Introductie: Suzuki GSX-R1000 Yoshimura
Pagina 4
Inhoudsopgave |
---|
Introductie: Suzuki GSX-R1000 Yoshimura |
Pagina 2 |
Pagina 3 |
Pagina 4 |
Pagina 5 |
Pagina 6 |
De tweede dag
Aan het eind van de eeste dag waren mij al snel een aantal zaken duidelijk geworden. Zaken van absoluut belang om de hooggespannen verwachtingen van 164 kg in combinatie met tweehonderdzestien pk op een juiste manier in te luiden. In simpele woorden: het moet gewoon allemaal kloppen wil je een motor van dit kaliber serieus goed aan de tand kunnen voelen. Net als dat coureurs aan het eind van de dag nog even de balans op gaan maken, was ik er ook maar eens even goed voor gaan zitten:
- Nog even en dan barst het hier ook van de après-ski hutten.
- We moesten (te) hard knijpen in de remhendel en kregen weinig feedback.
- Almeria is een verdomd moeilijke baan met lastige blinde bochten.
- Bij hard aanremmen werd de achterkant zenuwachtig.
- Bij hard uitaccelereren werd de achterkant onrustig.
- Een serieus harde smakker maken op een circuit werkt voor ons normale mensen langer door dan voor "echte" coureurs. Daar waar een coureur direct nadat hij een motor heeft afgeschreven bij terugkomst in de pitbox op motor nummer twee stapt (en daarmee vaak nóg harder weet te rijden), zat het bij mij in het begin - ondanks de tussenpoos van ruim drie maanden - toch nog tussen de oren om vooral de gepoetste kant boven te houden.
Race-setting
De tweede dag was er dan ook behoorlijk wat werk aan de winkel, maar al snel was duidelijk dat de dag in het teken van A naar Beter zou staan. Niet alleen was het weer er een stuk op vooruit gegaan, ook de motor voelt - nadat deze door Barry Veneman goed is afgesteld - stukken beter aan. Het kwik is inmiddels opgelopen tot zo"n veertien graden, wat het rijden op zich ook al stukken aangenamer maakt natuurlijk. Na diverse vering set-ups gebruikt te hebben ging de fiets van onrustig naar rust met de hoofdletter R. Het zoeken naar de juiste set-up werd beloond, er was balans in de fiets. Bocht uit, gas erop, en strak, niks geen beweging achterin, terwijl bij hard remmen bleef de achterkant mooi in lijn bleef zonder ook maar de minste beweging. Wat daarbij weer eens onderschrijft hoe ontzettend belangrijk het is om vering van een fiets goed af te stellen. Het kan een motor maken of kraken.
Uiteindelijk gaat het natuurlijk zelfs nóg verder, want niet alleen het rijwielgedeelte gaat er op vooruit of achteruit, ook de remmen gaan evenredig mee. Een strakke voorvork
met veel demping maakt dat je veel harder kunt remmen, simpelweg omdat je vork niet doodslaat. En nu we het toch over remmen hebben: vielen die de eerste dag nog flink tegen vanwege de zware remkracht en het "relatief" lang wachten totdat er vertraging kwam, bij een nadere inspectie door de technische staf van Suzuki bleken de remmen niet 100% ontlucht. En dat was dag twee duidelijk te merken. Een stevig aanvoeldende remhandle maakt het aanremmen van 280km/h naar 70km/h op het lange rechte stuk een stuk aangenamer: veel gevoel en weinig kracht, kijk en zo hoort het! Dit is wat je verwacht van Lucas schijven met Lucas race-remblokken.
Terug naar de rij-impressie: in de chicane en korte bochten laat de fiets zich van links naar rechts sturen als een 25 kilo lichte minibike. Zo makkelijk is deze fiets van richting te veranderen. Tempo 170 en dan een lange blinde linkse bocht insturen: geen probleem, u vraagt het aan de Soes regelt het, echt goed! De 2de dag werd door ondergetekende dan ook optimaal benut. Onder het motto: niets moet, alles mag, gingen we voor die laatste optie: alles mag! Ronde na ronde, waarbij de Gixxer geen enkel moment een krimp gaf. Sterker; hoe vaker, hoe harder, hoe beter! Achterband versleten, nieuwe band erop, tank vol en daar gingen we weer voor een volgende sessie. Er was slechts één remmende factor in dit geheel, en dat was het vliegtuig wat ons tegen het eind van de middag weer "back to base" moest brengen. Waarmee we meteen het grootste probleem van deze "Yoshi duizend" bloot hebben gelegd: hij is zo verslavend dat je helemaal niet meer wilt stoppen. Eigenlijk wil je alsmaar in die droom blijven... die droom die een Suzuki GSX-R1000 Yoshimura heet. Wat een fiets...