Test: Ducati Diavel 1260 S

Ducati’s introductie van de powercruiser met toepasselijke naam Diavel in 2011 was een onverwacht bezoek aan de Dark Side voor veel toegewijde Ducatisti, die in eerste instantie minachtend keken naar wat in hun ogen een poging van de beroemde Italiaanse sportfiets fabrikant was om te cashen op de ongebreidelde wereldwijde Cruiser cult. 

Dat was echter voordat ze er op hadden gereden, waarna het duidelijk werd dat de Diavel zijn naam eer aandeed en het een van de meest succesvolle voorbeelden was van tweewieler origine dat dit deze eeuw op de markt is gezet. Het was een compleet nieuwe visie op het rijden in de Van een afstand nog steeds onmiskenbaar Diavelechte wereld, een mix van Superbike performance met Custom cool dat totaal irrationeel was, en glorieus verslavend. En dankzij de introductie van de geüpdatete 2019 remake van het model, is ‘ie dat nog steeds. 

Want met 70.000 units verkocht sinds z’n lancering acht jaar geleden mag de Diavel ongetwijfeld een commercieel succes worden genoemd. In tegenstelling tot de meeste motoren vertoonde de verkoop niet het zogenaamde zaagtandprofiel (eerste jaar knallen, daarna langzaam inzakken, bij update weer knallen, om daarna weer in te zakken, enz…), maar is al die jaren constant gebleven doordat meer en meer motorrijders overstapten op deze Dr. Jekyll & Mr. Hide die in feite twee fietsen in een is. 

En dat geldt nu nog net zo zeer als acht jaar geleden in 2011, want de Diavel 1260 S waarmee ik een zomerdag in de bergachtige omgeving van Bologna met legendarische wegen als de Raticosa en Futa passen doorbracht (echt, als je in de buurt bent) is nog steeds een duivelse performance Cruiser. Meer dan ooit is het de wolf in schaapskleren, die als Dr. Jekyll & Mr. Hide twee gezichten heeft. De Diavel oogt als een powercruiser, vol vette spierbundels dankzij z’n gewijzigde super-macho Superheld styling geïnspireerd door de Marvel Comics karakters, heeft nog steeds die vette 240/45 ZR 17” Diablo Rosso III achterband die Pirelli speciaal voor de Diavel heeft gemaakt, gemonteerd om een 8 inch breed achterwiel, en die indrukwekkende edoch ontspannen zithouding ontstaan uit een naar achteren gebogen stuur en naar voren geplaatste voetsteunen die zo totaal anders is dan elke andere Ducati. De Diavel heeft echter ook de performance van een Superbike, met een indrukwekkende acceleratie Maar oh, wat rijdt het totaal anders. Of beter gezegd: beteraangevuld met onwaarschijnlijk lichtvoetig stuurgedrag, ondanks die brede achterband, en vergezeld door de Sound of Thunder uit het uitlaatsysteem van de machtige V-twin, waarvan de race-stijl gestapelde dempers eindigen onder je rechtervoet. 

Na het voor elkaar te hebben gekregen dat de woorden Ducati en Cruiser gewoon in een adem konden worden genoemd lag het voor de hand dat Italiës grootste sportieve motorfabrikant haar Custom range zou gaan uitbreiden en nog meer in het extreme zou gaan trekken, en precies zo geschiedde in 2015 met de onthulling in Milaan van de XDiavel, een echte American Style Cruiser die Ducati als ‘Low Speed Excitement’ omschreef. Om dat te realiseren hadden de engineers onder leiding van Eugenio Gherardi het koppel bij lage toeren en in het middengebied flink versterkt, door van het oorspronkelijke blok de cilinderinhoud Alsof je zo uit het helse vagevuur komt geredenvan 1.198cc naar 1.262cc te vergroten. In Euro 4 trim was de XDiavel goed voor 156 pk bij 9.500 toeren per minuut en een maximum koppel van 129 Nm bij slechts 5.000 toeren per minuut. 

Dat dikke Testastretta DVT blok met variabele kleptiming, dat nadien zijn weg ook wist te vinden in de Multistrada, heeft Ducati nu ook geadopteerd in de meer mainstream 2019 Diavel 1260, maar dan – net als de eerste Diavel – met kettingaandrijving in plaats van de riem op de XDiavel. Ten opzichte van de X heeft Ducati het blok wel anders getuned, met nu 159 pk bij nog steeds 9.500 tpm en exact hetzelfde maximum koppel, dat echter 2.500 toeren hoger bij 7.500 tpm wordt afgegeven. Dankzij de variabele timing van zowel de in- als de uitlaatklep past het blok de vermogensafgifte op de rijstijl aan, in plaats van switchen tussen verschillende rijmodi, wat zich vertaalt naar een Diavel die nu extreem soepel bij lage en assertief sportief bij hoge toeren is. De injectie wordt verzorgd door een Bosch EFI met elliptische gasklephuizen met een equivalent doorsnede van 56 mm en ride-by-wire bediening met drie verschillende rijmodi: Urban, Touring en Sport. Drie modi die nu allen exact hetzelfde topvermogen hebben, maar dat op een heel, héél erg verschillende manier afgeven. De zesbak van de XDiavel is overgenomen, waarbij de Diavel 1260 S versie - die in Nederland voor € 26.990 (€ 23.490 BE) over de toonbank gaat - nu standaard van de tweeweg quickshifter is voorzien. En nu we het er toch over hebben: de € 23.990 (€ 20.490 BE) kostende Diavel 1260 is leverbaar in alle kleuren, zolang het maar Sandstone Grey met een zwart frame is, waar je bij de 1260 S twee kleuropties hebt: Thrilling Black & Dark Stealth (twee contrasterende kleuren zwart) met een rood frame en Sandstone Grey met zwart frame. Het is maar dat je het weet.

Tekst: Alan Cathcart
Fotografie: Milagro, Marco Zamponi