode dat die details me steeds meer gingen opvallen. De uitlaten, niet de in het oog springende pijpen, passen er goed bij en ze zijn met veel zorg onder de motor geplaatst om de motor op zijn standaard nog meer te laten blinken. En als hij dan toch staat gaat je oog naar boven een blokcover met een mat chromen VN900 logo. Makkelijker te poetsen dan de uitlaten, dat is zeker. Mooi detail en onderhoudsvoordeel is de riemaandrijving. Met minder randwerking dan de cardan en minder onderhoudswerk dan de ketting is het een perfecte aandrijving voor een cruiser en bovendien nog mooier ook.

Zithouding

Een heel individueel puntje is de zithouding, het kan een motor maken of breken. Een goede zithouding geeft een prettige feedback van de motor en geeft meer genot tijdens de lange ritten. De zithouding van de VN900 is lekker en dat is niet in de laatste plaats door de goede plaatsing van de voetbedieningsorganen. Met een niet erg stilistische maar wel erg goed werkende hakschakelpook is het lekker relaxed opschakelen. De niet al te grote treeplank biedt voldoende plaats voor de voet en klapt lekker weg bij de wat krappere bochten. De grondspeling zelf is ook niet verkeerd, bochten zijn goed te doen en je wordt geen moment verrast door een achterwiel dat omhoog gelicht wordt. De stuureigenschappen zijn gewoon goed, rukken en of duwen aan of tegen het stuur is niet nodig want de motor is soepel door het verkeer heen te loodsen.