Reizen: per Caponord naar Rome

De volgende ochtend gaan we even langs in Pisa. Ook daar stroomt de Arno doorheen, net als door Florence. In Pisa staan nog altijd duizenden toeristen per dag naar dat scheve torentje te gapen. Behalve de dom ernaast heeft Pisa eigenlijk naar weinig te bieden. Maar het was in de middeleeuwen een van de vier maritieme republieken, veroverde ooit Sardinië en was destijds knap machtig in het huidige Italië. Het wiegje van Galileo Galilei stond er, maar beroemder is de stad natuurlijk vanwege de Torre Pendente bij de dom. Die begon tijdens de bouw in 1173 trouwens al scheef te zakken. Omdat men gewoon loodrecht verder bouwde, is de toren dus niet alleen knap scheef, maar bovendien hartstikke krom. Hij helt ongeveer 10 graden over en werd in 1990 gesloten voor publiek. Na tien jaar ging hij weer open en volgens ingenieurs die het zouden moeten weten, zit er nu zoveel beton aan de fundering dat hij de eerste 100 jaar niet omvalt. D
Dat je motorrijden met vallen en opstaan leert, weet zoonlief inmiddels ook
 
De stadspoort biedt toegang tot het idyllische Monteriggioni

Eten is in Italië een feest voor de maagat zou ook een ramp zijn voor de stad, want de (horeca-)inkomsten van de duizenden toeristen elke dag moeten enorm zijn. Met moderne technieken is het trouwens een koud kunstje het ding weer recht overeind te krijgen, maar dat zouden die dagjesmensen ongetwijfeld niet op prijs stellen.

In de buurt van Pisa ligt Pontedera, waar Piaggio zijn hoofdkwartier heeft. We naderen Siena en kijken nog kort rond in Monteriggioni, een van de best bewaarde middeleeuwse vestingplaatsen van Italië. Indertijd opgericht om de oude Via_Francigena te beheersen, de centrale weg van West-Europa naar Rome, al sinds de middeleeuwen een Bedevaart pelgrimsroute. Nu geldt de in 1213 gestichte borgo Monteriggioni met zijn veertien wachttorens op de Monte Ala als het kleinste plaatsje van Toscane. De familie De Medici verkocht vesting en omgeving en sinds 1720 is de later onder Mussolini grondig gerestaureerde borgo voor het grootste deel eigendom van de familie Griccioli, die er de Terre della Grigia- Chianti produceert.

Paf

We rijden verder. Ik geniet van de werkelijk perfecte stuurkwaliteiten van deze Aprilia. En van zijn vermogen. Wat een beer van een motor. We slingeren in vlot tempo van Pisa naar Volterra, San Gimignano en het schitterend naamgegeven Poggibonsi in Val d’Elsa naar Siena. Maar daarvoor al, in de buurt van Certaldo, gaat het fout. Er vallen vette regendruppels. Ik waarschuw mijn zoon voorzichtiger te rijden. Ik ben beducht voor motorrijden in de regen. Vooral Italiaans asfalt wordt spekglad van vers regenwater. Ik heb het koud gezegd en hoor een lange zucht en een krassend geluid via de intercom. Zoonlief ligt op de grond. Peter en de Honda zijn in een dalende bocht met nieuw asfalt tegen de vlakte gegaan. Heel waarschijnlijk in de bocht de voorrem gebruikt. Een Italiaan in een BMW 3 achter hem remt en vraagt nog of hij moet helpen. Maar zoon staat alweer. Wit om de neus. ‘Ineens lag ik er!’ Hij trekt zelf zijn Honda omhoog. Stuur krom, stuk van koppelingshendel afgebroken. Na enig aanhouden start het ding weer. De stuuruitslag is nog slechts een paar centimeter. Maar in bochten hoef je met een motor niet te sturen, overleggen we. Alles beter dan de motor achterlaten. Siena laten we maar links liggen die dag. En de Cassia richting Rome is behoudens een hele zooi rotondes tamelijk rechttoe rechtaan. Peter rijdt dapper door. Ook het schakelpedaaltje blijkt krom. Maar tot zijn verbazing lukt het. M 
Imposante kalkafzetting bij het kleine natuurbad van de zwavelbronnen van Bagni San Filippo, niet ver van Siena

De ambiance van Il Convento in Celleno is geweldiget handen en voeten belanden we die middag op onze plek van bestemming, 100 kilometer boven Rome. Waar ook zoons vriendin later die dag met diens VW Transporter arriveert. Mijn echtgenote zal een dagje later met de KLM in Rome landen.

De Honda raken we de komende weken niet meer aan. Die gaat mooi de bus in. We hebben in totaal 1.890 km gereden. De laatste loodjes waren wat minder, maar reis geslaagd. Aan de Noordkaap beleefde ik nooit lol. Aan de Caponord des te meer. Vlug, stabiel en nog fraai zuinig ook. Eigenlijk geen centje pijn. Of het moeten de spiertjes onder aan de rug zijn die het einde van dag 3 en 4 wat stijfjes opspelen. En de Aprilia zou nog mooier uitkomen met analoge snelheids- en toerentalaanduidingen. Maar dat zal vandaag de digitale dag wel vloeken in de kerk zijn.

Zwavelbron

Vanaf onze vakantiebestemming in de buurt van Viterbo maken we met de Aprilia nog een uitstapje naar Bagni San Filippo, op de hellingen van de machtige Monte Amiata. Warm, zwavelrijk bronwater, vergelijkbaar met Saturnia, een eindje verder. Kalkafzetting heeft indrukwekkende witte druipstenen tot gevolg gehad. Met de motor kun je heel dicht bij de toegang komen. Dagjesmensen gaan het water in, ervan overtuigd dat het goed is voor de huid. In gezelschap van een Italiaanse vriend komen we ook in het gat Celleno terecht, net als Bagnoregio een citta perduta, een bij een aardbeving goeddeels in de diepte verdwenen stad in de buurt van Zepponami, ergens tussen Montefiascone en Viterbo linksaf. Er wordt (langzaam) gewerkt aan de restauratie van het castello Orsini op de toppen van de berg tufsteen en in Il Convento blijkt nog een authentieke commune actief. Schrijnwerker Piero zwaait er sinds tientallen jaren de scepter. Compleet met grijze kuif en baard. De vrouwen zetten ons een uitstekende maaltijd voor, compleet met prachtige Cannuleio wijn. Il Convento is tegenwoordig een groepsaccommodatie en er worden seminars gehouden, maar vooral yoga en shiatsu zijn er in. De oude chambretten van de vroegere paters zijn netjes omgebouwd tot nachtverblijf. De ambiance is er adembenemend. Grote groentetuin, maar ook zonnepanelen. Met fresco’s beschilderde galerij, enorme waterputten waarin al het regenwater opgevangen wordt. Lager is de  Valle dell'Infernaccio, waar de gelijknamige rivier als een soort van Italiaanse Colorado voor oogverblindende natuur heeft gezorgd, inclusief fraaie waterval.