Test: Kawasaki Z900 Barracuda

‘Ha leuk, een Z900’. Hoe vaak zal dat inmiddels gezegd zijn? De motor is dé verkooptopper uit het Groene Kamp, maar doet het qua totaalverkoopcijfers ook bijzonder goed. Ze zijn amper aan te slepen. En dat is vanuit commercieel oogpunt natuurlijk hartstikke goed.
Wij Nederlanders houden van ruitjes, naar het schijnt. Display is niet onze favoriet

Spiegeltjes, crashpads

handvatten, hendels. Het maakt de Z900 wel af De schoorsteen moet roken, dus een goed verkopend model is gewoon oké olé olé. Simpel. 

En het is ook zo. Natuurlijk willen we een paar dingen anders als het aan ons zou liggen, maar eigenlijk kun je gewoon weinig slecht vinden aan ’t ding. Veel vermogen, erg sterk ook van onderuit, licht(er), wendbaar(der), ga zo maar door. Was de Z800 al een goeie, de 900 gaat daar nog eens dunnetjes overeen en dan dóór. Eigenlijk maakt de Z900 een beetje gehakt van z’n voorgangers. 

In de concurrentie is het altijd vechten, maar hoewel de meningen nog regelmatig verschillen is er zeker als je alle plussen en minnen optelt, of zelfs enkel naar de kale cijfers kijkt, nauwelijks maat te houden op het ding. Frustrerend voor de één, een uitgestoken lange neus voor de ander. “Waarom wint die 900 eigenlijk alle testen? Ja eh, met zo’n prijs kan ik het ook!’ Makkelijk zat: laat dat dan maar eens zien.  Hoe dan ook: de motor is een supergoed pakket. Tel maar uit: een goede, moderne viercilinder met meer dan genoeg vermogen, licht maar sterk frame, prima vering en remmen, moderne snit en een toegankelijke geometrie. En já, met dat laatste bedoelen we dat kleinere mensen er ook op passen. Aan de andere kant is dat dus voor lange Heerlijk zonnige dag, gewoon in eigen land. Da's toch veel leuker dan altijd maar Spanjemensen minder goed nieuws, maar de cijfers laten zien dat die daar weinig moeite mee hebben. Degenen die het hardst klagen, zijn de journalisten.

Hebben die dan geen punt? Natuurlijk wel. Als je er gevoelig voor bent tenminste. Zou je kiezen tussen de ene naked of de andere, dan kun je wel eens op iets anders uit komen. Die vrijheid heb je dan ook gewoon. Maar doet dat iets af aan dit ding? Toch niet echt. Zelfs het idee dat Kawa ‘alleen maar wint omdat ze de grootste cilinderinhoud hebben’ is een eh… niet altijd even goed opgaand argument, want het staat anderen ook vrij dat te doen. Enige wat misschien wel een dingetje is, is dat de Z900 inmiddels wel heel dicht in de buurt komt van de Z1000… nota bene een machine uit eigen huis. Maar geheel volgens Ziet er veel beter uit zo. Die Z900 dan...verwachting gaat de 900 dan nog even wat verder door vooral lichter en frisser te rijden dan z’n grote broer. 

En die klachten, tja… daar is dan weer een antwoord op gegeven in de vorm van de Z900RS. Pakt zo’n beetje alle pijnpuntjes aan die de zeurpieten noemen. Maar ja, kost wel iets meer. Voor wat hoort wat. 

Maar nu komt dus Barracuda er bij. En dat maakt van een gewone Z900 een Z900…met een paar extra’s. Nou heeft Kawasaki zelf ook een kleine duit in ’t zakje gedaan door voor dit showexemplaar ook meteen maar een Performancepakket uit te pakken, dus is de motor ook voorzien van Akra, ruitje en tankpad. Maar Barracuda gaat verder. Eigenlijk precies zoals het Performancepakket je al een stap verder brengt met de meest populaire accessoires, gaan we nu gewoon nog een stapje verder met wat er vervolgens op de lijst staat. Rem en koppelingshendel, grips, spiegels, bar ends, crashprotectie, bobbins, knipperlichten en uiteraard een kentekenplaathouder. Alles uitgevoerd in topmaterialen natuurlijk. Want zo hoort het.