Test: Royal Enfield Himalayan

Enfield is beroemd geworden door de Bullet, de legermotor uit de jaren 50, die tot op heden nog wordt gemaakt en te koop is. Een motor die meestal wordt gekocht uit nostalgische overwegingen, niet omdat het een praktisch vervoermiddel is. De bediening van de oorspronkelijke modellen was lastig, met het rempedaal links en twee schakelpedalen rechts, waarvan één bedoeld om de bak terug in de neutraal te trappen. De motoren werden oorspronkelijk in Engeland gebouwd, later in India. Qua degelijkheid en bouwkwaliteit lagen ze dan ook op het niveau van een in de jaren 50 in Engeland Praat je over nostalgie, dan praat je Royal Enfieldontworpen motor, die met Indiase “nauwkeurigheid” in elkaar was gezet. Dat betekende dat je handig moest zijn om ermee te blijven rijden en dat je moest oppassen als er geen olie onder lag, want dan was het op. Een jaar of twintig geleden heb ik er een gereden, toen nog met rechtse schakeling. Ik kreeg van de toenmalige importeur een motorfiets mee… en een busje met monteur. Dat zegt genoeg. Toch was het erg leuk rijden, al waren de Chinese “no-grip” kauwgombanden doodeng. Het was gewoon of je een oldtimer had. Maar dan nieuw. De laatste 20 jaar zijn ze echter sterk verbeterd en kregen ze ook een normale transmissie, terwijl de kwaliteit meer op een Europees niveau kwam te liggen.

Modern

Dat er een nieuwe wind waait in de Enfield-fabriek is ook meteen duidelijk als je de Himalayan ziet staan. Hoewel het een cilinder motorblok wel nostalgische trekjes heeft - met een prachtig logo op de deksels – en de motor uiterlijk aan een jaren zeventig legermotor doet denken, zie je wel een aantal nieuwe features. Zo heeft hij een swingarm van geëxtrudeerd aluminium, een modern getrapt zadel en een fraai, in twee standen verstelbaar ruitje. Hij heeft moderne handkappen – die met tussenkomst van trillingen dempende gewichten slechts aan het uiteinde van het stuur zijn bevestigd – en hij en heeft leuke graphics over het spatbord en de tank -. Ook de remmen zien er modern uit, net als het kunststof kettingscherm. Het achterlicht heeft LED-techniek aan boord. De afwerking is eenvoudig, maar netjes. De staalomvlochten remleidingen zijn allemaal in netbruggetjes weggewerkt en er zitten mooie brug tussen de houders van het stuur de stuurklemmen. De armaturen zijn eenvoudig, de linker heeft nog een chokehendeltje
Hoog spatbord, uiteraard. Het display is boordevol informatie, alleen dat kompas...

Eenvoud troef bij de eencilinder, maar wat er niet op zit kan ook niet stuk gaan

Het is maar dat je 't weet, sinds 1901 dus...  dat geen effect lijkt te hebben. De spiegels verkleinen enigszins, ze zouden een goed beeld leveren als de rechterspiegel niet steeds omvalt en naar de bodem wijst. Het ruige imago wordt helemaal afgemaakt door de aluminiumkoffers, die zeer ruim zijn die en dankzij de naar boven wegklappende deksels goed gevuld kunnen worden. Op de deksels zitten beugels voor spanriemen. Zo kun je lekker veel bagage op deze motor meenemen. En dan heeft hij ook nog een soort bagagerek langs de tank en de voorvork. Apart en erg handig!

Analoog

Toch, wie preciezer kijkt, ziet dat de Enfield qua features niet helemaal anno 2020 is. De koplamp is geen LED-lamp of projectorlamp, maar een “gewone” H7-koplamp met multifacetreflector. Het dashboard is geen kleuren-TFT-scherm of volledig LCD-paneel, maar een analoge snelheidsmeter en toerenteller. Eigenlijk vind ik dat prettiger, want LCD-schermen zijn vaak slecht af te lezen en ik vind gewone ronde tellers duidelijker en leuker om naar te kijken. Desalniettemin heeft hij wel een klein LCD-schermpje, dat een riante hoeveelheid informatie biedt. Daarnaast heeft hij nog een analoge benzinemeter en een digitaal kompas, dat een sterke voorkeur voor Noordoost heeft, ook als je naar Zuidwest rijdt. Boven het dashboard vind je een in twee hoeken verstelbaar ruitje, dat zeer effectief is en weinig gebulder geeft. Je zit daardoor ook op de snelweg behoorlijk ontspannen in het zadel, lekker rechtop met de handen gemakkelijk op het lekkere hoge stuur. Het zadel is bovendien best ruim en goed gevormd. Met een Caponord naar de Noordkaap rijden is al een behoorlijke uitdaging, maar dat is kinderspel ten opzichte van met een Himalayan naar de Himalaya's rijden. Iemand?Je zit op je zitbotten en iets daarachter. Voor mijn gewicht zou de polstering iets steviger mogen, nu begin ik hem na een uur wel te voelen. Voor mensen met een wat lagere BMI zal het wel goed zijn.

Allroad

Op de wegen van het Brabantse land laat de Enfield Himalayan zich van de beste kant zien. Het is een prettig, vlot motortje, dat uiterst gemakkelijk rijdt en waarmee je ook nog best gemakkelijk een offroad pad kunt volgen. Ik probeer van fietsknooppunt naar fietsknooppunt te rijden, om leuke, kronkelende weggetjes te vinden en wellicht een leuke plek voor een foto te ontdekken. Zo kom je aardig wat zandpaden tegen en dan merk je dat deze Enfield daarvoor is gebouwd. De hoek van het stuur is prima en ook als je gaat staan kun je het goed vasthouden. De voetsteunen zijn breed en geven daardoor goed steun. Als je staat voel je wel dat de motor niet mooi aan je benen aansluit. Als je op een KTM staat, heb je van je enkel tot aan je knie een gelijkmatig contact met de motor, op deze Enfield voel je de zijkanten van het frame in je kuiten prikken, maar daarboven en daaronder heb je geen contact met de motor. Maar verder doet hij het goed. De vering heeft lange veerwegen van 200 mm voor een 180 mm achter en is daarmee in staat om de meeste kuilen goed op te vangen. De bodemvrijheid is met 22 cm ruim voldoende. Het is echt een allroad. Dat zie je natuurlijk ook aan de bouw: hij heeft een 21 inch voorwiel met 90/90 - 21 Pirelli MT60 voorband, die gemakkelijk over hobbels loopt. Hij heeft geen gietwielen, maar spaakwielen, want die zijn sterker. De rubbers in de voetsteunen zijn uitneembaar, dan hou je gekartelde, stalen voetsteunen over, die meer grip bieden in de blubber. Hij heeft niet alleen een gewoon spatbord, maar ook een hoge “snavel”, zodat je in modderige omstandigheden ook zonder voorspatbord zou kunnen rijden, zonder jezelf al te zeer onder te spatten. Harmonica-rubbers op de voorvork zorgen daarbij dat de binnenpoten schoon blijven en geen last van steenslag hebben.