Zoeken

Oostenrijk per CBR125R

Aanrader

20 november 2018

 

De eerste en tweede dag rijdt Dylan zo’n 10 uur per dag, eenmaal op bestemming bij zijn familie in Oostenrijk maakt hij elke ochtend nog een toer van een uurtje of 4, waarna de rit naar huis weer moet worden aanvaard. De tweede dag is voor Dylan meteen een pittige: vanuit Kreuzlingen wordt koers richting de moeder van alle bergpassen, de 2.757 meter hoge Passo dello Stelvio gezet, via de Flüela Pass (2.383 meter hoogte) en Umbrail Pass (2.503 meter hoogte), om daarna nog door te rijden naar Bolzano in Italië, de eindbestemming van de tweede dag. “Ik heb nergens haastig gereden, maar juist erg relaxt getoerd. Meer dan dit heb je dus niet nodigNergens heb ik het gevoel gehad dat ik flink aan het aanpoten was, alleen bergop heb ik wat vaker moeten terugschakelen. Ze zeggen dat snelheidsboetes in Zwitserland je een nier kunnen kosten, maar met een 125cc heb je daar niet zoveel last van. Bergop heb ik wat vaker moeten terugschakelen, maar buiten dat waren de bergpassen echt prima te doen,” aldus Dylan die buiten zijn familie in Oostenrijk geen enkele overnachting op voorhand had gepland. “Gewoon rijden en zo rond een uur of 5 ’s middags met de Booking.com app een hotelletje zoeken. Kinderspel.”

“De derde dag ben ik aangekomen op mijn eindbestemming, de Oostenrijkse Hermagor Presserger See, de vierde dag ben ik gaan toeren in Slovenië – wat een mooi land is dat trouwens – en heb op de terugweg de Nassfeldpass nog gereden. De vijfde dag ben ik via de Plöckenpass terug naar Slovenië gereden, om daar de Mangart Saddle te rijden. De zesde dag heb ik een aanbevolen route van TomTom gereden, de Nockalmstraße, wat een erg mooie route bleek te zijn. Daarna zat het verblijf bij mijn familie in Oostenrijk er weer op en restte alleen nog de trip naar huis. Dat heb ik uiteraard wel in stijl gedaan, je bent niet in Oostenrijk geweest als je de Grossglockner niet hebt gedaan. Via de Grossglockner Hochalpenstraße ben ik naar Kufstein gereden, van waaruit ik de snelweg Dan is het thuis maar behelpen...heb genomen naar het Duitse Ulm. De achtste en laatste dag ben ik over de snelweg weer naar huis in Tiel gereden.”

“In totaal heb ik volgens de TomTom in 49 uur 3.000 kilometer gereden (da’s een gemiddelde snelheid van meer dan 60 km/u, genoeg zware jongens die dat niet redden, red.) en dat was echt prima te doen met de Honda CBR125R. Ik zou het zo weer doen, op de snelweg gewoon rechts 100 – 110 rijden om binnendoor enorm te genieten. Bergop is echt prima te doen, ik moest soms even terugschakelen maar ben zeker niet belemmerd geweest door het lage vermogen. In de bochten was het heerlijk. Onderweg ben ik trouwens best vaak aangesproken, maar veel Nederlanders ben ik niet tegengekomen. Wel Duitsers en Kroaten, die het een hele prestatie vonden dat ik helemaal vanuit Nederland met een 125cc was gekomen. Ook mijn collega’s waren onder de indruk, niet in de laatste plaats Berry zelf die niet had verwacht dat de 125 het vol zou houden. Maar ja, ’t is een Honda hè.”

“Al met al een reis om nooit te vergeten, ik zou het zo weer overdoen. Het A1 rijbewijs is dus zeker de moeite waard!”