Test: Royal Enfield Himalayan

Offroad rijdt de Enfield prima. Dankzij het lage gewicht van 185 kg rijklaar is hij goed te corrigeren en dat hoeft niet al te vaak, wat met een balhoofdhoek van 26,5° en een lekkere lange naloop van 111 mm heeft hij een uitstekende rechtuitstabiliteit. En dat terwijl het geen nadelige gevolgen voor de wendbaarheid lijkt te hebben. Op de kronkelige weggetjes in Brabant blijkt deze motor een zeer speels karakter te hebben. Hij draait gemakkelijk af zonder dat je tegen de binnenste of buitenste stuurhelft hoeft te blijven drukken. Hij laat zich even gemakkelijk rechtop zetten en je hobbelt er moeiteloos even een trottoir mee op
Remmen komen van Bybre, de in India geproduceerde Brembo

Robuuste koffers met deksels aan de bovenzijde. Voorkomt dat ineens al je spullen op straat liggen wanneer je er even vlug iets uit moet pakkenom een fietsknooppuntenbord te bekijken. En dan keer je hem op een stoeptegel om. Het is een echte allemansvriend. Je wordt er een beetje ondeugend van. Even een bruggetje over om bij Mill een wandelpaadje langs de bunkers van de waterlinie te rijden? Geen punt, gas erop…

Strak

Die lange veerwegen en de souplesse van de vering zijn gewoon erg prettig. Ze zorgen ervoor dat alle hobbels gemakkelijk worden opgevangen. En toch blijft de motor redelijk strak. Offroad deint de motor achter iets na, maar dat is te verhelpen want de uitgaande demping van de monoschokdemper is instelbaar. De standaard instelling mag dan in het terrein iets meer demping vragen, op het asfalt heb je dat niet nodig. Daar is de vering lekker zacht en comfortabel en houdt hij de motor strak genoeg. Ik heb de motor niet op instabiliteit kunnen betrappen, zelfs niet als ik het gas in ruime bochten tegen de stuit draai. Nou is het natuurlijk niet zo dat de grip van de Pirelli MT60 allroad-banden daarbij bijzonder op de proef wordt gesteld. Fijne banden trouwens, met genoeg grip in het gravel en nog steeds fijne grip en een lekker stuurkarakter op het asfalt. Ook tijdens het remmen blijven ze in het rechte spoor en ook daar moet ik zeggen dat ze niet echt uitgedaagd worden. Denk dat voor de meesten een onverharde weg in eigen land al avontuur genoeg isDe voorrem voelt tamelijk tam. Het aangrijppunt is goed te vinden maar om echt veel remkracht te krijgen moet je nogal hard knijpen. Hier is ook wel te merken dat je met een budget-bike te maken hebt. Geen dubbele, zwevende remschijven, maar een enkele, vast gemonteerde 300 mm schijf met een tweezuiger remtang. Achter heeft hij een 240 mm remschijf met enkelzuigerklauw. Die is dan wel weer behoorlijk fel, dat zou van mij dan weer wat minder mogen. Maar er zit ABS op, dat aan de achterzijde zelfs uitschakelbaar is voor offroad-expedities. Dat is dan wel weer mooi!

Motorblok

Hoe meer ik met deze Enfield rijdt, hoe leuker ik hem vind. Ik geef toe, vooraf leek me een motor met 24 pk wel een tikje tam, maar dat blijkt hard mee te vallen. Er zijn nog best wat pit in deze motor. Het is een typische staande eencilindermotor, die prachtig is afgewerkt. Hij heeft een kabelbediende koppeling en een wet-sump smeersysteem, dat is uitgerust met een oliekoeler, die links naast de luchtgekoelde cilinder is geplaatst. Hij heeft injectie en start vlot, waarna hij lekker regelmatig stationair tokkelt. Wanneer je vol gas wegrijdt, zullen je achterliggers de geur van brandend rubber moeten ontberen. Driftend de bocht door, dat zal alleen gebeuren als er sneeuw ligt. Maar toch is deze Enfield allerminst langzaam. Dat is natuurlijk ook een kwestie van gearing. De motor komt vlot van de plek en als je op tijd schakelt zit je toch onder de 11 seconden aan de 100 km/h. Op top loopt hij 120, en dat is 20 km/h harder dan je op onze snelwegen mag. Op de secundaire wegen rond het blokje lekker vlot richting het rode gebied bij 6500 tpm, waar het blok ook zijn maximum vermogen levert. Doe je normaal, dan zul je bij 5000 toeren schakelen en dan ben je lekker vlot aan de 80, waarmee je in alle comfort over de secundaire wegen kunt rijden. Een sterk punt is daarbij dat de gasreactie perfect is, er is geen enkel aan-uit-effect te bespeuren zodat je in de bochten altijd lekker soepel het punt kunt vinden waar de motor weer begint te trekken. Dat geeft veel vertrouwen. Een ander sterk punt van dit blok is het enorm lager brandstofverbruik. Je haalt maar zo één op 25 en dat betekent dat het reservelamp pas na 240 km begint te branden. En gaat dan 9 l in de 15 litertank, zodat je weet dat je nog 6 l reserve hebt. Als je dat durft uit te nutten zou je dus bijna 375 km op een tank kunnen rijden!