Test: Kawasaki Z900 Barracuda

Nou is het nooit een straf om met een Z900 te rijden. Het ding is eerlijk, maar zal niet snel bijten. En het gebrek aan toeters en bellen betekent heden ten dage ook een voordeel: het is altijd speelkwartier. Net als de rest van de familie staat de Z altijd klaar om te laten zien wat ‘ie kan. Snap best dat 'ie niet aan te slepen is, deze Z. Wat een blok, en wat een geluidEn dat vinden we, gek genoeg, inmiddels zelfs leuk. Weg bemoeizucht, weg keuzestress, gewoon rijden. 

Dat rijden is dan ook niets aan gedaan. Logisch, want dat zou een risico zijn dat ’t tegenvalt en dat kan natuurlijk niet. Dus de Barracuda rijdt nog precies zo als de gewone motor. Of in elk geval de Performanceversie, want die uitlaat zorgt natuurlijk wél voor een leuker geluid en wat gewichtsafname. Alsof je daar wat van merkt…

Maar hé. Kop dicht nou. Sleutel om, knallen. En dat is nou precies waar de Z goed in is. En inderdaad… het voordeel is dat we nauwelijks gewenningstijd nodig hebben, dus in no time is het weer ouwe jongens van dik hout. De botte bijl werkt prima en dus is een oprit eerst voetsteunen krassen, direct gevolgd door een nette derde-versnellingswheelie. Niet dat het iets met Barracuda te maken heeft, maar het kán,
Nog meer bling om de 900 op te leuken

Kapje en tankpad mogen uiteraard ook niet ontbreken

Dat blok, dat is gewoon briljant. 2019 kleuren zijn zeker niet verkeerd

Als we dan toch moeten jammeren: volgende graag radiale remklauwen en een fraaiere achterbrug dus is het wel zo netjes het ook te doen. Ik was’t nie, the devil made me do it.

Alhoewel… toch is er wel een klein beetje verschil. Natuurlijk zijn het detailverschillen, maar de hendeltjes voel je toch wel. Zoals wel meer aftermarket hendels is de vorm nét even anders dan de standaardversies, wat toch een verschil maakt. de verstelling is een bekende, maar goed: wél aanwezig en heel snel in de vingers. Dan zijn ze nog opklapbaar, maar ook voorzien van een sleuf voor de winddoorvoer.. en dat is natuurlijk je reinste GP technologie. Of zo. De handgrepen zelf zijn ook wel anders, maar dat is al een stuk minder goed voelbaar. Ook doordat je als het goed is handschoenen aan hebt, natuurlijk. Ach.

Waarschijnlijk heeft Barracuda toch de meeste aantrekkingskracht als je visueel ingesteld bent, als we eerlijk zijn. De meeste verschillen zijn optisch, maar toegegeven: het wordt er wel net effe strakker van. Weg zijn de uithangborden die we knipperlichten noemen, vervangen door ienimini LED versies. Strak, dat wel. De kentekenplaathouder maakt korte metten met de bekende taartschep en trekt ’t kontje lekker strak (dat mag u citeren) en de spiegels zijn ook net effe minder ‘in your face’ als de originelen. Maar hou er wel rekening mee dat ook de bolling Er zijn slechtere werkplekken dan deze Z900van het glas net even anders is, wat waarschijnlijk net wat meer wennen is. Dat is dan weer voor je eigen veiligheid, dus dat merk je heus wel.

Maar oké, neem bijvoorbeeld de crashpads, daar wil je het liefst niks van merken. Vallen ook redelijk in het design, dus ze vallen niet hinderlijk op, wat opnieuw precies de bedoeling is. Maar misschien voel je je er net even wat safer bij. En uiteindelijk komen we bij de bobbins, die natuurlijk wél een doel dienen. Juist als je niet rijdt: in je eigen schuur. En je moet er een paddockstand bij hebben, maar heb je die eenmaal, dan is het elke keer feest. Opbokken, ketting smeren, parkeren, noem maar op, alles wordt beter met bobbins.