Multitest toerbuffels

Yamaha FJR1300

In tegenstelling tot de andere twee is de Yamaha FJR1300A pas een paar jaar verkrijgbaar, in 2002 konden we voor het eerst kennismaken met deze sportieve toerfiets van Yamaha. In haar korte geschiedenis heeft ze toch al aardig naam gemaakt. Net zoals bijvoorbeeld de Pan-European wordt de FJR1300 tegenwoordig al ingezet door overheidsdiensten, zoals door politiekorpsen en ambulancediensten. Het kloppend hart van de FJR1300 is een viercilinder lijnmotor met een inhoud van 1298cc en is gebaseerd op het blok wat ook te vinden is in de R1. Dat er dus sprake is van een krachtig blok mag duidelijk zijn, wat ook terug te vinden is in de opgave: 143 paardenkrachten zijn beschikbaar met een koppel van 134 Nm. Genoeg kracht dus op papier om het drooggewicht van 251kg in beweging te zetten. Ook voor de FJR is dit jaar ABS standaard geworden.

Noodzakelijk

Niet meer weergeven dan noodzakelijk lijkt er voor de FJR1300 te gelden; het dashboard doet het meest traditioneel aan van de drie geteste motoren. Op het digitale scherm zijn naast de tripmeters nog benzinevoorraad, motortemperatuur en de tijd af te lezen. Wordt de reserve van de 25 liter tank aangesproken dan springt er een tripmeter op “0â€ÃƒÆ’‚ om aan te geven hoeveel kilometer er al op reserve wordt gereden. Op zich dus alle informatie die belangrijk is, maar zeker als je er vlak daarvoor op de BMW of Honda hebt gereden doet het wat karig aan. Net zoals bij de Honda en BMW worden de snelheid en het toerental aangegeven via twee analoge wijzers, maar nèt even wat anders qua plaatsing in het dashboard. Vooral één van onze redacteurs had nog wel eens “moeiteâ€ÃƒÆ’‚ om de toerenteller te vinden.

Sportief

Dat de FJR1300 de meest sportieve aspiraties heeft blijkt al uit de gebruikte krachtbron. Ook de zithouding op de Yamaha bevestigt dit. Deze is het meest sportief van de drie. In tegenstelling tot de andere twee beschikt de FJR1300 niet over een verstelbaar zadel. Met een drooggewicht van 251 kilogram weet je dat er geen sprake is van een kleine jongen. Toch oogt de FJR een stuk minder massief en groot wanneer ze tussen de andere twee wordt gezet, vooral van voren gezien. De vier-in-lijn heeft een berg vermogen en dat komt er op een progressieve manier uit. Een berg vermogen die samen met de sportieve zit ook gelijk het meest uitnodigt tot actief te rijden met het gas erop. Bij sprintjes, zowel uit stilstand als rijdend, is de Yamaha dan ook eigenlijk altijd wel als voorste motor te vinden. Ondanks dat kan de Honda toch aardig goed kan volgen. Zowel stationair als bij draaien aan het gas komt er een prettig en sportief geluid uit de vier-in-twee uitlaten.

Zowel de FJR als de Pan-European hebben vijf versnellingen, de R1200RT zes. Zonder gelijk te zeggen dat de FJR een zesde versnelling nodig heeft, viel het wel op dat er regelmatig naar “de zesâ€ÃƒÆ’‚ werd gezocht. De toerenbegrenzer werd een stuk gemakkelijker gevonden, mede door de meer speelse rijstijl waar je toe wordt uitgenodigd. Het karakter is niet alleen sportief, ook het rijden -en dan met name in de bochten- doet sportief aan met de nodige actie. Opvallend gemakkelijk worden de slijtboutjes gebruikt waarvoor ze erop zitten. Voor het gevoel gaat het zelfs te gemakkelijk. Nu is met de voetsteunen aan de grond rijden leuk om te doen, maar het blijft wel de vraag of je daar ook op zit te wachten bij een toerfiets. Bij lage snelheden voelt de FJR zich wat minder prettig, wat vooral tot uiting komt bij het sturen en bochten nemen. Op de vering van de Yamaha valt weinig aan te merken; niet alleen worden hobbels en oneffenheden netjes geabsorbeerd, ook op hoge snelheden en in de bochten blijft de FJR erg koersvast.

Trekt er één een spoor..