Zoeken

Test: Battle of the V-Twins

Pagina 10

9 september 2005
Inhoudsopgave
Test: Battle of the V-Twins
Pagina 2
Pagina 3
Pagina 4
Pagina 5
Pagina 6
Pagina 7
Pagina 8
Pagina 9
Pagina 10
Pagina 11
Pagina 12
Pagina 13
Pagina 14

Honda VTR1000 SP-2

De Honda VTR1000 SP-2 is met zijn drie jaar alweer het langstlopende model van dit kwartet. In 2002 zag de motor zijn levenslicht en was daarmee de opvolger van de VTR1000 SP-1, de motor waarmee Colin Edwards in 2000 wereldkampioen werd. Ten opzichte van de SP-1 nam het vermogen met vier pk toe en werd de motor vijf kilo lichter. Op papier heeft de motor dan ook (samen met de Aprilia) het meeste vermogen. Ondanks de gewichtsreductie is de motor echter ook de zwaarste motor van deze test. (De 999 mag met 199 kg dan wel vijf kilo zwaarder zijn, maar dat is rijklaar gewicht zonder benzine.)

Verbruik
Het verbruik van de SP-2 mag strikt genomen dan wel aan de forse kant zijn, ten opzichte van de rest deed de Honda het nog geeneens zo verkeerd. Ten opzichte van zijn voorganger (de SP-1) die een gemiddeld verbruik van 1:11 had, deed de SP-2 het zelfs een stuk beter. Gemiddeld: 1:13,4 Maximaal: 1:12 Minimaal: 1:15,5

Andere aanpassingen ten opzichte van de SP-1 waren een ander injectiesysteem, een stijvere motorophanging en een andere swingarm. Vorig jaar werd het injectiesysteem (wederom) aangepast en kreeg de uitlaat een hittebuis voor schonere uitlaatgassen. Met een prijs van 17.440 euro is de SP-2 trouwens de goedkoopste Superbike replica van dit kwartet.

Kort

Dat de SP-2 het afgelopen jaar geen ingrijpende update heeft gekregen, is niet bepaald verbazingwekkend. Nadat de Fireblade zijn entree in het WK Superbike had gemaakt was er voor Honda geen reden meer te investeren in deze twin. En dat is iets wat je duidelijk merkt zodra je met deze motor op pad gaat. Zolang je alléén aan het rijden bent, is er nog weinig aan de hand. De motor voelt erg gemakkelijk aan en voor je het in de gaten hebt rij je harder dan je denkt. Hoezo een Honda? Meest opvallend is daarbij nog de zithouding, de SP-2 is zo ongelofelijk kort dat je voor je gevoel bijna op het stuur zit.

Nummer 1 op ons verlanglijstje van aanpassingen: progressieve veren!

Ben je echter met een gezelschap zoals in deze test op pad dan voel en merk je aan alles dat hier een gedateerde motor staat. Wat trouwens niet betekent dat deze Honda slecht is, het geeft alleen aan hoeveel beter de concurrentie in die paar jaar is geworden.

Buitenbeentje

Hoewel het motorblok op zich een toonbeeld is van souplesse en een mooie trillingsvrije loop heeft, maakte het nou niet bepaald een verpletterende indruk die je wel zou verwachten van dit soort motoren. Hij vraagt beduidend meer toeren dan de andere drie en is daarmee absoluut een buitenbeentje. En ook hier geldt weer: ga alléén rijden en de motor doet het voor je gevoel absoluut prima, maar in het bijzijn van zijn vrienden is het ineens de zwakste schakel. Haast als een viercilinder, zoveel toeren vraagt deze SP-2 zodra je serieus van kiet wilt gaan. Boven de 6000 toeren begint de motor te versnellen maar voor het echte werk zul je "m zelfs boven de 8000 tpm moeten houden, wat de motor een erg smalle powerband geeft.

Meest vervangen onderdeel volgens de aftermarketboeren, de einddempers.

Niets mis mee zolang je op een circuit aan het rijden bent, maar op straat is het juist die bottom power die we zo graag willen voelen bij een twin. Vanuit dat raceperspectief bekeken is het dan weer vreemd dat men de motor geen close-ratio versnellingsbak heeft meegegeven.

Final Edition

Speciaal voor de fans die maar geen afscheid kunnen of willen nemen, gaan de laatste SP-2"en onder het motto "Final Edition" de deur uit. Verschil ten opzichte van het door ons gereden model is de kleurstelling van het frame, dat bij de F.E. zwart is gespoten. En dat zijn volgens Honda de allerlaatste SP"s die van de band zullen rollen, hetgeen zondermeer een treurig gebeuren is. Nooit maakte een motor zo"n verpletterende entree als deze motor, eerst als SP-1 en twee jaar later als SP-2. Maar wat SP-3 had moeten worden werd uiteindelijk dus Final Edition, waarmee na slechts vijf jaar een einde komt aan een nu al legendarische motor.

Potentieel

Last of the Mohicans. Wie had dat vijf jaar geleden kunnen bedenken. Niet alleen had Honda als enige Japanse fabriek het lef om de Ducati met dezelfde wapens te bestrijden, men wist de Italianen daarmee tot twee maal toe zelfs te verslaan. Dat feit alleen al maakt deze SP-2 tot een legendarische motorfiets. Heb jij een zwak hart voor legendes, wil je een motor die oer- en oerdegelijk is en heb je geen problemen met z"n "gedateerde" uiterlijk? Wil jij een Superbike replica zonder al te veel blingbling? Of ben je gewoon op zoek naar een collector"s item? Dan is deze VTR1000 SP-2 waarschijnlijk de motor voor jou.

Dit vonden we goed
  • "Honda-factor"
  • Versnellingsbak
  • Bagagemogenlijkheden Dit vonden we minder
  • Voorvork
  • Neiging tot onderstuur
  • Prijs